He so close to me, to the point that I can smell his minty breath.
Ang lakas ng heart beat ko. Nagkatitigan kami, at parang nag slowmotion yung paligid ko. Parang kami lang ang nandito, all I can see is him.
He's a good looking guy. He had a clean cut hair na napakalinis tingnan sa kanya. And a sets of dimples.
He has a bristly eyebrows na may kapakalan. A sea rover-blue eyes and they were almond shaped.
He had a concrete jaw, he had a hawkish nose na talagang napakatangos nito and he had a manly scent swirled around him.
In short he is perfect.
Hindi ako makapaniwala na sa isang iglap nagawa kung madescribe ang mukha niya.
He is that damn attractive para makilatis ko sa maikling panahon na nagkatitigan kami.
Lumayo ako sa kanya, hindi ko na matagalan ang titig niya para akong napapaso. My heart is beating so fast na parang may racing, probably it's because I'm almost stumbled kanina.
"Thank you" I said to lose the awkwardness. I felt weird feeling towards him na hindi ko alam kung ano.
"You're welcome beautiful lady." He said that make me blush. Mas lalo siyang ngumisi ng nakitang namumula ako. Mas klaro tuloy yung mga pantay at malinis niyang ngipin. Wala bang pangit lalaking to?
Yumuko ako para hindi niya makita na namumula ako. For sure pulang pula ng mukha ko ngayon.
Oh my!
"I'm Markus. And you are?" He said while extending his hand for a shake. Tiningnan ko lang ito and hindi ko alam kung tatanggapin ko ba ito. My hand sweating kaya nahihiya akong makipag handshake.
Nagdadalawang isip pa ako dahil besides na pinagpapawisan yung kamay ko partly of me na ayaw tanggapin cause I don't know him, baka masamang tao ito. Well wala naman sa itsura niya.
Para nga siyang anghel na bumaba sa langit because of his angelic smile plus na may malalalim pa siyang mga dimples. Those dimples suit him well mas lalo siyang naging good-looking.
"Katelyn Bernardo" I said. It's rude to not introduce myself to him. He help me to stop myself from stumbled so I needed to be nice to him.
I extend my hand to him kahit na basang basa ito sa pawis.
Mas nahiya ako ng maramdaman ko ang kamay niya. Walang bahid na pawis all I can feel is warmth.
Pero parang balewala lang naman sa kanya na basa yung kamay ko.
"Nice meeting you beautiful lady. And you got a beautiful name, Katelyn." He said and smiled with those sets of dimple. Bakit sobrang palangiti niya. Hindi ba napapagod yung panga niya kakangiti.
He flattered me more. Kaya mas lalo tuloy pumula yung mukha ko.
Bakit parang iba pag siya yung nagsabi ng pangalan ko? It felt weird.
"Ahh I go na baka hinahanap na ako ni Nanay." I said para makawala na doon dahil hindi ko na makayanan ang pambobola niya sakin.
Marami ng nagsabi sakin ng ganyan and mostly of them are boys. Kaya hindi na bago sakin ang ganyan.
Pero aaminin ko na iba pag siya. Hindi ko pa masabi kung ano yung pinagkaiba niya sa mga boys na nagsasabi sakin na I'm beautiful, pretty and other words na magaganda.
Probably dahil kinikilig ako pag siya ang nagsasabi. He making me blush na hindi nagagawa ng ibang boys. Balewala lang naman sakin kapag sila.
Siguro dahil alam ko na they're trying to hit me. And I will know if people saying sincere words.
'Hindi mo din naman alam na sincere siya' My other mind said na para bang kinokontra ako.
Oh my!What I am feeling?
"Sa edad mong yan hinahanap ka pa rin ng Nanay mo sa park? What a baby." He said with a smile again. Bawat ngiti niya nagpapakita ang mga dimples niya.
Bakit ba yan lagi ang napapansin ko. Siguro dahil I had fondness in dimples. Bata pa lang kasi ako pinapangarap ko ng magkaroon ng ganyan.
At nagagwapohan ako pag may dimples ang lalaki.
Bakit ba hinahangaan ko siya. I have crush on him? Tanong ko sa sarili ko dahil ito yung unang pagkakataon na may hinahangaan akong lalaki. At sa taong ngayon ko lang nakilala.
"Kanina pa kasi naghihintay si nanay don sa bench, kailangan na din kasi namin uwuwi." I said na hindi pa rin tumitingin sa kanya.
" Ohh. Can I get your number?" Sa galaw niya pa lang alam ko na babaero ito. 'He's so fast huh? Well, kahit na gwapo ka hindi ako easy girl no'. I said it in my mind.
"I don't give my number in anyone." I said then leave. I know it's rude to leave without saying goodbye.
Pero ayaw ko ng tumagal don hindi ako komportable na kausap siya. Ang bilis pa niya ha. Anong akala niya sakin easy to get. Nagkita lang kami kanina hiningi na agad ng number ko. I know his moves and he's trying to get me.
Pero hindi ako magpapadala sa kanya porket I don't have any experience in a relationship makukuha niya agad ako.
Hindi ibig sabihin na iniisip ko na may gusto ako sa kanya ibig sabihin easy to get ako. Bahala siya.
Pagdating ko sa may bench, agad kung nakita si Nanay. She looked tired. Nakonsensya tuloy ako kung bakit mas pinili kung tumagal pa doon kaysa yayaing umuwi si Nanay.
Sa edad niyang yan hindi na dapat siya naglalakad ng matagal dahil mahina na ang mga tuhod niya at madali na siyang mapagod.
Gabi na ng nakauwi kami ni nanay. Sa Restaurant na lang kami kumain ng lunch and dinner. Pagod si Nanay kaya ayaw kung magluto pa siya pagka-uwi namin. Hindi din naman kasi uuwi sila mommy ngayon kaya wala siyang pagsisilbihan.
Kapag sabado, wala silang lahat.
Agad akong pumunta sa kwarto para makaligo and to rest. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod when I'm home. Im so exhausted.
Nagpahinga na ako pagkatapos mag ayos. Naalala ko na naman si Markus. When he smiles, his dimples appears and his expressive eyes na hindi ko matagalan. He's so attractive.
What's happening to me?
Siguro may crush ako sa kanya dahil he got those deep dimples. Yeah! Lagi naman akong nakakaroon ng crush pag may dimples yung lalaki. I find them charming.
Hindi ko din naman makikita yun, ang laki ng Laguna and for sure namamasyal lang yun dito.
Siguro mawawala lang to. Ganyan naman ako kapag may crush, madali lang mawala lalo na pag I barely seen my crush.
Sigurado akong hindi na kami magkikita ulit.
