"სიცოცხლის ბოლომდე"

"მამიკოსები"

           ლიმონი და სურნელოვანი ხე, მთელ ოთახში იყო გაბლანდული, ამ საოცარ სურნელს ბალიშში თავით ჩარგული ალფა ატარებდა.
  ახლა და ახლა ახსენდება პირვრლად ამ სურნელმა ცხვირი რომ დაუწვა შიშისგან ლამის გული გაუსკდა, ქალღმერთს ევედრებოდა რომ ეშველა მისთვის და ახლა? ახლა  ეს სურნელი მისი ჟანგბადის ტოლფასი გახდა, ვერც კი წარმოიდგენდა არც კი ელოდა, ცხოვრებამ საოცარი მოულოდნელობით აღავსო და ყოველ ჯერზე ომეგას ანცვიფრებს სიახლეებით .
სააბაზანოდან გამოსულ თეს მთელი სუნთქვის ხაზი ემძაფრა ის და ეამა, არუნდოდა რომ გაღვიძებოდა მაგრამ საოცრად შიოდა, მასაც და პატარას, აქ ჭამა არ უნდოდა ამ დილა ადრიან ამიტომაც ელოდა სანამ გაიღვიძებდა, რომ ერთად  ჩასულიყვნენ რესტორანში .
  საშველი რომ აღარ დაადგა გაგუდულად მომძინარს,  მიუახლოვდა მრგვალი მუცლით ფრთხილად და საწოლის კუთხეზე ჩამოჯდა, ჯერ აკვირდებოდა და ნატიფ თითებს დაასრიალებდა გლუვ კანზე, ასეთი რბილი ნაკვთები რომ აქვს ვერასდროს გაიგებდა, რადგან ალფა გარეგნულ ცივ იერთან ერთად მოუხეშო ნაკვთებს ატარებს, სექსუალურია ამის აღნიშვნა არც დაენანებოდა არავის მაგრამ, ახლა როცა ეხებოდა ნამდვილი სამყაროებააა მისთვის.
-უკვე გაიღვიძეს მამიკოს პატარებმა-ამოიხრიალა ნამძინარევი ხმით ჯონმა.
-ასეა და ძალიან გვშია-გააგრძელა ნატიფი ხმით ომეგამ.
-მოდი ჩემთან-მიისაკუთრა მალევე ალფამ და სხეულზე აიკრა მოხითხითე ომეგა, მრგვალი მუცლით.
-ჯონგუკ, დღეს სად მივდივართ-იკითხა თეჰიონმა იმედით რო შეხსენება დასჭირდებოდა.
-იქ სადაც ჩემი პატარა გადამირჩინეს, ჩემი დაუდევარი ქცევის მიუხედავად-თქვა ყელში წვით ჯონმა.
-ასე ნუ იტყვი გთხოვ, მოდი მხოლოდ კარგზე ვიფიქროთ-ფერება_ფერებით ანუგეშა სინდისშეწუხებული ალფა.
-მე შენგან საპატიო სიტყვები ჯერ არ დამიმსახურებია ციცქნა ამიტომ, ამისთვის ვიბრძოლებ გპირდები-თქვა თუ არა კარგად ნაფიქრი ჯონმა, მაშინვე მოჰყვა ქმედებასაც, ნაზად აუყვა მკლავებში მოქცეული ომეგას ნაზ კანს, და თან სიამოვნებისგან აცახცახებულს თვითონაც ედებოდა ვნების ალი.