Game On (On Hold)

Chapter 3

Ik slik even, en knipper met mijn ogen. Het is alweer dinsdag, de tweede dag van het jaar en er is al zo veel gebeurd. Als dat het hele jaar zo gaat kap ik ermee. Met moeite en half slapend stap ik uit bed, was mijn gezicht en kam mijn haar. Ik ben best blij met mijn haar, er zitten bijna nooit klitten in. Maar mijn gezicht in tegenstelling is lastiger. Mijn huid is niet echt perfect en daarom doe ik elke avond een kort kuurtje. Dan valt het mee. Gisterenavond zou Nate komen, maar hij had afgezegd. Gelijk besefte ik weer waarom hij ook alweer zo zielig was. Ik breng een laagje concealer aan op mijn gezicht. Ik vind het altijd erg natuurlijk ogen, dus ik snap niet waarom mensen zich ervoor schamen. Daarna doe ik wat highlighter en eyeliner op. Dan werk ik mijn wenkbrauwen bij en als laatste mascara. Half tevreden kijk ik in de spiegel, maar ik moet gaan. Snel pak ik nog een appel mee, die eet ik wel op in de trein. Als ik de juiste boeken heb, en ik nog een luchtje in mijn tas heb gegooid race ik weg op mijn fiets. Waarschijnlijk gaat heel mijn haar nu naar de maan, wacht.. Maan? Moon? Ik frons, eigenlijk echt een rare naam, net zo raar als zij. Wie is zij? Zouden haar ouders rijk zijn? Zou ze nog een leuke broer hebben? Zou ze ergens een zwak voor hebben? Misschien moet ik dat laatste vooral even weten. Ik had haar namelijk iets beloofd, en dat is dat ik d'r leven dramatisch ging maken. En die belofte laat ik met alle liefde in vervulling gaan. Als ik uitgeput op het station aankom, zie ik dat ik ook nog moet rennen om de trein te halen. Ik heb mijn workout in ieder geval al gehad, zullen we maar zeggen. Hijgend ren ik de drie trappen op naar mijn trein. Het is eigenlijk best raar, in mijn dorp ben ik heel niet zo bekend. Ik heb bijna alle contacten verbroken, want iedereen ging naar een andere school. Niemand hier vermoedt dat ik zo immens populair ben op Relyriver High. Grappig, want hier kan ik gewoon mezelf zijn. Hijgend als een bejaarde zeehond over het station lopen zonder dat mensen raar opkijken. Maar op school moet ik altijd overkomen als het meisje met de meeste macht. Vraag me niet hoe ik eraan gekomen ben, ik denk dat het een beetje durf en een beetje arrogantie is.

Dan roept de conducteur het station om waar ik moet zijn. Glimlachend en weer helemaal in mijn koninginnen rol stap ik uit. Watch out, here comes Sarah.

^*^
Ongeduldig loop ik in de gang die vól met mensen staat, en ik duw een beetje om me heen. Dan, als de bel bijna gaat, lopen er twee meiden voor me. Ze zien me, maar giechelen alleen en gaan niet aan de kant. Spottend kijken ze me aan, en ze fluisteren wat naar elkaar, iets wat sowieso over mij gaat. Normaal schiet ik nooit op voor een les, maar deze docente is heel eng en word woedend als ik nog een keer te laat kom. Oh natuurlijk, ik kan makkelijk regelen dat ik geen straf krijg. Maar het is niet chique om altijd maar te laat te komen. Er komt een frons op mijn perfect geëpileerde wenkbrauwen, en ik duw één van de meiden hard aan de kant. Ze valt bijna, maar ik ben blij want ik ben nog op tijd voor de les. 'Hey! Regina! Wat denk je wel niet? Bitch!'
Roept de ander woedend. Oeps, te vroeg gejuicht. Dit moet ik even afhandelen, wie denken ze wel niet dat ze zijn?
'Pardon?' Vraag ik bedreigend. Het meisje dat net nog zo'n held was schrikt, haar blauwe ogen worden groter. Dan herken ik haar, en ik begin te lachen. Ze trekt een verbaasd, maar bang gezicht. Dan opeens stop ik met lachen. Een dodelijke stilte valt. Het meisje dat ik aan de kant duwde kijkt bezorgd naar haar vriendin, benieuwd wat ik tegen haar ga zeggen.
Ik loop naar haar toe, totdat ik vlak voor haar sta. Ze houdt haar adem in. 'Jij, bent zó dom.'
Zeg ik angstaanjagend kalm. Ze slikt, en wil reageren, maar houdt zich op het laatste moment in. Goedzo, je weet weer wat je plaats is.

^*^
Uiteindelijk viel het nog best mee hoe boos de docente was. Ik zei dat ik naar de wc was, maar dat er een lange rij stond. Het is nu pauze, en ik weet al precies mijn plan om Lydia, want zo heet het meisje, terug te pakken. Ze zal nooit meer zo brutaal doen, ze zal voortaan gewoon zoals iedereen aan de kant gaan voor me. 'Gigi, haal jij ons trutje even?' Vraag ik aan haar. Ze knikt gehoorzaam en loopt op Lydia en haar vriendin af. Ze praat even met hen, om het vertrouwen te winnen. We hadden afgesproken dat ze zogenaamd over mij zou roddelen, en dan met hen naar het midden van de aula te lopen. En dan...
Gigi geeft me het sein. Ik loop gelijk naar Zach, zijn ogen lichtten op als ik op hem af loop. Ik pak zijn hand en loop even bij het groepje vandaan waar hij bij stond. Gigi loopt intussen met Lydia en haar vriendin ook naar dezelfde plek waar Zach en ik staan. Als ze drie meter van ons verwijderd lopen, richt ik me op Zach. Ik pak zijn gezicht vast en zoen hem vol op de mond. Zijn lippen zijn verrassend zacht. Ik zou hem eigenlijk nog wel langer willen zoenen, maar dan zou ik mijn eigen plan verpesten. Dus laat ik weer los, met een lieve glimlach kijk ik hem aan. Zijn ogen zijn groot en schitteren. Hij is eigenlijk best schattig. Dan draai ik me om naar Lydia. Ze staat tweeënhalve meter van ons vandaan, en lijkt bijna in te storten. Haar ogen staan vol tranen, haar gezicht straalt gekweldheid uit. Ze slikt, en houdt de hand van haar bff vast. 'Hoe.. kon je?' Mompelt ze diep gekwetst. Dan draait ze zich om en rent huilend weg. Een triomfantelijke lach verschijnt op mijn gezicht. Ik heb gewonnen.

^*^
Mijn gedachten blijven verrassend genoeg de hele dag bij Zach. Zach, Zach, Zach. Hij was zo schattig, helemaal overdonderd. Niet zoals andere jongens proberen te doen, die cool blijven en weinig emotie. Zou ik..? Nee, meisjes zoals ik zijn niet verliefd. Ik ben al te vaak gebruikt om echte, diepe liefde voor iemand te koesteren. Het zal wel gewoon het moment zijn geweest, toch? Ik word gek van de twijfels, en ga verward op bed liggen. Uit verveling pak ik mijn laptop, ik zoek Facebook op. Even mijn profiel upgraden, ik heb er al zo lang geen aandacht meer aan besteed. Nieuwe profiel foto, nieuwe omslagfoto, de likes stromen al meteen binnen. Ik ga snel het binnengekomen nieuws langs, er zit niet veel boeiends bij. Mijn muisknop zweeft boven de zoekbalk, zal ik..? Wat maakt het uit, wie gaat er nu mijn zoekgeschiedenis checken? En ik moet gewoon zorgen dat ik niets per ongeluk like.
Ik typ zijn naam in, en ik spreek het zachtjes voor me uit. 'Zach Caanen.' Ik moet in mezelf lachen, waar ben ik ooit mee bezig? Als ik het juiste account zie, klik ik erop en scroll er nieuwsgierig doorheen. Zijn selfies zijn acceptabel, zijn hemelsblauwe ogen komen altijd prachtig uit. De foto's van vakantie en met familie zijn alleen maar schattig. Op een foto waar hij op het strand staat met zijn zusje, valt me ten eerste op dat hij een sixpack heeft. Kriebels gaan door me heen, snap ik nu waarom Lydia hem zo leuk vind? Maar dan schrik ik opeens. Dat meisje naast hem, zijn zusje, is.. Tamar. Tamar! Maar ze lijkt in geen enkel opzicht op hem. Ik slik even, er gaat zo veel door me heen. Een soort teleurgesteld gevoel vooral, alsof ik alle hoop op een relatie met hem heb verloren. Maar ik kon al geen relatie met hem hebben, ik ben veel te populair voor hem. Mijn reputatie zou voor de helft naar de haaien zijn, niemand zou me meer serieus nemen. Ook Moon niet.. en dat moet dramatisch voorkomen worden.

^*^
Tja.. Zach dus!
Oké.. stellen jullie Nate even voor als een jongen met donkerbruin haar, goudbruine ogen en lichtroze, volle lippen. En dan Zach als een jongen met helderblauwe ogen, honingblond haar en normale lippen maar dan iets donkerder van kleur. Beide knap dus. Maar goed.. Wat vinden jullie van Sarah's bitch in actie?

👑Soof👑