I SEE RED - TAEGİ / JİKOOK / NAMJİN

Oyun Bitti Seokjin

Yoongi gece geç vakitlerde uyanmış, uyku tutmayınca da kalkıp masasının başına oturmuştu. Masada bir şeylerle oyalanıp, vakit öldürürken arada Taehyunga bakıyordu.

Taehyung kabus görmüştü. Bir anda kalkıp oturarak ağlamaya başlamıştı.

Yoonginin yanında olduğunu uyku sersemi hatırlayamamıştı. Birden kalkıp ağlamaya başlayan oğlan ile yoongi ilk başta şaşırmış sonrada hızlıca kalkıp yanına gitmişti.

Hemen yanına oturup, ellerini saçlarına atarak okşamaya başladı. Saçlarını oklamayı özlemişti.

"geçti bitanem, geçti bebeğim... Kabus mu gördün?"

Taehyung kafa sallayıp yoongiye sarıldı. Yoongide onu karşılıksız bırakmadı.

Yoongi bir süre sonra çekilip Taehyungun gözyaşlarını sildi. Ağlamayı bırakmıştı sonunda. Gözlerine bakmaya başladı.

"bahçeye çıkalım mı?"

Burnunu hafifçe çekti Taehyung.

"olur"

Berabar bahçeye çıktılar. Çimenlerin üzerine oturdular. Yıldızlarla dolu gökyüzünü izlemeye başladılar.

"kabus gördüm. Ne gördüğümü hatırlamıyorum bile ama korktuğumu  hissettim."

Tebessüm etti yoongi. Taehyung konuşmaya devam etti.

"peki sen neden uyanıktın?"

"benden kabus gördüm. Sonra uyku tutmadı."

"ne gördün?"

"klasik. Her zaman ki kabuslarım. Babamı gördüm. Annemi"

"klasikse uyku nasıl tutmadı?"

"devamında sende vardın çünkü.
Gidiyordun."

Taehyung sormaya birazcık korksada sordu.

"nereye?"

"cennete"

Taehyung derin bir nefes verdi.

"Yoongi.."

"hm?"

"birazcık yarana tuz basmış gibi olacağım belki ama annen senin yüzünden ölmedi. Bende senin yüzünden ölmeyeceğim."

Cevap vermedi yoongi. Taehyung o yüzden devam etti.

"küçükken baban hayatını mahvetmiş. Kurtarmışsın kendini. Ama şimdide kendi hayatını mahvediyorsun."

"ben... Hayatımı mahvetmiyorum"

Fazla masum ve çocuksu çıkmıştı sesi. Taehyung üzülmeden edemiyordu. Taehyung yoonginin ellerini tutup kendine çevirdi. Gözlerini de ellerini de kenetledi.

"küçükken babanın kafana soktuğu şeyleri şimdiye kadar getirmişsin. Onları gerçeklermiş gibi hep ona göre yaşamışsın. Yoongi ben ölmeyeceğim. Seninleyim ve ölmeyeceğim."

Yoongi ellerini çekmeye çalıştı fakat Taehyung izin vermedi. Yoonginin gözleri dolmaya başladı. Genelde bu konuları düşünmezdi. Aklına doluştuklarında ise yeni bir krizin habercisi olurdu.

Yoongi bakışlarını bir Taehyungun arkasına bir Taehyunga yönetiyordu.

"neye bakıyorsun yoongi? -arkasına bakar- babanı mı görüyorsun? Ne diyor sana?"

Sadece o noktaya bakıyordu yoongi artık.

"hiç. Hiç bir şey"

"Yoongi... Gördüğün şey baban değil. Onu sen ellerinle öldürdün değil mi? O burada değil"