Your Promised

Kabanata 8

Sinundan niya ako matapos akong umalis sakanila. Iyon naman dapat ang gagawin ko kanina pero hindi ko alam kung bakit gusto ko pang marinig kung anong sasabihin niya.

"Becca... Where are you going?" I look at him and cross my arm to him

Akala ko ba ay hindi niya ako kilala? Bakit siya nandito ngayon at sinusundan ako! I tilt my head to tell him that there's no reason to ask me that besides he already declare that he doesn't know me, except my name

Nakakainis lang dahil marami akong nalalaman sakanya sa ilang araw kong nandito, samantalang siya ay wala man lang alam tungkol sakin o sino ako. Maybe he's famous here enough to ignore people but he's too arrogant to be that famous.

"I'm going home after I find faith" I whisper but I know he heard what I say

Maganda ang tanawin dito sa bukid pati narin ang mga halaman nito. Mas lalo ko pang na appreciate ang paligid ng unti unting lumapit si Anton sa harap ko. As far as I can avoid my eyes to him to make an eye contact I will do! I can't resist his energy that makes my heart disploming

He grip my waist when he notice that I'm going to distance my self from him. I can say that he was reading my mind thru starring at me. The way his throat move, the redness of his ear, I don't know if it's from the alcohol. He seems a little bit drunk

"Good, your skirt was too short. You look so good and I don't like it... You need to change your clothes"

"it–"

"Kumain kana ba?" bagamat amoy alak siya ay hindi ko padin alam bakit mas lalo siyang gumagwapo tuwing lasing siya

Nakawala din ako sakanya dahil parang magpapaso ako sa init ng katawan niya, lumuwag din ang pagkakahawak niya sakin ng mapansin kung gaano kami kalapit sa isa't isa. Maging ang katawan namin ay magkadikit na

"Nope, sa bahay na ako kakain"

"Nakita ko si Tita Riza kanina sa bayan kaninang umaga. Sa hapon pa ang uwi noon, dito kalang at kukuhanan kita ng pagkain"

Iniwan na niya akong mag isa, normal padin naman ang paglalakad niya at hindi naman lumagpas sa 20 minuto ang paghihintay ko. Dala niya ang isang Plato na puno ng maraming gulay at karne ng manok, may dala rin itong isang bottled water sa kabilang kamay.

Sobrang dami naman, seriously ako lang ang kakain nito?

"Ang dami naman? Hindi ko yan mauubos!" kahit nga kalahati hindi ko mauubos sa sobrang dami

"Kung hindi mo maubos ibigay mo nalang sakin"

Iniwan niya ako pagkatapos at bumalik sa kaniyang grupo na nag iinoman. Sa bawat subo ko ng pagkain ay nahuhuli ko ang pag sulyap niya sa kinaroroonan ko.

Ngayon ko lang naramdaman ang gutom ko habang kumakain. Minsan naririnig ko ang tawanan nila ngunit tahimik lang si anton na umiinom ng shot niya

After I felt that I was full. Ininom ko din ang tubig na binigay niya, nabusog naman ako. Napansin ko na tinititigan niya ako kanina pa hanggang sa tumayo ito at lumapit sakin.

"Tapos kana?"

I nodded to him and show the plate with a lot of food. Kaunti lang ang nabawas ko, hindi ko talaga maubos pero nakakin naman ako ng marami. Sadyang madami ang talaga ang nilagay niya

"Salamat sa pagkain. Pasensya na hindi ko naubos"

"That's okay..."

Nagpaalam naman ako sakanya na uuwi na pagkatapos. Medyo na bigla ako sa inasal niya ngayon sakin dahil alam kong naka inom siya pero nagawa niya padin akong pakainin. Na kahit kailan ay wala pang nakakagawa sakin.

Nagtago ako sa sanga ng malalaking puno para makita ang pag iinoman nila. Akala niya ay umalis na ako para hanapin si faith at umuwi sa bahay namin pero bumalik ako. Gusto ko pang makita ang ginagawa nila. Nakita kong nasa harapan ni Anton ang pagkain na tira ko kanina, sa harap nun ay ang mga bote ng alak.

Tinakpan ko ang bibig ko para iwasan na marinig ang boses ko dahil sa gulat. He was eating my food with the spoon I used!! Is he out of his mind? Why would he do that!

He was continuing to eat my food. Parang hindi pinagkainan ng ibang tao. Narinig ko din ang pang aasar nila kay anton dahil kumakain ito ng gulay habang nag iinoman siya, ginawa niyang pulutan. He disregard all their comments while he enjoying his food.