The Moment (on HOLD)

Chapter One: The Suplado Guy

[Agnes]

Malakas ang ulan at pilit na tinatangay ng hangin ang payong ko. Since walang maghahatid sakin sa school at wala ring tricycle na masasakyan, napilitan nalng ako maglakad. Medyo may kalayuan rin ang bahay namin sa school ko. Pero kahit anong hirap, kakayanin ko. Valedictorian ata ako!

Well, medyo maypagka-weird at pagka-lame nga lang kaya napapansin lang ako ng marami when it comes to school work. From assignments, to quizzes, to projects. After that, invisible nanaman ako. Siguro, that's life.Sanay na rin naman ako sa ganung sistema.

After 20 minutes ng paglalakad, nakarating na rin ako sa school. Iniwan ko ang basa kong payong sa may guard at nagmadaling naglakad papuntang high school building. Hindi ko na tinitignan ang dinadaanan ko or mga kasalubong ko at naka-focus nalang ako sa pupuntahan ko.

Nang biglang...

(OUCH!)

Natigilan ako sa paglalakad and I felt a sudden pain sa right arm ko. Tinignan ko kung sino nakabangaan ko. His face doesn't seem familiar though.

"Could you watch where you're going?" Sabi nung guy.

I was about to say 'sorry' nang bigla nalang siya tumalikod and walked away.

"Suplado."

Sayang, gwapo pa naman. He's tall, handsome, maputi and matangos ang ilong. Kung ano kina-gwapo ng appearance niya, kabaligtaran ng ugali niya. Ni hindi man lang mag sorry. Asimple sorry won't hurt! Bakit, dahil ba di ako maganda, muka akong nerd di na ako karapatdapat na sabihan ng sorry?

Paakyat na ako ng stairs to my classroom habang hawak parin ang aching arm ko dahil sobrang sakit. To my surprise, a bunch of girls started screaming and giggling sa may likuran ko. May dumi ba ako sa likod? Tumabi nalang ako sa gilid ng stairs at baka madagdagan pa injury ko. I also looked at my skirt at fortunately clean paren. But still, I let them pass ahead of me.

Here's their conversation...

"Girl! Alam mo, may pogi dun sa may guard kanina! Nasalubong ko siya!"

"Ow? Buti ka pa! Ako, sa malayo ko lang siya nakita eh."

"WAIT! Sana 4th year din siya!"

"Uhmm, actually di na pwede, diba hanggang 3rd year lang pwede lumipat?"

"Aww...sayang naman..."

Grabe naman tong mga babae na to. Super kilig. Sino nanaman kaya nakita nila?

Fortunately, nasa classroom na ako. But guess what? Mga babae sa klase namin kilig din. What is the meaning of this?

"Agnes!" Tawag ni Stefi, ang best friend kong kilig na kilig habang papalapit sakin. 

Si Stefi yung tipong "Ms. Popular", "Campus Crush" etc. Lahat ng boys nililigawan siya while ang mga girls naman jealous sakanya. Actually, I consider her Ms. Perfect. Kasi she's everything I wish I could be. Though meron siyang flaws, it didn't make her less perfect.

"Oh?"

"My gosh Nes, alam mo na ba yung news?"

"What news?"

"May foreign student daw na tatransfer dito!"

Di nalang ako kumibo and looked at her with one eyebrow raised and proceeded to my seat. Sumunod naman siya.

Nag ring na ang bell and eeryone moved back sa proper places nila. Si Ms. Mae, ang adviser namin ay pumunta sa harap and started to say something.

"Good morning class."

"Good morning Ms." We all greeted joyfully.

"Well class, meron akong good news na ibabalita sa inyo."

One of my classmates raised her hand. "Ms! Ms! Diba po we have a new student?" Everyone looked at her curiously.

"Well I guess alam niyo na nga ang good news so, let's meet hin already."

Everyone anticipated for the newbie. Pumasok na sa room ang new student. Wait... Siya?

"Nes! Siya yung sinasabi ko sa'yo kaninang umaga! He's so cute."

I was speechless. Kulang nalang isigaw ko sa muka niya: You're so suplado! Sorry lang di mo pa magawa!

Tinignan niya ang buong klase at dahan-dahan na lumapit sa harap ng board para mag introduce ng sarili.

He took a deep breath and started.

"I'm Gabriel David, call me Gab instead. I... left Australia to live with my parents here. That's all."

Gab pala ha. Sa dinami dami ng school dito sa Pilipinas dito mo pa naisipang mag transfer. Urgghh! Dahil sa'yo bad vibes ako. Suplado!

"Alright, Welcome Gab! I guarantee you'll enjoy your stay here."

Ngumiti lang si Gab.

"Take your seat with the boys. There's still vacant seats here."

"Thanks."

He walked papunta sa lugar ng boys. Bigla siyang napatingin sa direction ko at nag katinginan kami. I think the short stares annoyed him as well as it did to me. Binawi niya tingin niya and I did the same. Naaalala pa kaya niya ako?

Nakapili siya among the vacant chairs kasama ang boys. At the same time the boys welcomed him naman. While ang girls... as usual, kilig na kilig sa presence niya. Especially Stefi. Hayy...

Break time na at tumambay kaming dalawa ni Stefi sa cavanna. Simula pa 8 a.m. si Gab, the suplado guy, na ang laman ng bibig ni Stefi.

"Agnes, can I ask something?"

"What?"

"Wala ka bang crush kay Gab?"

"Wala."

"Kahit onting.. onti lang?"

"Wala nga! Bakit ba?"

"Kasi he's handsome, tall... he really looks like a prince. It's impossible na wala kang crush dun."

Di ako kumibo. Kumagat siya sa sandwich niya at nag isip-isip.

"Natatandaan mo ba yung friendship promise natin nung first year?"

"Which one?" tanong ko.

"Yung, di tayo pwede mag ka-gusto sa isang guy?"

"Ahh, that. Oo I remember."

"Diba dati pareho tayo nag ka-crush kay Matthew? Pero I know na super crush mo siya so I let him go?"

"Alam ko."

"So.. ala ka talagang gusto kay Gab?"

"Stefi.. go straight to the point."

"Crush ko siya!"

"Ok.Whatever. Basta ako. Wala!"

"BITTER!" She nudged my arm.

"Bitter? Magsama kayo!"

"Sungit!"

Sungit?! AKO?! Baka si Gab. Kung alam mo lang atraso niyan sakin kanina! You'll know why I'm so sungit to Gab. Hayy Stefi!