Ken je dat meisje in de films op de middelbare school dat altijd een tien haalt, haar huiswerk twee weken op voorhand heeft gemaakt, de klas-en schoolpresident is en alle spelcompetities wint? Wel, dat ben ik, Celeste Berrets. Mijn doel is om in Har...
Ik ben er weer na een paar dagen. Het doen eigenlijk wel goed op wat rust te hebben haha. Ik denk dat ik voortaan telkens een paar dagen tussen mijn hoofdstukken houd. Misschien publiceer ik wel drie keer in de week een hoofdstuk, op welke dagen hebben jullie meer tijd om te lezen?
Chapter 39 - De wijze woorden van Isabella
Mijn ogen staren in de leegte en ik bedenk me dat ik nog nooit zoveel school haat als vandaag. De dag is nog maar halverwege om en toch voelt het aan als de langste dag die de mensheid heeft gekend.
"Pas op!" Isabella slaat in een bal die mijn richting gegooid wordt. "Let eens op!"
"Sorry Celeste!" Roept Clint vanuit het veld in zijn baseballkleding.
Ik kijk nog steeds in de war, niet beseffend waarover ze het hebben.
"Wat is er nu aan de hand?" Vraagt Isa terwijl ze terug van haar sandwich eet.
"Niets."
"Je liegt."
Ik kijk haar vanuit mijn ooghoek en beslis dat ik beter mijn hart kan luchten. Mijn ogen glijden even over de sportzaal heen vanuit de hoge tribune.
"Isabella." Begin ik een beetje wantrouwig terwijl ik haar kant leunt, "Wat zou je doen als je ontdekte dat Clint eigenlijk vader is van een tweejarig kindje?" Ik krijg meteen spijt van mijn vraag en peins mijn ogen dicht.
Haar mond valt open en ze staart me geschrokken aan. "Heb je iets over Clint gehoord? Heeft hij een meisje zwanger gemaakt?" Vraagt ze gehaast.
"Nee, het gaat niet om Clint, je boft met Clint."
"Oh," Ze deinst terug naar achter, "Oké." Tot haar ogen een tweede keer wijd openschieten, "Je hebt het toch niet over Xander hoop ik?"
"Wat? Nee. Natuurlijk niet! Wat vertel je me nou! Xander heeft geen kind, natuurlijk niet. Je weet zelf wel hoe Xander is, toch?" Ik kuch een paar keer en probeer de zenuwen te verbergen met een zeer opvallend en gênant lachje maar Isabella blijft me vreemd aankijken, afwachtend op de waarheid.
"Een vriendin van mij heeft dit voor gehad." Vervolg ik snel om mezelf uit deze miserie te helpen, "Ze heeft net ontdekt dat haar vriendje een kind heeft van twee-drie jaar. Tragisch verhaal." Ik neem een slok van mijn flesje water om de droogte in mijn mond te troosten en kijk snel de andere kant op om haar grote bruine ogen te ontwijken.
"Celeste. Je hebt geen andere vrienden dan Eve en ik." Verklaart ze kort.
Ik lach weer nerveus.
"Ja. Dat is waar." Mompel ik traag terwijl ik snel iets probeer uit te vinden. "Ik heb het over mijn nieuwe vriendin die ik in Bury's heb ontmoet."
"In Bury's? We kennen letterlijk elk meisje van dit dorp."
"Werk eens mee!"
"Oké, oké. Hoe oud zijn ze?"
"Onze leeftijd ongeveer."
"Wel," Begint ze twijfelend, "Als ik in de plaats van dat meisje was, zou ik ontzettend boos en teleurgesteld zijn. Ik bedoel maar, het gaat wel om een kind die hij met een ander meisje heeft, éh."
"Dat weet ik. Maar wat als dat gewoon een foutje was uit zijn tienerjaren?"
"Dat is natuurlijk ook mogelijk. Maar in dat geval moet hij dit meteen vertellen in het begin van de relatie."
"En wat als hij al veel aan zijn hoofd heeft en hij dat misschien vergeten is?"
"Vergeten? Jouw eigen kind?" Vraagt ze met een frons om de absurditeit van mijn opmerking te bewijzen. "Ben je zeker dat je het niet over Xander hebt?"
"Neen!"
"Alright."
Het blijft even stil, de tijd dat ik weer mijn gedachten op een rijtje zet.
"Wat zou jij doen? Zou je dat kind aanvaarden?" De woorden klinken hopelozer dan ik had gewild en zij zucht alsof ze al heeft geraden dat dit allemaal over mij en Xander ging. Ze denkt even na.
"Dat moeten jullie uitspreken. Wat heeft het voor zin om zich daar gek over te maken. Het kind is er al en dat gaat nooit meer veranderen. Ik zou tegen dat meisje vertellen dat ze haar hart moet volgen. Als zij zich daar goed bij voelt, kan ze haar vriendje een tweede kans geven. Anders maakt ze het uit. We zijn nog maar tieners, Celeste. De kans dat wij over twee jaar hetzelfde vriendje hebben, is klein. Het zou al een wonder zijn als we die een jaartje kunnen houden."
Ze kijkt zelf naar Clint die druk aan het stretchen is, ik volg haar blik en laat de laatste woorden in me opzinken. Ik heb daar eigenlijk nooit aangedacht, maar Isa is juist.
Wat is de kans dat ik over een jaar nog altijd een relatie heb met Xander?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
