Eyes On Us

07

"D-Dad? Dad... I'm s-sorr-" and the line ended.

When the line ended, naibaba ko na lang ng wala sa sarili ang cellphone at hinayaan ko na lang na tumulo nang tumulo ang mga luha ko.

Someone grabbed my arm and when I looked at it, it was one of the guards.

"Ma'am mawalang galang na po pero kailangan niyo na pong umalis dito. Utos po ng magulang niyo."

My tears just kept falling.

"P-Please, just let me stay here hangga't gumaling si Kuya. Makikiusap ako kila Mommy... k-kahit sa maids quarter ako makitulog ayos lang. J-Just let me stay here, please." I pleaded while my tears just kept falling.

I no longer care if they see me weak in front of them, ang mahalaga ay makita at masubaybayan kong maging maayos ang kalagayan ng Kuya Alas ko.

Amelin was looking at me with sympathy, and I could tell that she wanted to go near me but she was just holding herself back. She diverted her gaze when she noticed that I was staring at her, and I even saw her tears dripping before quickly entering the mansion.

The guard grabbed me by force, and he was ready to drag me away when he saw I wasn't following him pero agad na inalis ni Lazarus ang hawak ng guard sa akin. Hinarap niya ang guard at tinago ako sa kaniyang likuran.

"Sandali lang, hindi niyo siya kailangang kaladkadin. Payapa kaming aalis dito." Matigas na saad ni Lazarus.

"Wag niyo siyang hahawakan. Ako mismo ang magaalis sa kaniya dito. Aalis kami," he firmly said. Nakakatakot ang tono ng boses nito.

"L-Lets just get out of here, please." Mahinang sabi ko na ikinalingon naman niya.

Ayoko na siyang idamay sa gulo ko sa pamilya ko. Kapag nasa labasan na kami ay magpapaiwan na ako at siya naman ay babalik na ng Del Tremedel. Bahala na. Bahala na kung saan ako dalhin ng mga paa ko.

"Paalalayan na lang po siyang umalis," Kuya Fendo said to Lazarus. Pagtapos niyang paalalahanan si Lazarus ay sa akin naman dumapo ang paningin niya.

"Ihahatid po kayo ni Mang Marcelo palabas, Ma'am."

I saw Mang Marcelo looking at us. No, at me, with pity. Naawa siya sa akin. Hindi ko kailangan ng awa nila. All I need is atleast some consideration, kahit para sa kapatid ko lang.

"T-Tara na po," nahihirapang yaya ni Mang Marcelo sa amin pero wala akong lakas para sumunod sa kaniya. Alam ko na ayaw niya din akong umalis pero wala siyang magagawa. Ang mga magulang ko na ang nagutos sa kanila na paalisin ako sa mismong bahay na kinalakihan ko.

Mang Marcelo has also been my guide throughout my life. I also consider him as my second father so it's hard for me to leave. Mang Marcelo is Dad's most trusted when it comes to us, especially when they're away and on business trips.

Nahihirapan akong umalis, lalo na at iiwanan ko ang mga taong nakasanayan ko dito.

Hindi ako galit sa kanila at hinding hindi ako magagalit sa kanila dahil alam kong ginagawa lang nila ang trabaho nila and I understand that they might be fired if I do not obey.

Napansin ni Lazarus ang panghihina ko kaya naman ay agad niya akong inalalayan papunta sa kotse na sasakyan namin.

"Mag-iingat ka Tatianna, magkikita tayong muli." Tila pinipigilan niya lang na lumabas ang emosyon niya at agad na ipinaandar paalis ang sasakyan. He was just quiet earlier while driving, but I could hear his deep breathing.

I swallowed the lump of my throat before turning to Lazarus. Alam kong kanina niya pa akong pinagmamasdan.

"H-Hanggang dito na lang, Lazarus. Pasensya ka na sa abala at salamat sa pagsama sa akin dito." I'm really ashamed of him. He just came to nothing with me here. I just wasted his time.