Büyük sarayın gösterişli dış görünüşünü izlerken bir kez daha buraya ait değilmişim gibi hissettim.
Yıllardır görmeye alışık olduğum karmaşa beni hiç bir zaman içindeki düzene kabul etmemişti.
Hiç bir zaman saraydaki diğer prensler gibi, ki kendileri kardeşlerim olur, itaatkar ya da mükemmel olmamıştım.
Kurdum, yüz yaşına girecek olmama rağmen hâlâ dönüşmemişti. Ki kurdumu tam olarak işittiğim anlarda bana her şeyin bir zamanı olduğunu ve her şeyin zamanında gerçekleşmek zorunda olduğunu söylerdi.
Onu hiç bir zaman anlamamıştım. Sanırım anlamamaya da devam edecektim.
"Veliaht prensim! Kral sizi yanına çağırıyor."
Gözlerimi daldığım yerden kaldırıp koştuğundan dolayı nefes nefese konuşan ChaeYoung'a dikerken ona bir gülümseme gönderip ayağa kalktım.
"Teşekkürler, ChaeYoung."
Tek elimi omzuna koyup sıvazlarken yanından geçerek görkemli saraya doğru yürümeye başladım.
---
"TaeHyung biliyorsun ki 3 gün sonra doğum günün-."
Babam oturduğu yerden kalkıp büyük odada bir sağa bir sola gitmeye başlarken günlerdir duyduğum aynı cümleleri dinlemeye gerek duymamıştım.
'Doğum günün de bütün baş Alfalar burada olacak ve ben krallığı artık sana bırakacağım. Ne olursan ol benim ilk oğlumsun ve kimse bunu değiştiremez.'
Tam olarak bir haftadır aynı kelimeleri duyuyorum. Değişen tek şey sayılar. Onlar gittikçe azalıyor.
"TaeHyung, sen beni dinliyor musun?!"
Babamın oldukça yüksek çıkan sesiyle gözlerimi umursamazca ona çıkarıp kafamı onaylar anlamda salladım.
Oldukça yaşlı olan Alfa içine derin bir nefes çekip elini alnına vururken adımlarını bu sefer bana doğru atmaya başlamıştı.
Adımları tam önümde dururken kralla direkt göz temasının yasak olduğunu hatırlayıp kafamı aşağı doğru eğdim.
Babamın sağ eli görüş açıma girerken o, elini çeneme koyarak göz göze gelmemizi sağlamıştı.
"TaeHyung sen bana sevdiğim kadından geriye kalan tek şeysin. O 100 yıl önce gitmiş olabilir ama sen yanımdasın. O seni bana bıraktı,"
Babamın dolu gözlerine bakarken resimlerden gördüğüm kadarıyla bildiğim annem gözlerimin önüne gelmişti.
Annem bizi 100 yıl önce terk etmişti. Onu hiç çıplak gözle görmemiştim. Umarım neredeysen iyi yaşıyorsundur anne. Umarım bizi bırakıp gitmene değmiştir.
"Artık 100 yaşına basacağına göre taht senin olmalı. Sevdiğim kadından olan çocuğum ne olursa olsun tahta çıkacak."
Ah, sanırım size 3 gün sonra 100 yaşına basacağımı söylemedim.
Babam elini çenemden çekip omzuna koyarken orayı hafifçe sıktı.
"Senin hiç bir şey için endişe etmeni istemiyorum. Krallığı en iyi şekilde yürüteceğine eminim."
Ellerini benden çekip gülümseyen babama karşılık ben de gülümsedim.
"Gidebilirsin."
Babam geri tahtına dönerken saygıyla eğilerek büyük salondan dışarı çıktım. Anında yanıma gelen Jiwoo ve BoGum ile gözlerimi devirerek odama ilerlemeye başladım.
Bu saate nasıl olduğunu bilmediğim şekilde hep uykum geliyordu.
"TaeHyung, kralla ne konuştunuz?"
Saçlarını geriye atarak konuşan arkadaşıma bakarken omuzlarımı kaldırıp indirdim.
"Aynı şeyler."
Ondan gözümü çekip önüme dönerken zaten yakın olan odamın kapısında durup arkamda duran iki arkadaşım ve beni takip eden hizmetlilere ithafen konuştum.
"Şu üç gün boyunca lütfen beni rahatsız etmeyin. Sürekli uyumayı düşünüyorum."
Onların cevabını beklemeden odaya girip kapıyı kapatırken içime oturan sıkıntıyı görmezden gelip hızlıca üstümü değiştirerek yatağa uzandım.
Yani, krallık ve onun getirdiği sorumluluklar üç gün sonra omzuma binecekti o yüzden gergin hissediyordum. O yüzdendi bu içimdeki sıkıntı.
Başka ne olabilirdi ki?
--- Hola
Şey bu kurt adamlar vampirler gibi ama kan falan içmiyorlar bir nedenden dolayı uzun yıllar yaşayabiliyorlar yani en fazla 500 yıl falan öyle yani ölümsüz değiller sadece geç yaşlanıyorlar ve uzun yıllar yaşayabiliyorlar bu kadar
Bu kurguyu da bok etmek istemiyorum lütfen lütfen
Ama bok gibi yazıyorum lanet -_-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
