#0
When I was young my dream was to become a professional Nurse. Because I wanted to help other people who get hurt. I want to heal them and make them feel better. Gusto ko ring alagaan ang mga magulang ko kapag sila'y matanda na o kaya naman ay ako ang gagamot sa mga kapatid kong may sakit. I have a lot of dreams not just for myself but for my family.
But maybe being a Nurse is not for me--I think. Sa buong buhay ko, hindi ko inisip na darating sa punto na ganitong pamumuhay ang tatahakin ko.
It's just life is so funny. Hindi ko alam kung kailan ulit ako paglalaruan ng tadhana. But this time I am not afraid anymore. Because I already lose the family I have. I have nothing to lose anymore.
Inagaw sila sa'kin ng walang kalabanlaban. And I promise with all my heart, hindi ako mamamatay hanggat hindi ko nabibigyan ng hustisiya ang pagkamatay nila.
Sabi nila ang hustisiya ay para sa lahat ngunit hindi iyon totoo. Kung totoo man, sana matagal ko ng nakamit ang hustisiya para sa pamilya ko. Para sa pamilyang inagawan nila ng pagkakataon na manatili sa tabi ko.
Ngayon ko napatunayan na kung wala kang connection? o pera kawawa at talunan ka sa bandang huli. Dahil sa panahon ngayon karamihan sa mga naka-upo sa pwesto ay ganid sa kapangyarihan. Ganid sa pera. Kaya kawawa ang mga mahihirap.
Marahas kong pinahid ang luha sa aking pisngi. I put the flowers I bought for them. Marahan kong hinaplos ang kanilang pangalan na nakaukit sa lapida. I closed my eyes at inalala ang mga masasayang alaala kasama ang pamilya ko.
It still pained me so much. Kahit ilang taon na anglumipas, pakiramdam ko bawat taon ay lumalalim lamang ang galit dito sa puso ko. Kahit kailan ay hindi mawawala ang sakit sa puso ko hanggang sa kahuli-hulihan ng hinga ko. Hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap na sa isang iglap ay nawala sila sa akin.
Hindi ako nagtagal sa simenteryo dahil may kailangan pa akong ayusin. I drove fast hanggang sa makarating ako sa condo. I took a quick shower and dressed myself.
I wore Zara black ripped jeans and chanel red crop top at kita ang pusod kong may diamond na hikaw. I wore my black ankle korean boots to finished my looks. Humarap ako sa salamin at ikinabit ang apat na diamonds earings sa tenga ko since apat ang butas ko dun'.
I breeded my long wavy hair na abot hanggang sa bewang. I put my black contactlenses to finished my looked.
Kinuha ko ang hostler gun at isnuksok sa gilid ng boots ko. Hindi naman halata yun' since maliit lang. Nilagay ko rin' sa kabila ang personalized knife ko na maliit, but I make sure na kayang makakitil ng buhay kung kina-kailangan.
I smirk at myself infront of the mirror. I looked so badass yet sexy. Kahit walang make-up ang muka ko ay maganda pa rin ako.
Pagbaba ko sa parking lot, I choose to ride my bike. I giggled when I touch my baby. The Ducati Desmosedici D16RR NCR M16: one of the most expensive bike in the world yet my favorite. Sinuot ko ang helmet at agad na pinaharorot ng takbo. May ibang sasakayan akong nadaanan na tumigil para tingnan ako. Kahit ang gwardya ay nagulat din.
I smirked at myself.
Mariin akong sumisingit sa mga kotseng nauuna sakin dahil sa bagal nilang magpatakbo ng kotse. Kahit sa malalaking truck, maraming bumubusina sakin. Tinataas ko ang middle finger para pakyuhan sila habang nag da-drive ako.
Mga boplaks, alam namang nasa highway bagal magmaneho. Kung ako sa kanila, huwag na silang mag drive mga bobo amputa!
I swayed my Ducati smoothly sa parking lot. Tinaggal ko agad ang helmet sa ulo ko. I put it in my ducati. Narininig kong may bumubusina sa likuran ko kaya humarap ako wearing my cocky smirk kahit hindi ko makita ang tao sa loob dahil tinted yun'.
