Chapter Two: Dance Club?

61 1 0
  • مهداة إلى Abigail Atienza
                                    

[Agnes]

Inayos ko na ang mga gamit ko and studied for a long quiz tomorrow. It’s only 8 p.m. pero I’m not sleepy yet. What should I do now?

Bumaba ako ng stairs and decided to go to the kitchen. There I saw kuya Aldwin eating ice cream. Lumapit ako sa table and umupo sa harap niya.

“Oh, ba’t di ka pa tulog?”  Tanong niya.

“Di pa ko inaantok eh. Nga pala, ba’t andito ka?”

“Bahay ko rin to diba?” He answered me sarcastically.

“Tinatanong kita ng matino ah.”

“Wala kaming classes for 4 days kaya umuwi muna ako.”

“Ah, kamusta naman dun sa boarding house mo? I bet your room stinks like hell!” I teased him.

“Asa! Malinis pa ata kuwarto ko sa’yo eh.”

“Tsss…”

“Tsk.”

He continued eating his ice cream while I was busy tapping the table with my nails.

“Matulog ka na kaya.” Sabi niya sa akin.

“Di ako makatulog eh.”

“Baket?”

“I’m not in a good mood. Kaninang umaga pa actually."

“Baket?”

Wala na bang alam tanungin si kuya kundi baket?

“Because… there’s this one foreign student na nakabangaan ko. It was an accident kuya! It’s not my fault na hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko. I was about to say sorry pero sinungitan niya ako and he walked away.”

“Sus, para yun lang. Kala ko naman kung ano na.”

“Worst part is, classmate ko siya.”

“Ah.” He took another scoop of his ice cream.

“Di wag mo nalang siya pansinin.”

“Yun lang?”

“Oo. Ano pa ba gusto mong gawin?”

Di nalang ako kumibo and stared at the floor. After a few minutes.

“Agnes!”

“Oh?”

“Naiintindihan mo ba ako?”

“Oo naman!”

“Matulog ka na nga. Istorbo to.” Utos ni kuya.

“FINE!”

Tumayo ako sa kinauupuan ko  at umalis ng kitchen. Ayun, naiwan parin si kuya kumakain ng ice cream.

Umakyat na ako ulit ng stairs patungo sa room ko. I lazily sat on the floor at inantay na makalipas ang oras.

Well, finally inantok na rin ako.

The next day…

Ngayong araw hinatid ako ni dad papuntang school. As I got out of the car I kissed him goodbye.

“Ingat ha. Studies mo.”

“Sure dad! Bye.”

Umalis na si dad and I went on.

“Nes!”

Tinignan ko kung sino yung tumawag sa akin. Si Stefi pala.

“Stef!”

Tumakbo ako papuntang front gate where Stefi’s waiting for me.

“Aga mo ngayon ah.”

“Ngayon lang kasi nag ka time si dad na ihatid ako eh.”

The Moment (on HOLD)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن