#2

643 16 1
                                    

#2

I always respect other people's decisions. I am not against it. Because why would I? Hindi ko naman buhay ang buhay nila para makialam. But sometimes--shits do happened. Lalo na kung walang utak ang kausap mo.

People now a days love stick their fucking nose on others people business. Kadalasan pa, mas pinapaniwalaan nila ang mga kasinungalingan kesa sa katotohanan. Why? Because they can't accept the fact that they been fooled.

They been fooled to someone who's been fooled also. Learning the truth would hurt their ego. That's why they stick the false instead of the truth. And that' shit is so fucking shitty!

"You need to do this, Sera."

"Bakit ako?" Kinuyom ko ang kamao ko na, nasa ilalim ng lamesa.

"Why not you?" Kia asked. After what? One week, ngayon ko lang ulit nakita ang pagmumuka ng impaktang to'. Kumukulo ang dugo ko sa kanya.

I was being nice with her before because I thought she already change. But, I was fucking wrong. See? Muka pa lang niya, panira na ng gabi.

"Pasalamat ka nga sayo in-offe--" I cut her off.

"Do it then.." walang paking ani ko. Bakit? Hiniling ko ba kay Tanda na sakin' niya i-offer yun'? As if naman gusto ko diba?. Impaktang to' wala namang alam hilig makisawsaw. Sawsaw ko siya sa kumukulong asido e.

Badtrip amputa!

"Dad, can't you just--let me do that? I mean why not me, right? Since Sera, doesn't want to do it. Then I'll do it, instead." Kia plead. Tumarak pa mata niya sakin. Inismiran ko siya. Desperada amputa!

I was looking at Tanda who's looking at Kia, intently. Nakasiklop ang dalawa niyang kamay na nakapatong sa lamesa. Akala ko nang ipinatawag niya kami sa isang dinner e', literal na kakain lang talaga. But who am I kidding right? In this kind of work I--we have? I doubt that.

Because for us, when we have dinner? We have a mission. Nawalan na ako ng ganang kumain kaya hindi ko na ginalaw ang pagkaing nakahain sa harapan ko. Sayang lang at sobrang sarap pa naman nung legs ng manok. Parang inaakit ako na kainin siya. Pero, wag na lang.

Lima kaming nakaupo sa upuan ng lamesa. Tanda, Kia, Cius, Brix and Me. Neither one of us didn't dare to speak. Nor I do. Ilang minutong nanatiling tahimik. Bago nag salita si Tanda, and it made me froze. Just hearing his mare name made my heart froze.

"P-pardon?" Damn it! I am even stuttering.

"Its Mr. Calux Uno Lucchese." Seryosong ani ni Tanda. Calux.. no fucking way.

"You mean, the one and only Calux?" May paninigurado sa tuno ko.

Please tell me it isn't him. Please..

Tumango si Tanda sakin'. Halos manlumo ako dun'.

"N-no fucking way, that I would do that. I-i can do anything. But not this one.." I said. While looking at his eyes and he did to.

"You have t--" bago pa niya matapos ang sasabihin niya. I stood up angrily. Natumba ang upuan dahil sa marahas kong pagtayo. I looked at him with so much furious in my eyes.

Beautiful Imperfection Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ