HC 24

20 7 0
                                    

✿*:・゚𝕮𝖍𝖆𝖕𝖙𝖊𝖗 𝕿𝖜𝖊𝖓𝖙𝖞-𝕱𝖔𝖚𝖗: 𝕾𝖙𝖆𝖗𝖙 𝕬 𝖂𝖆𝖗゚・:*✿

Pagkatapos ng pangyayaring 'yon sa labas ng HCU ay pinabalik na ako sa infirmary ni Ryf. Ang inaasahan ko sa pagbalik namin sa infirmary ay se-sermonan niya ako dahil hindi ako nakinig sa kan'ya pero nagulat na lamang ako ng bahagya nang hinawakan niya ng mahigpit ang aking kamay saka hinimas-himas ang buhok ko.

"Ryf..." tawag ko sa kan'ya.

"Hmm, what does my baby want?" Nabigla rin ako dahil maski ang tinig niya ay napakamahinahon at napakamalambing din.

"Don't you want to... scold me after what I did earlier?" Tanong ko at napabuntonghininga.

"You're expecting that?" Tumango lamang ako sa tanong niya.

"I was kinda mad and worried because you suddenly sprung out of nowhere when you could've just be in here, lying and taking a rest. But, yeah, I couldn't stay too long to get mad at you so no, I won't gonna scold you, baby," masuyong sagot niya habang nakangiting nakatingin sa 'kin.

Nginitian ko naman siya ng tipid. "I just thought..."

"I am just concerned about your health status right now but as long as you're fine, I won't do such thing that could stay you be mad at me or anything that could misinterpret the way I talked to you like that," dagdag pa niya.

"Hmm-mm, okay. Anyway, Ryf, kailan pa ako magtatagal dito?" Pag-iiba ko na lang sa usapan.

"Maybe tomorrow since your wounds are already healing and just mild scratches and things are plastered on your face and arms. Ipapagamot natin 'yan kay Maui bukas na bukas din," sagot naman niya. Tumango lamang ako.

"Magpahinga ka muna d'yan. Babalikan kita, babalitaan lang kita tungkol sa nangyari kani-kanina lang. Good bye, baby," paalam niya at hinalikan ang aking noo bago niya ko iniwan.

I'm lucky enough to have a boyfriend like Ryfin, he's not just a typical boyfriend and I like him for that.

God, I just couldn't get enough.

Ngayon lang ako nagsisi ng sobra dahil sa naging desisyon ko noon. Hindi ko na siya makikita pa ulit kapag nasugpo na naming labin-dalawa ang kasamaang lumalaganap pa rin dito sa HC. I wished I could turn back time but I can't and it's too impossible.

Nang magising ako ay bumungad sa 'kin ang mukha ni Ate Klabie na nakangiting nakatingin sa 'kin.

"Ate Klabie, nandito ka na pala," sambit ko at dahan-dahan naman akong umupo mula sa pagkakasandal.

"Not just me, pati na rin 'yong iba. Nasa labas nga lang sila," aniya. Tumango lamang ako at nagsalita na naman ulit.

"About earlier... I'm not sure if I'm just hallucinating or what but I think I saw someone whose posture is just like our preceptors while running through the hallway. Nagmumuni-muni rin naman ako habang nasa labas ako ng infirmary at lumalanghap ng sariwang hangin but she's somehow holding a grenade-like structure and throw it somewhere else. Pagkatapos no'n ay sakto namang biglang may sumabog kaya dali-dali akong pumaroon do'n sa pinaglagyan ng pagsabog," pag-amin ko.

Sumeryoso ang kan'yang mukha nang tumingin siya sa labas ng bintana bago tumingin ulit sa 'kin at saka nagsalita.

"You sure about that, Aez? We could report it to Countess Zelena if you want to be so sure about it, knowing our countess, she will solve it immediately without our help," salaysay naman niya.

"Maybe, we could do that, ate. But I don't want to conclude and assume things directly, baka hindi naman namamalikmata lang ako," katwiran ko.

She patted my head and with a small smile crept on her lips while looking at me gently, she said, "You're always been like that, Aez. But trust me, maybe you're right somehow and it will help us get to the main point to easily capture the culprit behind this chaos."

Horos University: School of Horoscope Abilities | ✓Where stories live. Discover now