University Series : Stacey Desire Zulueta

Chapter 41

Demi's PoV:

"What do you mean Stacey?" Nauutal kong saad. I glanced at her at nakitang taimtim syang nakatingin sa akin.

Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko. Halo-halong emosyon na ang rumaragasa sa akin. Parang namanhid bigla ang aking sistema.

I gulped. I need to be brave. "Nagbibiro ka lang ba?"

Well, alam naman nating lahat na minsan ay may pagkamaloko sya. I'm expecting that she will laugh at me but to my dismay, umiling sya bilang sagot.

"I'm dead serious Demi." Saad nito. Nahigit ko bigla ang aking hininga dahil sa aking narinig. Fuck. Hindi ba ako nananiginip? I quickly slapped myself ngunit ito talaga ang reyalidad.

Nagsimulang mamuo ang mga luha sa aking talukap. I looked up upang pigilan ang pagtulo ng mga ito. I can feel the unbearable pain. Parang nanikip bigla ang aking dibdin kahit na wala ako non.

Maikling katahimikan ang namayani sa aming dalawa.

"Stacey wag please." I pleaded her. Napapikit ako na mariin. "Kakasabi mo lang kahapon na liligawan kita tapos ganito kaagad?" I added.

"Binabasted mo na ba ako?" Huhu. Kapag naiimagine ko yun, ang sakit lang.

I bit my lips. "If you want, I'll court you kahit kelan pa yan. But please wag mo lang ito ipa-stop."

Dahan dahan akong naglakad papalapit sa kanya. I slowly lift ny hand and gently caress her cheeks.

Damn. Huli na ba ako ha?

"Darling I'll do everything you want basta wag lang ganto." Naiiyak kong turan. I glanced at her face at nakitang diretsong nakatingin sya sa akin.

Nanatili ang walang ekspresyon nyang mukha. Mas lalong nadagdagan ang aking kaba dahil sa nakita.

Ang sakit sa totoo lang. Pero hindi ako dapat mawalan ng pag-asa. Ngayon pa ba?

"Stacey I love you.."

As I held her wrist, nakita ko ang pagdaan ng isang pamilyar na emosyon sa kanyang mata. Mas lalong lumabas ang aking loob.

Narinig kong napabuntong-hininga sya.

"Demi please understand the situation, mas maganda kung magiging ganto na lang tayong dalawa. Friends."

Parang nanlumo ako bigla. Tuluyan nang kumawala ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

"Why Stacey? What happened at bigla kang nagkaganyan?" I'm really hopeless right now. Nakita kong napaiwas sya bigla ng tingin.

"Nothing. I just realized something na hindi naman talaga kita mahal from the beginning. Maybe, naattach lang ako sayo but in the end of the day lalaki pa rin yung gusto ko."

Her words are like knives na walang tigil sa pagtusok sa akin. I glanced at her. Walang kaemosyong-emosyon akong nakikita mula sa kanya. Hindi tulad dati na punong-puno ng pagmamahal.

Pero umaasa pa rin ako.

"I'm sorry Demi but I can't do this. I... Ahm... Excuse me." She said at mabilis na naglakad papalayo sa akin.