Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Şu anda sağlık kanadındaydım ve birinci sınıfta hoşlandığım çocuk ile öpüşüyordum. Draco beni öpüyordu! Bana benim kokumu amortentiada aldığını söyledi. Bana aşıktı, benim ona olduğum gibi. Dengemi sağlamak için ona tutunduğumda acıyla inleyip geri çekildi. Sol omzunu tutmuş acıdan yüzünü buruşturuyordu. ''Ö-özür dilerim Draco.'' ''Sorun değil Hermione.'' dedi ve gülümsedi. Sonra birden donuklaştı, gülümsemesi yüzünde hızla solmaya başladı. ''Ben üzgünüm Hermione ama bu-bu olamaz. Sen ve ben biz olamayız. Üzgünüm.'' ''Ne? A-ama biraz önce sen...'' ''Biliyorum, seni öptüm. Yapmamalıydım. Üzgünüm.'' dediğinde şaşkınlıkla ona bakıyordum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sonra birden sinirlenmeye başladım. Benimle dalga geçiyordu. Beni kandırmıştı. ''Sen aşağılık herifin tekisin! Bir daha sakın, sakın bana yaklaşma! Benimle konuşma! Bana bakma bile! Duydun mu beni? Yoksa, yoksa seni öyle bir lanetlerim ki kimse kurtaramaz!'' dedim ve sandalyemden kalkıp hızla koşmaya başladım. Revirin kapısından çıkar çıkmaz biriyle çarpıştım. ''Hermione ne oldu? Aman Tanrım, sen ağlıyor musun?'' dediğinde umursamayıp yanından geçmeye çalıştım ama kolumu sıkıca kavramıştı. ''Bı-bırak beni Pansy.'' '' Seni bu halde bırakmam.'' dedi ve koluma girip yürümeye başladı. Gözlerimi kaplayan yaşlardan önümü göremiyordum. Umurumda da değildi. Revir dışındaki her yere giderdim. Bir anda durduğumuzda kafamı kaldırıp etrafa baktım. Şövalyenin önündeydik. Pansy bana bakıp başıyla şövalyeyi gösterdiğinde ''Kahve.'' dedim ve içeriye girdik.
Beni koltuğa oturtup yanıma oturduğunda gözlerini üzerimde hissedebiliyordum. ''Revirde ne oldu Herm? Yoksa Draco'ya bir şey mi oldu?'' dediğinde sinirden kahkaha atmıştım. ''O aptala hiçbir şey olmadı! Beni kandırıp istediğini elde etti, sonrada başından attı!'' Ben bağırırken Pansy hiçbir tepki vermemişti. Sonra konuşmaya başladı. ''Belki sen yanlış anl...'' ''Bana onu savunma Pansy! İlkten beni sevdiğini söyleyip öpüyor, ardından 'biz olamayız üzgünüm' deyip başından atıyor! Bunda yanlış anlaşılacak hiçbir şey yok!'' ''NE? Draco seni öptü mü?'' ''Evet öptü. Hepsi beni kandırmak içindi ve başardı da. Bende aptal gibi kandım.'' dediğimde Pansy hala şok olmuş bir şekilde bana bakıyordu. ''Hermione sen her şeyi yanlış anlamışsın. O seni kandırmıyor. Draco üçüncü sınıftan beri seni seviyor.'' ''Ben yanlış anla... Ne dedin sen?'' ''Dedim ki Draco üçüncü sınıftan beri seni seviyor.'' ''Ha-hayır, bu-bu çok saçma. O bana bulanık diyordu. Beni sevmiyordu.'' ''Seviyordu Herm. Hala daha seviyor.'' ''O zaman neden beni kendinden uzaklaştırıyor?'' dediğimde öylece durdu. Cevap vermiyordu. ''Pansy?'' ''Çünkü babası bir bulanıkla çıkmasını istemiyor.'' dediğinde konuşmak için ağzımı açtım ama konuşamadım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
