LANET Mİ? MUCİZE Mİ?

12.

olanları aklım almıyordu annem elini omzuma koyup başımı boynuna yasladı çok yorulmuşum annemde sırtımı okşayınca ister istemez gözlerim kapandı.

- Kızım kalk hadi geldik

Annemin beni dürtmesiyle gözlerimi açtım kafam allak bulaktı
Annem kolumdan tutup beni yönlendiriyor du uyuku sersemiydim hâla
Fısıltı haliyle konuşuyorlar dı az çok anlıyordum dediklerini
 

Babamın dediklerini duydum
- kızı yanımıza alalım tek kalmasın

- tamam da nerde uyicak bizim odada yer yok kutu gibi

Sesler kesilmişti babamın en son oflama sesi geldi eve girmiştik oturma odasına ilerleyip herkes kendini koltuğa attı ben boş boş yere bakıyordum kulağımda hoca nın dedikleri çınlıyordu
- lanetlisin sen
Tıpkı onun dediği gibi Ateş gözlü cin

Birazda olsa kendime gelip annemlerin konuşmasına odaklanmaya çalıştım

- acıktınız mı yiycek biseyler hazırlıyım?

Babam çok bitkindi
- yemek yiycek hal mi kaldı siz yiyeceksiniz yiyin çok yorgunum ben uyicam

- tamam bende çok yorgunum zaten midem bisey almaz Gül kızım sen aç mısın?

Kafamı olumsuz anlamda salladım iştahım yoktu

Babam koltuktan kalkıp

-hadi o zaman nasıl olucak kim nerde uyicak Gül tek uyuyamaz

- hep beraber kalalım sonuçta nolucak belli olmaz

- gerek yok anne ben kendi odamda uyurum bisey olmaz

- saçmalama kuzum neler yaşadık bırakır mıyım ben seni tek

Babam gözünü ovalayıp

- siz bugün beraber bizim odada kalın ben Gül ün odasında kalırım bişey olursa zaten bağırın hemen kalkar gelirim

- tamam zaten en iyisi Gül tek kalmasın

Annem ve babam bana sormadan planlarını kurdular bende bisey demedim en iyisi buydu zaten

Çok geçmeden babam benim odamda yatmış  ben de annemle onların odasında kalıyordum hepimiz hem yorgun hemde açtık ne kadar yemek yemesekte günün adraneliyle yorgunluğumuz daha baskın geldi saat daha yeni 00:12 geçiyordu ben yolda birazda olsa uyuduğum için uykum gelmiyordu annem yanımda horul horul uyuyordu uykusu biraz ağırdır

Üstümdeki yorganı atıp küçük adımlarla mutfağın yolunu tuttum çok açtım biseyler atıştırmam gerekti

Üstümde sarı pijama takımımla sessiz adımlarla mutfağa girdim canım noodle istiyordu hemen üstüne koydum sessiz olmaya özen gösteriyordum annemin uykusu ağır olsada babamın değildi gerçi benim odam mutfağa biraz uzaktı ses çok gitmezdi ama nolur normal yavaş yavaş yapıyordum aklıma yaşadıklarımız geliyordu acaba şuan ne yapıyorlar dı ve neden ordaki insanlar hak ediyorlar dediler?

Çok geçmeden noodle oldu tabağa alıp tam sosunu döküyordum ki mutfak kapısının bir an kapanmasıyla yerimden sıçradım hızla arkamı döndüğümde bir şey yoktu cam filan açık değildi neden aniden kapandı ki üstümdeki korkuyla hızla kapıya ilerleyeceğim sıra rüzgar gibi yanımdan bir gölge geçti gözlerim yerinden fırlicaktı kapıya hızla ulaştım ama arkamdan bana sarılan bir bedenle yerimde dona kaldım...