Ik werd wakker van mijn zusje dat stond te schreeuwen, 'Nee! Niet doen! Niet doen! dat mag niet'.
Ik opende mijn ogen en keek naar een paar vrouwen, ze zaten een rat achterna die zich een weg baande door onze zaal. 'Steef kom hier', mijn zusje klom op mijn bed en bleef schreeuwen. Een van de vrouwen gebaarde dat ze zich er niet mee moest bemoeien, maar mijn zusje gaf niet op en bleef huilend gillen. De vrouw liep met ferme passen op haar af, voor ze het doorhad stond ik naast het bed en pakte ik haar arm die ze hoog in de lucht hield. 'Zou het maar niet doen' siste ik, op dat moment rende mijn zusje naar de hoek van de kamer en pakte met alle rust de rat op.
'Steef laat los! Dadelijk maakt die je ziek, hier wordt je er niet beter op hoor!'
Ze snelde zich naar het kleine raampje dat voorzien was van tralies. De rat schoot er doorheen en de vrouwen begonnen te gillen, 'Dat was ons eten idioot! Jij krijgt vandaag niks meer!'.
Die ochtend kregen we ochtendpap, 'Jij Sanne'.
'Maar mijn zusje!'
'Die heeft het verpest voor zichzelf, die krijgt niets'.
Ik liep naar voren en pakte de kom, hij werd gevuld met pap wat meer op kots leek dan op pap. Ik ging op mijn bed zitten en trok mijn zusje naar me toe, 'eet'.
Na een uur werd de deur opengegooid, 'Iedereen meekomen, opfrissen en daarna naar het grote plein'. Mijn zusje en ik keken elkaar aan en rende naar de kraan, snel ons gezicht wassen en meer niet. Zo waren we dit keer als eerste voor de wc, mijn zusje schoot de wc in en deed toen haar behoefte. Daarna was het mijn beurt en ik moet eerlijk zijn, het huisje rook tien keer beter als de dag daarvoor. We moesten rondom de tonnen gaan staan en kijken naar de vrouwen die hun behoeftes deden, het was psychische marteling, maar zij leken het alleen maar leuk te vinden.
Die dag werkten we weer hard, en het eten was nog slechter dan de dag daarvoor.
'Iedereen opletten, er gaat namelijk iets gebeuren. Het is vandaag 2 dagen na dat jullie hier kwamen, eens in de week mogen jullie douchen en je kleren wassen. We hopen zo de luizen onder controle te houden, de groepen gaan omstebeurten en daarna gaan jullie weer naar je kamer'.
Er werd direct een eerste groep opgeroepen en juichend gingen de mensen mee, 'er zit een addertje onder het gras,' fluisterde ik naar mijn buurvrouw. Zwijgend keek ze de vrouwen na, 'we merken het zo wel Sanne, we merken het zo wel'.
Al snel werd onze groep geroepen, de eerste renden vooruit maar wij sjokte langzaam achter de groep aan. We kwamen bij een grote ruimte met 4 rijen met douches, we zagen een andere groep staan en ze krijste het uit. 'uitkleden! Hier leg je je onderbroek in!'
Hij wees naar een bak water die ondertussen al bruin was van de viezigheid, maar het zou schoner zijn dan altijd maar aanhouden. Iedereen gooide het erin en zocht een plekje bij een douche, 'Meneer? Ik moet plassen'. Mijn zusje keek beschaamd weg en het gezicht van de man betrok. 'Hier voor mij! Is een wc! En opschieten,’ ik zag hem verlekkerd kijken toen mijn zusje ging zitten en hij alle uitzicht had van boven af.
Toen we allemaal onder de douche stonden drukte ze op een knop, een harde straal met koud water viel op ons hoofd. Sommige mensen krijste het uit, 'gillen is uit'.
Ze werden stil en na een tijdje werd het warm, maar het duurde niet lang. Om ons nog meer te kwellen dan ze hier al deden had je 10 seconden warm water, en 10 seconden ijskoud. Lachend keken de mannen naar de vrouwen, 'TIJD'.
Er kwam een vrouw binnen lopen met een schaar en keek lachend de groep rond, 'hallo, ik be-ben frau Huul. Ik haren knippen'. Je hoorde duidelijk dat ze de Nederlandse taal nog niet sprak, ik keek geschrokken naar de schaar in haar hand. 'Mannen worden kaal geschoren in de zaal hiernaast, vrouwen hier komen bij mevrouw Huul, zij gaat jullie haren kort knippen tegen de luizen'.
Ik kleedde me aan en trok de natte onderbroek ook aan, ik had hem uitgeknepen maar alsnog was die nat, heel nat. Zuchtend liep ik naar de vrouw en ik werd op een krukje geduwd.
Ze zette de schaar in mijn haar en begon vrolijk te knippen, toen ik klaar was en langs een spiegel liep schrok ik me dood. Mijn haar sprong alle kanten op, en ik had zelfs kale plukken. Tranen stroomden over mijn wangen, mijn zusjes haar werd nu geknipt, onze mooie lange krullen.
Ik klom op mijn bed en keek naar mijn buurvrouw, 'Petra, wat hebben ze toch met mijn haar gedaan'. Geschrokken keek ze me aan, 'meisje toch, je mooie krullen!'
Zelf had ze al kort haar dus voor haar was de knipbeurt onnodig geweest, maar mijn krullen tot aan mijn kont hadden het wel moeten ondergaan.
Huilend kwam mijn zusje binnen, ik zag dat het nog erger was als bij mij. Ze had nog meer kale plukken op haar hoofd, 'ze hadden me beter kaal kunnen scheren,' jammerde ze.
Die avond werd er op onze deur gebonkt maar er kwam geen eten, een vrouw liep naar het raam en stak haar arm erdoor. Een van de mannen liep net voorbij en ze greep zijn keel, geschrokken keek die recht in haar ogen. 'JIJ,' hij bewoog haar arm scheef opzij. Een knak vulde de hele kamer en de vrouw begon te krijsen, de deur werd opengegooid en de vrouw werd aan haar haren naar buiten gesleurd. In de stenen gang hoorde we haar krijsen, 'LAAT ME LOS! NEE, LAAT ME GAAN! NEEEEEE'. Het geluid werd gesmoord door een deur die dicht viel, 'ze zou toch niet?'
'Wel nee ze is gewoon naar de dokter'.
Toen ze de vrouw terugbrachten zag je aan haar gescheurde kleding precies wat er gebeurd was, haar arm zat met een stok en een beetje verband vast. In shock lagen ze haar op bed.
'Als er iets is, roep je maar om de dokter. Die komt vast wel!'
Lachend liepen de mannen naar buiten en de deur viel met een klap dicht. Een vrouw rende op haar af, 'hee, hee. Wat is er nou gebeurd?'.
Die avond begon de vrouw te krijsen alsof ze vermoord werd, met zijn allen zaten we rechtop in ons bed. Al snel kwamen er weer 2 mannen aan die haar verboden om nog langer te gillen, toen ze toch doorging trokken ze haar mee aan haar gebroken arm. De vrouw begon te huilen, te gillen en te krijsen. De deur viel voor de zoveelste keer dicht, en we wisten allemaal dat het waarschijnlijk het laatste was wat de vrouw had gedaan. Nog geen 5 minuten later hoorden we een schot, en zachtjes begonnen we met zijn allen te bidden.
