Boss, Be My Wife - Filipino Ver [FINISHED]

Chapter Nineteen

Nagising si Martina at napagtanto niyang hindi siya nag-iisa sa kanyang silid. Nadatnan niya si Randell na natutulog sa sopa na malayo sa kanyang kama. Napabuntong hininga siya at tumingin sa orasan sa bedside table. Napagtanto niyang alas diyes na pala ng umaga.

May importante sana siyang schedule ngayon pero ipinaalam lang niya sa isang kliyente sa pamamagitan ng text message ang kalagayan niya. Sa kabutihang palad, pumayag ang kliyente sa kanyang desisyon na baguhin ang schedule ng kanyang appointment.

"Salamat," bulong niya habang nakatingin kay Randell na natutulog pa rin. Gigisingin na sana niya si Randell ngunit may napansin siyang mali sa binata.

"Anong problema mo? Okay na ba ang pakiramdam mo?" pabulalas niyang tanong. Tapos, hinawakan niya ang noo ni Randell, ang init. Malamang na kinumpirma niya na ito ay may mataas na lagnat. Maliban doon, nakayakap si Randell sa sarili habang natutulog sa isang sofa.

Kumuha agad ng basang malamig na tuwalya si Martina para ilagay sa noo ni Randell. Ginigising din siya nito para lang tulungan itong matulog sa sarili nitong kwarto.

"Please, gumising ka," pakiusap niya. Nag-aalala siya dahil naisip niya na siya ang dahilan kung bakit nagkasakit si Randell. Ngunit alam naman niya ang dahilan. Nagtamo rin siya ng slight head injury dahil sa ginawa ni Jules.

Tinawagan niya si Nanay Remmy para ipaalam na may sakit si Randell at naisip niyang kailangan nitong ma-admit sa ospital.

"Ako na ang magda-drive sa kanya sa ospital. Gusto ko lang makasigurado na ayos lang siya," suhestyon ni Martina.

Sumang-ayon si Nanay Remmy, "Okay, bilisan mo lang at hahayaan kong makasama mo rin si Alina, para makasigurado ka na ligtas ka."

"Hindi na kailangan, ayos pa ako at kakayanin ko naman kung ako lang ang mag-a-admit sa kanya," sabi ni Martina.

Aakyat na sana si Martina pero sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya si Randell na papalapit sa kanya na may malawak na ngiti sa labi, pilit pa ring nagpapanggap na okay lang ito sa kanyang harapan.

"Salamat sa pag-aalala sa akin. Pero hindi ko na kailangang ipasok ang sarili ko sa ospital. Kaya ko pang tumayo at kaya ko na ang sarili ko habang nilalagnat ako. Baka kasi nabasa ako kagabi sa tubig tapos sumakit ang ulo ko."

"Dahil talaga sa akin, noong nag-aalala ka sa akin kagabi," paglilinaw ni Martina.

"Wala kang dapat alalahanin diyan, ayos pa naman ako. Magpapahinga lang ako sa loob ng kwarto ko," pagdadahilan ni Randell. Halos ilang hakbang pa ito hanggang sa marating niya ang lupa ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay nawalan siya ng balanse. Nag-collapse siya nang tuluyan.

***

Nagising si Randell sa isang silid ng ospital. Napabuntong-hininga siya nang makita niyang nakikipag-usap sa labas si Martina sa doktor. Umiling siya at ngayon, nag-aalala siya sa mga bayarin na babayaran niya kung sakaling ma-discharge na siya.

"Okay na ba ang pakiramdam mo ngayon?" tanong ni Martina habang papalapit.

Tumango si Randell. "Napaka-inconvenient para sa iyo na dalhin ako rito. Pasensya na."

"Huwag mo nang isipin iyon. Maliit na bagay lang ito kumpara sa ginawa mo para iligtas ako. Isipin mo na lang na ginagantihan kita sa ginawa mong kabayanihan. Hindi ko alam kung ano ang posibleng mangyari sa akin kung wala ka kahapon," paliwanag ni Martina sabay ngiti nang mayumi.

"Huwag kang mag-alala diyan. Babayaran ko na lang ang mga bayarin, ibawas mo na lang sa suweldo ko," mungkahi ni Randell.

"Hindi. binayaran ko na. Hindi mo kailangang mag-alala kung iyon lang ang dahilan kung bakit ayaw mong magpa-admit dito," sagot ni Martina.

Ngumiti si Randell. Ngayon, unti-unti na niyang nare-realize na hindi naman talaga masama si Martina. She has a good side too and her past just makes her worse sometimes because of the trauma she got from it.

"Salamat," sagot niya.

"Siya nga pala, heto na ang pagkain. Isipin mo na lang na personal nurse mo ako," she chuckled while handing a bowl of porridge to him.

"Ang sarap," komento ni Randell habang ninanamnam ang kanyang pagkain. "Hindi ko alam na masarap din ang mga pagkain sa ospital. Dahil lagi nilang sinasabi na walang lasa ang mga pagkain sa ganitong klaseng lugar."

"Siguro napagpasyahan nila na mas sarapan ang pagluluto dahil ang ilan sa mga pasyente ay nawawalan ng gana dahil sa mga sintomas ng kanilang sakit." Humagikgik si Martina.

At sa isang iglap, may bigla siyang naisip tungkol sa nakaraan niya. "Naaalala ko ang huling beses na naospital ako noong muntik na akong mamatay dahil palagian akong inaabuso ng ex-boyfriend ko. Sinasampal at sinusuntok niya ako tuwing galit siya. Kung hindi ako niligtas ni lola, baka namatay na ako."

"Ikinalulungkot kong marinig iyon Ms. Martina," taos-pusong wika ni Randell. Naglaan siya ng oras para tumingin nang diretso sa mga mata nito.

"Si Sean na ex boyfriend ko dapat ang dapat mag-sorry dito. Hindi mo naman ako sinaktan kaya hindi dapat ikaw ang nagso-sorry," sagot ni Martina. Hindi niya magawang lingunin si Randell. Ang mga titig nito ay nagpabilis ng tibok ng kanyang puso. Na sa bawat titig nito ay parang nakuryente siya.

"Dahil lalaki rin ako, nahihiya akong malaman na sasaktan ng mga katulad kong nilalang ang isang mahinang babae na tulad mo. Reminds me of the time when my mother found out that my father cheated on her," Randell recalled his past too, the part that he badly want to talk about anymore.

"Sorry, akala ko ay mayro'n kang isang maayos na pamilya," sabi naman ni Martina.

"Naisip ko rin iyon, pero nang lumaganap ang katotohanan, hindi ko na nalaman kung ano ang totoo sa aking pamilya. Laking gulat ko nang malaman kong may kapatid ako sa ibang ina. Itinago ng tatay ko ang katotohanan na may relasyon siya sa dati niyang kasamahan sa trabaho. I was deeply upset, role model ko kasi siya eh. But it turns out that what he did wasn't an ideal thing to follow. Nawala ang tiwala ko sa kanya," Randell narrated.

"Minsan, talagang napatunayan na kahit ang sarili nating pamilya ay kayang tayong biguin at wala tayong magawa para ipahayag ang ating nararamdamang sama ng loob dahil lagi nating iniisip kung ano ang magiging reaksyon nila. Dahil pamilya natin sila at hindi natin sila basta-basta puwedeng i-disrespect," giit ni Martina habang nakikiramay kay Randell patungkol sa inilahad nitong past.

Dahan-dahang tumango si Randell. "It's really unfair kasi lagi ka nilang sinasabihan na kumilos ayon sa rules nila pero lumalabas na nilalabag din nila ang sarili nilang rules. Kung pwede lang talagang manermon ng magulang."

"Oo. Agree talaga ako diyan. Nakaka-stress kapag kasama natin sila, pero kapag lumayo naman tayo sa kanila, parang iniwan talaga natin sila when in fact, kailangan lang natin ng space." Napabuga ng hangin si Martina.

"If ever na bumuo ako ng pamilya someday, hindi ko gagawin ang ginawa ng tatay ko sa nanay ko. I will always stay faithful for my wife," matapat na sabi ni Randell. The reason why he don't commit himself in a relationship is because he wanted to have an ideal relationship that will last longer at hindi na siya nakaramdam ng pagka in-love simula noong nakipaghiwalay siya sa ex-girlfriend niya na nanloko lamang sa kanya.

"Paano kung kakainin mo na lang ang mga salita mo balang araw? Paano kung magiging katulad ka lang ng tatay mo? You can't just keep a word when some circumstances keep on challenging us," giit ni Martina.

"I will keep my word because I know how it feels to be cheated when you know that you are sincere with your feelings," sagot ni Randell habang nakaawang ang kanyang mga labi.

"Ganyan ba ang sinabi mo kay lola kaya niya nasabing ideal husband ka? Siguro nauto mo talaga siya kaya kinumbinsi niya akong i-hire ka," pag-a-assume ni Martina sabay halakhak.

Napamaang si Randell kasabay ng pagkunot sa kanyang noo. "Weird ka."

"Bakit ako pa ang weird? Sinasabi ko lang na baka ganyan ka makipag-usap kay lola," paglilinaw naman ni Martina.

"Pero hindi tama na isipin mo na inuuto ko siya. Saka 'yong pagkakasabi mo kasi parang may laman. Baka iniisip mo na sugar mommy ko siya eh hindi naman talaga," paliwanag pa ni Randell saka umismid nang mas matagal.

"I'm sorry. Hindi ko naisip 'yon." Umiwas ng tingin si Martina. Bigla tuloy naging awkward ang ambience.