Chylee POV
Ilang linggo na ang nakaraan mula nang umalis si Miko. Nalaman ko nalang na wala siya no'ng narinig kong pinag-uusapan ng triplets. Nasa Japan na nga daw si Miko. May pagsisisi akong naramdaman kasi pakiramdam ko, ako ang dahilan kung bakit kinailangan niyang umalis ng bansa.
Funny. Nuon, ako ang umalis para makalayo sa kaniya. At ngayon, siya naman ang umalis para makalayo sa akin.
"Tulala ka na naman."
Inilipat ko ang tingin ko kay Phoenix na ngayo'y nasa harap ko. Narito kami sa private office ko sa fastfood ko. Kaninang umaga pa ako rito pero parang hindi ako productive. Bigla bigla nalang akong natutulala, bigla bigla nalang akong nalulungkot.
"Phoenix."
"Yes, baby ko?" Consistent talaga ang pagtawag niya sa akin ng endearment na baby ko. Hinayaan ko nalang.
Nakapagdesisyon na ako noong huli kaming mag-usap ni Miko. Pinili ko si Phoenix. Maybe I was rude to him last time but I'm just protecting myself.
Siguro sasabihin ng iba na ang tanga ko naman. Kasi mahal ko si Miko, e. Pero hindi ko siya mabigyan ng second chance kahit ilang effort na ang ipinakita niya sa akin. Wala, e. Hindi naman kasi ako katulad ng iba na kahit mabugbog sa sakit ng puso dahil sa love na iyan ay ayos lang.
Iba ako. May sakit ako. Sa puso pa. At bawal sa akin ang matinding emosyon dahil baka maapektuhan ang puso ko. Iniisip ko lang ang mga tao sa paligid ko na masasaktan, mag-aalala at magsa-sakripisyo para sa akin. Kung kasiyahan ko lang ang iisipin ko, baka kami na ni Miko ngayon. Pero hindi, I don't want to be selfish. Naging selfish na ako nuon kaya kinailangang magsakripisyo ni Skyler para sa akin. Sarili ko lang ang inisip ko nuon kaya buong pamilya ko, nag-alala sa akin.
Hindi ko naman kasi masisiguro na sa pangalawang pagkakataon, hindi na ako sasaktan ni Miko. Ayokong sumugal. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa akin. Lalo na kung nakatatak na ngayon sa isip ko iyong sinabi sa akin ni Skyler.
I can't lose you, Hera.
Inaamin ko naman na nasaktan ako no'ng umalis si Miko. Hindi ko naman kasi akalaing aabot pa sa ganoon---na aalis siya ng bansa. Though, hindi ko talaga alam ang exact reason niya. Ayoko din namang magtanong. Mabuti na rin siguro 'to.
"Kinakausap mo ba talaga ako o nag-iimagine ka, baby ko? Tulala ka na naman, e."
Iwinaglit ko 'yung mga bumabagabag sa akin saka tiningnan si Phoenix. "Gala tayo." Yaya ko.
Namilog ang mga mata niya. "Oh, damn. Are you asking me on a date?"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Niyayaya lang kitang gumala. Hindi 'yon date."
"Tch. Lakas mo mang-real talk. Saan mo gusto gumala?"
"Anywhere?"
"Hindi ko alam kung saan 'yang anywhere na 'yan. Amusement park ba 'yan? Restaurant?"
Sinamaan ko na naman siya ng tingin. "Let's go to amusement park. I want to ride to extreme rides." Excited na sabi ko.
He sighed. "Baby ko. As much as I wanted to grant your wish, I can't. Extreme rides? You know you can't. Hindi pwede sa iyo ang mga gano'n."
Nalungkot ako bigla. Oo nga naman. Bakit ko ba gustong sumakaya sa extreme rides? Alam ko namang bawal ako sa mga gano'n dahil sa sakit ko sa puso.
"Don't be sad. Ganito, let's go to mall. Quantum, let's play there. Hindi 'yun kapareho ng extreme rides na gusto mo pero masaya do'n."
Ngumiti ako. Phoenix always want to comfort me. Gusto niya lagi akong masaya. Ayaw niyang nalulungkot ako. At lahat ng bagay na gusto ko, ginagawa niya hangga't kaya niya.
