Ken je dat meisje in de films op de middelbare school dat altijd een tien haalt, haar huiswerk twee weken op voorhand heeft gemaakt, de klas-en schoolpresident is en alle spelcompetities wint? Wel, dat ben ik, Celeste Berrets. Mijn doel is om in Har...
Ziezo, bijna drie hoofdstukken in 24 uur. Ik word hier nog een pro in.
Aangezien ik al twee liedjes heb geplaatst vandaag, zal ik mijn oren even laten rusten (lol). Geef me zeker een titel, die zal in het volgend hoofdstuk toegevoegd worden. Ik zal wel een foto plaatsen van hoe Mr. Griffin er uit zou zien. JULLIE ZULLEN NOG WEL BEGRIJPEN WAAROM IK HEM HEB GEKOZEN!
Maak zeker reclame voor jouw eigen boek in de comments!
Jina
-
Chapter 6 - De Jerk en ik in de Muizentrap (deel III)
"Celeste?" Hoor ik Isabella verbaasd vragen. Ik geef toe dat het zicht van Xander en ik op elkaar rare ideeën kan opbrengen. "Xander?" Vraagt Evelyne vervolgens, voor het geval dat niet iedereen goed begrepen had dat we samen vast zaten in de opslagruimte. Ik sta meteen op en laat Xander achter mij liggen. De deur is eindelijk open. Lucht. Rosalina. Lucht. Rosalina. Ik loop meteen naar buiten en haal diep adem zonder veel rekening te houden met de mensen aan de ingang. "Mevrouw Granger, je hebt mijn leven gered. Eindelijk lucht! Ik zat daar helemaal alleen in vast. Een nachtmerrie. En Rosalina. Nee, nee, nee, Rosalina is de vergadering alleen aan het voorzitten, ik moet er bij zijn!" Ik begin te lopen richting de uitgang van de vestiaire wanneer Mevrouw Granger mij terug erbij roept, 'Miss Berrets. Mag ik vragen wat u hier doet helemaal alleen met Meneer Gray."
Ik bijt om mijn lip en draai me zachtjes om. "Wij zaten vast, mevrouw. Meer kan ik niet uitleggen." Zij lijkt niet overtuigd en kijkt langs onder haar bril naar Xander die ondertussen recht is geraakt en ook uit de opslagruimte stapt. "En waarom waren jullie in de opslagruimte in de eerste plaatst?" Vraagt ze verdacht. Dat ze Xander verdacht zou vinden is begrijpelijk, maar ik? Ik ben de beste student van heel de school, ze zou toch moeten weten dat ik nooit iets vies zou uithalen in de opslagruimte van de vestiaire. Ik kijk naar Xander met grote ogen, wachtend tot hij alles verklaart. "Ik heb hier geen excuus voor." Verklaart hij naar de grond kijkend. Mijn ogen worden groter. Hoe bedoelt hij 'geen excuus'? Er is duidelijk hier een excuus voor. Hij zat hier helemaal alleen te stallen. "Wel, in dat geval," begint Mevrouw Granger streng, maar ik onderbreek haar meteen omdat ik die blik op haar gezicht al te goed ken, "Mevrouw, dit is werkelijk een misverstand. Het was puur toeval dat wij daar beiden in vastliepen." Verdedig ik mezelf hopeloos. "Ik moet het niet meer weten, Miss Berrets. Jullie kwamen beiden in een verboden gedeelte van de vestiaire, en bovendien zaten jullie samen vast en hebben jullie daarbovenop de lessen gemist. Dat zegt al genoeg. Ik had beter verwacht van u Miss Berrets. En u, meneer Gray," Zegt ze aan Xander, "Wel, het is uw eerste dag. Heel slechte indruk maakt u hier. Jullie blijven beiden na, volgende week maandag." Beveelt ze waarop ze vertrekt zonder achter zich heen te kijken. Ik blijf staan om het nieuws te verteren. Eve en Isa kijken zo geschrokken als mij. Het is ook voor hen de eerste keer dat ik moet nablijven. Ik heb heel mijn schoolcarrière zo hard gewerkt aan een perfect dossier. Ik heb er alles voor gedaan om altijd de voorbeeldige leerling te zijn, altijd goede punten halen, de nodige activiteiten en wedstrijden winnen. En nu, al die moeite verpest door één keer nablijven. Xander loopt de opslagruimte weer binnen, hij lijkt niet te begrijpen wat dit allemaal voorstelt. Ik zucht en sluit mijn ogen. Denk aan de Yoga filmpjes, Celeste. Nu heb ik belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Als ik iets wel moet kunnen redden, is dat de eindejaarsbal-meeting. Ik ren naar de vergaderzaal met alle kracht die ik nog over heb en gooi de deur open. Rosalina zit glorieus achter de ronde tafel, trots om zelf de vergadering voor te zitten. Als ze me ziet, staat ze meteen op, teleurgesteld om mij te zien. Ik ben back, bitch. "Wat doe jij hier?" De studenten van de werkgroep kijken ons vragend aan, niet wetend wat er aan de hand is. "Je had er nog lang niet uit moeten komen." Vervolgt ze. Ze weet waar ik was? "Hoe bedoel je?" Vraag ik gelijk., hijgend van het lopen. "Hoe weet jij dat ik vast zat?"
"Ik heb jullie toevallig een uurtje geleden gehoord." Sust ze met een triomfantelijke glimlach. Mijn mond valt open. "Jij hebt ons een uur geleden gehoord?" Een nerveuze lach glipt uit mijn mond. Ik word gek. De dag is veel te lang geweest en ik ben doodmoe. Eerst kom ik te weten dat ik samen in de klas zit met een arrogante, ongevoelige jongen. Vervolgens zit ik vast met hem in de meest verlaten opslagruimte van de school waardoor in voor de eerste keer moet nablijven en nu...en nu....om het alleen maar erger te maken hoor ik dat Rosalina hier van afwist en mij gewoon liet verrotten samen met Xander. Zij heeft geluk dat ik haar hoofd niet van haar lichaam afruk. "Twee muizen in de muizentrap," sist ze tevreden. Dit gaat erover. Ik vuist mijn handen en voel geen controle meer over mijn lichaam. Ik zou alles in elkaar kunnen slaan uit frustratie en Rosalina is mijn eerste prooi. Net wanneer ik op het punt sta om haar aan te vechten voel ik twee handen aan beide kanten van mijn zij. Ik kijk om en zie Xander achter mij staan. Hij drukt mijn schooltas tegen mij aan. Die ben ik waarschijnlijk in de opslagruimte vergeten. "Beheers je." Fluistert hij zachtjes in mijn oor waardoor ik meteen kippenvel krijg. Hij is gelijk vertrokken en ik ontspan mijn vuist. Hij heeft me helemaal gekalmeerd.
De vergadering verliep uiteindelijk goed, ook al was ik mentaal niet echt aanwezig. De handen van Xander op mijn zij, zijn adem in mijn nek en zijn gefluister in mijn oor zorgden ervoor dat ik het verschil tussen mijn gedachten en de realiteit niet meer maakte. Rosé probeerde tijdens de vergadering alle plaats in te nemen. Ze leek trots te zijn van haar klein plannetje, maar ik had een beter plan. Als zij zo vals wilt spelen, dan heb ik geen ander keus dan zelf de spelregels te maken. Wanneer ik thuis kom lig ik meteen in mijn bed, nog volledig aangekleed. Wat een lange dag. Mijn moeder komt kijken hoe het gaat maar keert meteen terug om wanneer ze mijn humeur ziet, ze weet dat ze mij met rust moet laten. Xander Gray. Dit was jouw eerste schooldag en kijk wat je ervan hebt gemaakt. Door hem moet ik nablijven. Ik zucht en rol op mijn rug. Hij brengt te veel problemen met zich mee. Ik moet ver weg van hem blijven. Hij brengt me in de war en ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken. School is belangrijker. Harvard is in Godsnaam belangrijker. Het wordt sowieso gênant als ik hem nog tegenkom op school, ik moet hem gewoon negeren. Dat is de enige oplossing. Negeren en vermijden. Ik zucht en hoor een brommer in de straat rijden. Als men van de duivel spreekt. Ik kijk uit het raam en zie hem van zijn brommer afstappen. Zijn moeder staat aan de voordeur te wachten op haar zoon. Hij loopt naar haar toe en helst haar om. Ik kijk het scene gebeuren en voel mijn gevoel van nieuwsgierig groeien. Zijn moeder loopt hun huis binnen en voor hij haar volgt, zie ik hem discreet naar hier kijken.
-
Soooo? Wat vonden jullie ervan? Veel, éh, voor de eerste schooldag van Xander?
Vergeet zeker niet,
Like, follow, share en comment
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
