Mafia Society #1: Chained to the Ruthless Mafia Boss

CHAPTER 7

Chapter 7: Dos and don'ts

DAYS have passed and Levin started to made my heart attached to him. He was like my younger brother, not by blood but by bond.

Napakagaan ng loob ko sa kaniya. Nakokonsensya na rin ako minsan kapag pasimple kong tinatanong ang mga bagay patungkol kay Agon at mga pangilan-ngilang impormasiyon sa mga kaibigan nito. Pero bata naman 'yan, hindi naman makahahalata yata 'yan.

Levin was playing basketball along with Agon's men. Ipakita ko man ang disgusto sa paraan ng pagiging mabait nilang lahat kay Levin ay hindi ko pa rin iyon magagawa. I can't do that unless I wanted to exchanged my life for that act.

Hindi ko pa rin lubos maisip kung paano niya nalaman na mafia boss ang kapatid nito. For pete's sake, he was just a 9-year-old boy who knows nothing with cruelty in this vast world.

Hinahangaan pa nito ang kuya nito dahil mafia boss siya. Parang artista ang tingin niya kay Agon not knowing that he was a man full of sins.

I wonder if Levin knew what does a mafia boss mean, I doubt it if he would idolized his brother. Sa tono kasi ng boses ng pagkakasabi nito sa akin ay parang proud na proud pa siya at tuwang-tuwa, paano na lang kung malalaman niyang mamamatay tao ang kuya niya? Na isang kriminal? I didn't know what to feel. Naiinis ako na nalulungkot na ewan for that kid's sake.

I wanted to tell Levin what a mafia boss was, kaso, baka kinaumagahan ay makita na lang ang katawan ko na palutang-lutang sa ilog at wala nang kahit anong bakas na nabuhay pa ako sa mundo.

At hindi ko kayang kunin ang sayang nasa mata ni Levin habang nagkukwento about sa Kuya Agon niya. He'd always boast na mabait ang kuya niya at tumutulong sa kap'wa. Gusto kong basagin ang imaheng iyon na pinapaniwala nila sa bata pero natatakot ako. I was so scared that it would break Levin's heart. That was the circumtance that I want to avoid by any means.

"Ate!"

Napabaling ako sa pinanggalingan ng boses pero ang sumalubong sa akin ay ang palapit na bola na kani-kanina lang ay nilalaro nina Levin at mga tauhan ni Agon.

My heart beat fast and my instict said to dodge it but my body can't do it. Sobrang lapit na ng bola sa akin kaya imposible na itong ilagan pa. Napapikit na lang ako at hinanda ang sarili sa impact no'n sa katawan ko, pero makalipas ang ilang minuto ay wala pa rin ang hinihintay kong sakit sa katawan.

Napadilat ako para alamin kung bakit hindi tumama ang bola sa akin. When I opened my eyes again, likod ng isang lalaki ang bumati sa akin.

I was amazed by his broad shoulders and towering height. I secretly sniffed his manly scent that made me take a step closer to him. Natigil lang iyon nang maglakad ito papalapit sa bata. He was now dribbling the ball he got.

"You are so cool, kuya! I thought it would hit, Ate Jeyk," manghang salaysay ng bata sa kaniya. Bumaling ito sa akin. "Ate Jeyk, are you all right po?"

Napatango at ngumiti pero hindi pa rin mawala-wala sa sistema ang kaba kanina. "Yes, Levin. I'm all right. Thanks to your Kuya Agon."

I stared on his back, inaasahang hindi ito lilingon but to my surprise, he shot me a serious look. Subalit, kalaunan ay ngumisi ito nang panandalian saka binalik ang tingin sa nakababatang kapatid.

Bago magsalita si Agon,  ay may sinenyas ito sa mga tauhan kaya nagsitayuan sila ng tuwid at bumalik sa kani-kanilang puwesto.

"Playing was over, little kid. Go upstairs and take a bath. Your yaya was there, waiting for you," he commanded but in a soft way. Ginulo niya rin ang buhok ng bata nang maabot ang kinalalagyan nito.