BEYOND WHAT IF'S AND SECOND CHANCE

PROLOGUE

Paano ba ako makaka-alis sa lugar na kung saan ako lang ang naninirahan?

Paano ba ako makakawala sa sakit na hanggang ngayon pinipilit ko pa ring makawala?

Paano ba ako makakalaya sa mga pag-aalinlangan at mga gumugulo sa isipan ko?

Ayaw ko na ng pakiramdam na 'to.

Yung pakiramdam na hindi sapat lahat ng ginagawa mo..

Hindi sapat yung mga pinaparamdam mo..

Hindi sapat yung mga pinapakita mo..

Hindi sapat yung mga sakripisyo mo...

Iniiwan ka at binabalewala ng mga taong pagkatapos mong maramdaman at iparamdam sa kanila kung gaano sila kaimportante at ka-espesyal sa buhay mo..

Mga taong sinasabing naiintindihan ka pero hindi...

Mga taong mapanghusga at mga tamang hinala sa mga galaw na pinapakita at nakikita nila sayo...

Mga taong hindi ka tanggap...

Mga taong sumisira ng paningin at tiwala mo sa sarili...

Mga taong paulit-ulit sinisira ang kompyansang magbigay ng mga pagkakataon na nag-aalinlangan ka...

Sa mga taong sumisira sa tiwala mo na natatakot ka noong una na ipagkatiwala pero kalauna'y iyong buong pusong ipinagkaloob...

Sa mga panahong lagi kang nag-iisa..

Na kung saan sarili mo lang ang nakakaintindi sa mga iniintindi at nararanasan mo na pinaparanas nila sa'yo..

Nasa gilid..

Umiiyak..

Nag-iisa..

Iniisip..

Pinoproblema..

Sinasarili..

Binabalewala..

Hindi tanggap..

Pabigat..

Basura..

Sa mundong lagi kang talo..

Wala kang laban kase wala kang halaga..

Nalulunod sa lungkot..

Dinidibdib ang sakit..

MADAYA ANG MUNDO..

WALA AKONG LABAN..

ANG TADHANA NA LAGI AKONG PINAGLALAROAN..

NAKAKAPAGOD NA..

HANGGANG KAILAN PA BA?