Bay Psikopat

Son Pişmanlık

Bu bölüme bir Müslüm Gürses- Son Pişmanlık Neye Yarar mı desek?
Neyse tamam sustum😂

İyi Okumalar Efenim

2 Hafta Sonra

Odada öylece yatakta oturmuş duvarları izliyordum. 2 hafta geçmişti ama Savaştan bir belirti yoktu. Günler ağır ağır geçiyordu. Dolan gözlerimden yaşlar kendi özgürlüğüne kavuşurken içeriye giren hemşireyle o görmeden yaşlarımı sildim. Her gün kontrole gelip,pansuman yapıyolardı.

Yüzündeki gülümsemeyle başımda duran hemşireye bende gülümsedim "Bugün nasılsınız Melisa hanım?"dedi keyifle

"Her zamanki gibiyim iyi olmaya çalışıyorum"dedim
Burukça gülümsedi ve tansiyon aletini koluma sardı
"Savaştan bir haber var mı?"dedim

"Durumu aynı malesef"dedi yüzündeki üzgün ifadeyle sabır dilercesine gözlerimi yumdum.

"Bebeğinizi düşünün Melisa hanım ona tutun onun size ihtiyacı var,Düşük yapma ihtimaliniz olası bir durum"dedi hemşire

"Elimde değil ki"dedim çaresizce

"Siz çok güçlü birisiniz ve bebeğinizde öyle olduğunu görüyorum. Yangından ve üzerinizdeki ağırlıkla hayata tutunmuşsunuz... Üzerinizi çıkartır mısın?"dedi üzerimi çıkartırken " Evet öyle şükürler olsun ki"dedim

Pansumanı yaparken sırtımın acısıyla gözlerimi yumdum. Gövdemi gazlı bezle sararmaya başlarken rahatlamıştım. Kollarıma ve bacaklarıma aynı işlemi yaptıktan sonra "Lütfen moralinizi yüksek tutun,siz çok güçlü birisiniz... İyi Günler"dedi hemşire kafamı sallayıp,gülümseyerek cevapladım.
Burada olduğum süreçte bu hemşire ilgilenmişti benimle ve çok iyi biriydi. Bizim çocukları dün zorla eve göndermiştim. Hastanede iyice yorgun düşmüşlerdi,Aras bütün önlemleri aldığını rahat olmamı söylemişti.

Umrumda olan tek şey Savaştı
Ne onu görebiliyordum ne de o uyanıyordu...

Bebeğimiz 6 haftalık olmuştu bile içimi kaplayan acıyla ellerimi karnıma götürdüm "Koyvermek yok baba uyanacak ve ona sevindirici haberi vereceğiz"dedim burukça gülümserken

###

Annemle cafeye inmiştik. Annem bana bir şeyler yememi bebek için önemli olduğunu tembilemişti. Bende bebeğim için ne kadar canım istemesede yemek yiyordum. Annem bana şefkatle bakarken ağzımdaki lokma bitince ona gülümsedim "Senin gibi bir kızım olduğu için gurur duyuyorum"dedi

"Bende senin gibi bir annem olduğu için gurur duyuyorum. Bu inatçı güçlü yanımı senden aldığım belli"dedim yemeğimi yerken

"Güzel kızım işte burda o inatçı güçlü yanını kullanman lazım bebeğinin sana ihtiyacı var. Sen pes edersen o dayanamaz annem lütfen güçlü ol"dedi masanın üstündeki elinin üstüne elimi koydum ve sıktım "Savaş'ın emaneti bu bebek annem asla pes etmem ben iyi olmasamda ona iyi bakacağım ve biliyorum Savaş'ım uyanacak o beni asla bırakmaz"dedim

"Aferim güzelim biz senin hep yanındayız... Babanlar bunu yapanın yanına kâr bırakmayacak bakma sesleri çıkmıyor. Sakinliklerini korumaya çalışıyolar ama öfkeleri dağları yıkacak cinsten"dedi ve ekledi
"Savaş'ın annesi yorgunluk,hüzün derken baygınlık geçirdi. Hemşirelerde rahat uyuması için serum takıp,sakinleştirici yaptılar"

Çaresizce anneme baktım ve yemeğimi yemeye devam ettim. Savaş'ın bu uzun süreli uyuması gün geçtikçe endişeli bir hâl alıyordu.

İçimden dua ediyodum,onu bize bağışla Allahım...