Game On (On Hold)

Chapter 6

De drank begint behoorlijk door te dringen. Ik duw Avy lachend aan de kant. 'Moet even naar Gigi..' roep ik hem toe. Met tegenzin laat hij me los, ik zoek Gigi. Al snel zie ik de blonde lokken die uit haar knot springen. 'Hey Gi!!' Zeg ik overenthousiast. 'Hey Saar..' zegt zij op normale toon. 'En? Kreeg je het eruit?' Ik begin hard te lachen. Gigi's gezicht betrekt. 'Eerlijk gezegd, wel.' Mijn blije humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon. 'Je hebt toch niet te hard geboend?' Vraag ik haar verontwaardigd. Wild schud ze haar hoofd, de lokken dansen om haar hoofd. 'Het was gewoon.. de stof.' Mompelt ze net hoorbaar. Ze liegt dat ze barst. Ze heeft Moon gewoon echt geholpen! Geholpen! In plaats van woedend te worden, knik ik alleen. Dan draai ik me om, en zoek het volgende slachtoffer van mijn plan. Mijn ogen scannen als het ware de grote woonkamer, tot ze stoppen bij de perfecte persoon. Tamar. Ze staat alleen in een hoekje, hulpeloos met haar rode bekertje te spelen. Ik storm op haar af, en ze schrikt. 'Hey Tamar! Hoe is het?' Vraag ik quasi hartelijk. Ze haalt saai haar schouders op, waarna ze me weer bang aankijkt. 'Tamar.. ik wil dat jij iets voor me doet.' Haar hoofd schiet omhoog, in haar ogen staat angst. 'W.. wat dan?'
Ze probeert zelfzeker over te komen, maar ik heb allang gezien dat ze doodsbang is. 'Zie je die hapjes daar staan?' Ik knik naar een tafel zo'n tien meter bij ons vandaan, waar allemaal broodjes en chips en dergelijke op staan. Ze knikt, en kijkt me dan fronsend aan. 'Wa-..' ik onderbreek haar meteen. 'Verpest Moon haar jurkje met een hotdog. Je ziet zelf maar hoe.' Beveel ik haar. 'Ik denk-..' weer onderbreek ik haar ruw. 'Laat het denken maar over aan míj, Tamar. Doe het, je kunt namelijk maar beter aan míjn kant staan.'
Ik wil draai me om, en wil bijna weglopen als ik me weer tot haar richt. 'Oh, en nog één ding, als je ook maar aan iemand verteld dat je dit van mij moest doen, dan zal je leven verschrikkelijk worden.'

^*^
Ik wil weer naar Avy lopen, als ik Moon naar de bar zie lopen. Ik grijp mijn kans en loop ook naar de bar, maar dan erachter. 'Jesse!' Ik roep de barman. Hij is een kennis van me, ach ja, wie niet? 'Hey daar hebben we Saartje!' Roept hij vrolijk. Ik rol met mijn ogen en glimlach flirterig. 'Je weet dat ik niet van die naam houd, Jesse.' Ondertussen zie ik Moon bij tegen de bar aan wachten. Ik trek Jesse wat verder bij haar vandaan. Hij trekt zijn wenkbrauwen op, en kijkt me verwachtingsvol aan. 'Oké, het maakt niet uit wat ze bestelt, gooi wat sterks in het drinken van die meid.' Leg ik Jesse uit. Hij kijkt over zijn schouder naar Moon, die op haar telefoon bezig is. Hij knikt, maar voordat hij weer wegloopt, wenkt hij me. 'Wat krijg ik ervoor?' Vraagt hij op gedempte toon. 'Ik duw snel een briefje van €100 in zijn hand.' Verbaasd trekt hij weer zijn wenkbrauwen op. 'Is dat genoeg?' Vraag ik liefjes. 'Ja.. ja!' Ik glimlach triomfantelijk, en loop dan weg. Moon.. jij weet nog niet wat je te wachten staat.

^*^
Ik sla nog een glas water achterover, ik begin weer nuchter te worden. Ik wil met elk zintuig Moon's ondergang meemaken. Ik laat mezelf op één van de loungebanken vallen en glimlach naar degenen naast me. Vrienden van Nate, en vriendinnen van mij. Gelukkig is Nate er niet bij, ik heb hem de hele avond al niet gezien. Ik aarzel even, maar besluit het toch te vragen. 'Waar.. is Nate?' Vraag ik. Een goede vriend van hem rolt met zijn ogen en zucht. 'Zijn ouders hadden een etentje. Hij moest mee.' Langzaam knik ik. Ik pak een handjevol nootjes uit het bakje dat op een tafeltje staat. Dan krijg ik opeens Moon in het oog. Ze staat wild te dansen met een drankje in haar hand. Een paar mensen kijken haar vreemd aan. Zo te zien is ze al ver weg, ik grinnik. Dit helpt nou niet echt bepaald mee voor haar reputatie. Net op dat moment zie ik Tamar naar de broodjes toe lopen, perfecte timing. Ze pakt een broodje en loopt door de menigte heen. Haar houding is normaal, ook al kan ik zien dat ze zenuwachtig is. Dan komt het moment. Moon draait zich om, achter haar komt Tamar aanlopen. Alsof ze geduwd word, valt Tamar half op Moon. Als ze een paar stappen terug doet, is er een grote mosterdvlek op het sneeuwwitte jurkje te zien. Een paar mensen staren met open mond geschokt naar de schade. Het felgele spul vormt een lelijk contrast met de witte stof. Moon haar mond valt open, op haar gezicht staat een gepijnigde blik. De blikken van iedereen gaan van Moon naar Tamar. Die aarzelt of ze nog iets zal gaan zeggen, maar rent dan snel weg. Moons mond wordt een streep en haar ogen zoeken de zaal rond. Ik weet al precies waar ze naar op zoek is, naar mij. Het valt me nog mee dat ze niet woedend werd op Tamar. Met een triomfantelijke lach sta ik op, en ik loop richting Moon. De menigte wijkt uit voor mij zodat er een recht pad richting haar ontstaat.
Ze lijkt bijna uit elkaar te springen van woede. Haar blik staat moordend. Maar ik, ik word er niet warm of koud van. 'Ik heb je gewaarschuwd.. Dit.' Zeg ik terwijl ik naar de vlek wijs. 'Is hoe we met elkaar omgaan hier. 1-0.' Mijn toon is ijskoud en kalm spreek ik elk woord uit. Moon is diep gekwetst, dat ziet zelfs een kind. Ze wil wat zeggen, maar het loopt uit op een soort gehakkel. Omdat ze al zo ver weg is, weet ze niets zinnigs meer uit te brengen. Deftig draai ik me om en loop door de menigte heen naar de uitgang, de menigte die me vol ongeloof aankijkt.

Wauww oké ging dit niet wat te ver? De bitch ruless..
Maar Sarah zal hier snel spijt van krijgen.