Multi: Melisa Ve Savaş(MelSa)...
Doktor ve hemşireler içeri hızlıca girdiler.
Yoğun bakımın perdelerini kapattılar.
Koridorda volta atmaya başladım.
"Allahım ne olur alma benden onu ne olur!" dedim yalvarırcasına.
Alaz ağlamaya başlamıştı.
Saçlarımı çekiştirdim.
Yoğun bakıma bodoslama daldım.
Ve öylece donup,onları izledim.
Kalp masajı yapıyolardı!
Sertçe yutkundum.
"Sakın ola beni bırakma beni bırakırsan! Ölürüm ben yaşayamam sen bu Dünyadan bir Ateşçi olarak gidiceksin! Az daha dayan Meleğim ne olur az daha!" diye bağırdım.
Hemşireler beni çıkarmaya çalışınca ittirdim onları.
"Bana dokunursanız,dokunan ellerinizi keserim!" diye bağırdım.
Doktor şimdide elektro şok uyguluyordu.
O makineden düz çizgi hala aynıydı!
Gözlerimdeki yaşlar kendini bıraktı.
Doktor tam bırakıyordu ki!
Gittim bir tane yumruk çaktım.
"1 daha denen o ölemez lan ölemez!!!" dedim.
Doktor toparlanıp,bir kere daha şok uyguladı.
Makinedeki çizgi yine √^√^√^(kalp atışı) bu hale gelince,gülümsedim.
Bırakmadı beni işte!
Doktoru hafifçe ittirip,Meleğimin anlınından optum.
Saol Meleğim çok saol beni bırakmadığın için...
Sonra yoğun bakımdan çıktık.
Geriye kaldı sadece uyanması...
Melisa Demiroğlu:
Nerdeydim ben?
Simsiyah zifir karanlık!
Ve ayrıca burası çok soğuk!
Ben öldümde mezara mı gömdüler beni!
Belirli süre böyle kaldım.
Sonra birden etraf bembeyaz aydınlandı.
Renk renk her çeşit çiçek...
Cıvıl cıvıl kuş sesleri...
Etrafa bakındım ve gülümsedim.
Ne kadar güzel bi yerdi...
YOU ARE READING
Bay Psikopat
Teen Fiction(BAY PSİKOPAT HİKAYESİNİN DEVAMIDIR) Ön Bilgilendirme Eğer ki ilk bu kitapla karşılaştıysan @yldzmujgan hesabına girip hikayeyi okuyup buradan devam edebilirsin 14 yaşında yazdığım bu hikaye ilk kitabında ufak bir yazım hatası yüzden ismi Bay Piskop...
