Bride of Alfonso

Kabanata 6

[Kabanata 6]

"ESTENG, paano na iyan? Ano na ang iyong gagawin?" bungad ni Celeste. Nang sandaling makapasok siya sa aming silid-aralan ay dali-dali siyang tumakbo papalapit sa akin at hinawakan ang magkabilang-balikat ko saka binitawan ang mga salitang iyon na mas lalong nagpamulat sa akin sa katotohanang malapit nang ikasal si Enrique.

Maging sina Amanda at Bonita ay mabilis ding tumabi sa akin pagkapasok nila sa pintuan. "Totoo ba ang usap-usapan na may pakakasalan ng binibini si Señor Enrique?" gulat na tanong ni Bonita. Ang kanilang mga hitsura ay tila nakakita ng multo at ngayon ay inaabangan nila ang sagot ko.

"Nabanggit nga sa akin ni Kuya Juancho kagabi. Maging sila ay nagulat din nang dumating si Don Fabian at ang anak nitong dalaga," nag-aalalang wika ni Amanda, napakagat pa ito sa kaniyang kuko. Bakas din sa mukha ng aming ibang mga kamag-aral na maging sila ay hindi rin makapaniwala at hindi rin natutuwa sa balitang ikakasal na ang anak ni Don Matias.

Isinubsob ko na lang ang aking mukha sa mesa. Wala na ba talagang pag-asa? Dito na ba magtatapos ang lahat ng aking pangarap na makasama si Enrique at higit isang dekadang paghihintay?

Ilang sandali pa, naramdaman kong umalis na sina Celeste, Amanda at Bonita sa aking tabi. Nagmamadaling bumalik sa kanilang silya. Nang iangat ko ang aking ulo, tumambad sa aking harapan si Maestra Silvacion kasama ang isang pamilyar na babae.

Tumayo sila at agad binati ng magandang umaga si Maestra Silvacion. Mabilis akong tumayo at sumabay sa pagbati saka dahan-dahang naupo habang nakatitig sa babaeng iyon na nakatayo sa kaniyang tabi. "Magmula sa araw na ito ay makakasama na natin sa ating leksyon si Binibining Paulina Buenavista," panimula ni Maestra Silvacion.

Naglakad sa gitna ang babaeng iyon saka nagbigay-galang. "Ako'y nagagalak na maging bahagi ng inyong klase. Nawa'y matulungan niyo ako sa aking mga pagkukulang," wika niya saka ngumitI. Napatingin ako kina Celeste, Amanda at Bonita na ngayon ay nakataas ang kilay. Marahil ay ngayon lang nila nakita si Paulina ngunit ang pangalan nito at ang pamilya Buenavista na mula sa Laguna na kinabibilangan niya ay siyang laman ng usap-usapan ngayon sa buong bayan. Dahil si Paulina Buenavista ang babaeng pakakasalan ni Enrique.

"Maupo ka na Paulina sa likod ni Estella," wika ni maestra. Sabay-sabay na napalingon sa bakanteng upuan sa likod ko ang aking mga kamag-aral. Bakas naman sa mukha ng aking mga kaibigan na hindi umaayon sa amin ang tadhana at sa dinami-rami ng leksyon na maaring salihan ni Paulina ay sa amin pa siya napunta.

Napatingin ako kay Paulina na ngayon ay naglalakad papalapit sa akin yakap-yakap ang kaniyang mga aklat at kuwaderno. Ngunit napatigil siya nang magtama ang aming mga mata. Marahil ay nakilala niya ako sa daungan.

Napaiwas siya ng tingin sa akin saka nagpatuloy sa paglalakad at naupo sa aking likuran. Paano pa ako makapagsusulat ng lihim na tula para kay Enrique kung nasa likod ko ang babaeng pakakasalan niya?

Alas-kwatro ng hapon, sabay-sabay kaming naglalakad sa mahabang pasilyo ng simbahan. Pagdating sa labas, nakaabang na ang aming mga kalesang sasakyan. Nagulat ako nang biglang hinawakan ni Amanda ang braso namin nina Bonita at Celeste.

"Amigas, ang lalaking iyon! Siya ang kutserong sumundo kay Señor Enrique noong gabi sa teatro!" bulong ni Amanda at sinundan namin ang kaniyang daliri kung saan siya ngayon nakaturo. Napatigil ako nang makita ang kutserong iyon na siyang umalalay kay Paulina pasakay sa kalesa nito.

"I-ibig sabihin... Si Paulina ang dahilan kung bakit nagmamadaling umalis si Señor Enrique noong gabing iyon?" tanong ni Bonita na sinang-ayunan nilang dalawa. Nang makaalis ang kalesang sinasakyan ni Paulina ay sabay-sabay silang napatingin sa akin. Bagama't hindi nila sabihin ay batid nilang unti-unting nadudurog ang puso ko ngayon.