Hayaller...neydi bizi hayallere bu kadar bağlayan? Mesela benimki başarısızlık.Elimde başarısızlıktan başka hiçbir şey kalmadığında elimde bir tek hayallerim kalıyor.Bir tek ona tutunabiliyorum.Ama bazı anlar oluyor ki hayallerim bile yetmiyor.Artık gerçeklik dışında hiçbir şey beni memnun etmiyor.Önceden olsa uyumadan önce hep hayal köşem olurdu zihnimde rengarenk.Şimdilerde onun da tek renk olduğunu görüyorum,daha uğramıyorlar zihnime.Simsiyah oluveriyor beynimin içi,umudu artık göremediğimi fark ediyorum.Ne gariptir ki artık acı bile bana komik gelmeye başladı.Tüm bu yaşadığımız şeyler,tüm bu omzumuza binen yükler, her ne kadar gerçeği arasam da gerçekliğini yitirdi içimde birer birer.Geriye bir kaç soru kaldı kendime sormam için.Neden bunları yaşamak zorundayımdan ziyade neden yaşamalıyım? Neden üzülmem gerek bir şeyler için? Bir şeyleri hep hak etmek zorunda mıyım? Bu sorular beni karanlıktan da bilinmeyen bir yere sürükledi.Ne yazık ki o yerde hayallere yer yoktu.Ben bile zor sığıyordum sanki olduğum yere.Halbuki bir kere de uymasın hiçbir şey yerine, taşsın gitsin,nedir yani? Belki de bir şeyleri kalıplarına uydurmaya çalıştığımız için aradığımız ya da beklediğimiz mutluluğu dışarıda bırakıyoruz.Bunu biz yapıyoruz başkası değil.
Gerçekliği ararken,kalıpları değiştirmek istedim ama hep tersi oldu.Yalanla yaşamaya alıştım.Aslında daha çok kendi yarattığım yerde o küçücük kalıba sıkışıp kaldım da denebilir.Eskiden hayallerle süslü olan kendi dünyamdan kocaman bir kasırga geçti.Benim çocukluğum vardı orada en neşeli ve en güzel haliyle.Ama kasırga kendi dünyamı yıkmakla kalmayıp o küçük çocuğun ruhunu da alıp götürdü benden.Geriye kalan sadece bomboş bir siluetti sanki.En değerli varlığımı o zaman kaybetmiştim işte.Bir insanın içinden çocuk ruhunu alırsan neyi kalır geriye? Ben söyleyeyim.Daha 16 yaşındayken yersiz olgunluk kalır.Arkadaşlarıyla şakalaşacağına üzerinde yer edinen bir şey etmeyen ciddiyet kalır.Canı acıyınca dökülmeyen gözyaşı kalır.Ruhu ölüdür ama işte bedeni sağ kalır.O yüzden ben yarımım,ve o masum ruh asla geri gelmeyecek.Ne kadar hayaller kursamda tamamlanmayacak içimdeki boşluk.
