ჩემზე გაიმარჯვე..🔞

დაკავებული?

-რას იტყვი ვახშმობაზე? ხმადაბლა მითხრა მუძაკომ ყურში და უხმაუროდ გამიძღვა გარეთ.
-ვახშამი? კარგი აზრია.. ისედაც დღეს საშინელი დღე იყო! ჩავილაპარაკე და მომდგარი პიჯაკი რომელმაც სული გამიხმო ხელებზე გადავიკითხე.
-ჯონქუქი არა? ბოდიში მის გამო, მართლა..
ჩაიღიმა და თავისი შავი თესლას (თუ ტესლა) კარი ფრთხილად გამიღო.
-მის გამო ბოდიშს ნუ იხდი, არც არაფერი დაუშავებია, უბრალოდ შემაწუხებელია!
-ბევრ ყურადღებას ითხოვს არა? ჩაილაპარაკა ჩუმად და მანქანა ნელა დაძრა.
-არ ვიცი.. მისი ყურადღება არ მაინტერესებს, ისიც მეყოფა წარსულში რეებსაც მიკეთებდა! რომ ვუყურებ მძულს..
პერანგი ნელა გავისწორე მკერდზე და მანქანას მივეყრდენი.
-მოსწონხარ! ეტყობა! მანქანის ფანჯარა ჩასწია და მეორე ხელით პირში სიგარეტი მოითავსა.
-არა! და არა! რა მოვწონვარ? უბრალოდ თამაშობს..
-რომც არ თამაშობდეს უბრალოდ.. ჩაილაპარაკა ხმადაბლა.
-არა მინდა მის გამო რაღაც ურთიერთობა დაგვეძაბოს! იცოდე მოვკლავ! ყელს გამოვჭრი.. კვამლი პირიდან გამოუშვა და თეთრი კბილები დამანახა ნელა.
-ამმ.. მის ასეთ რეაქციაზე თვალები გავაფართოვე და ხმამადაბლა ჩავილაპარაკე.
-არა მგონია რამე სერიოზული იყოს! ჩემს გამო მკვლელობა საჭირო არ არის.. ჩავიცინე და გაშავებულ გზებს გავხედე.
-მართლა ვამბობ! აქ საქმე პრინციპებს კი არა შენ გეხება, არ მაინტერესებს რა გრძნობები აქვს შენს მიმართ შენ უკვე დაკავებული ხარ! სიგარეტი მოისროლა მანქანიდან და რესტორანთან გააჩერა მანქანა.
-რა? წამიერად ვუთხარი მან კი როგორც სჩვევია, ჩაიღიმა და თავისი დაჭიმული სახე ჩემსკენ მოატრიალა.
-შენ უკვე დაკავებული ხარ! ეს თქვა და მანქანიდან გადავიდა.
-დაკავებული ვის მიერ? მივაძახე მას, მან კი ამ წინადადებაზე ღიმილი აიკრა სახეზე და რესტორანში შედგა ფეხი.
-მუძაკო.. მანქანიდან გადმოვედი და მის ნაბიჯებს უკან ავედევნე.
რესტორანი *საკურა* ჩვენს კომპანიასთან ყველაზე ახლოს იყო, ამასთან ერთად ერთ ერთი საუკეთესო ხორცი იყიდებოდა, მე და მუძაკო აქ ძალიან ხშირად ვახშმობდით რასაც საბოლოოდ ჩვენი დიდი სიყვარული მოყვა ამ ადგილის მიმართ.
მაგრამ ხის მოხატული კარის შეღება და ჯონქუქის მონაცრისფრო ფერის პიჯაკის დანახვა ერთი იყო.
აქ რა უნდა ? რააა?
-მმუძაკო? ხმადაბლა ვუთხარი მან კი ჯონქუქს გახედა და შემდეგ მე შემომხედა ღიმილით.
-გამარჯობაა!!! კომპანიონების დანახვის წამს მათთან მიირბინა, ისინი წამოდგნენ და ხელმეორედ მიესალმნენ მას.
ერთ ერთმა კაცმა მომსახურე პერსონალს დაუძახა და მათი გადაყვანა VIP მაგიდაზე სთხოვა, სადაც ყველა კომფორტულად მოთავსდებოდა.
-ბატონო იტადორი! თავი დაუხარა მუძაკომ კაცს და შემდეგ მე მიჩვენა რაღაც ხელებით.
მას მივუახლოვდი და გვერდზე ქანდაკებასავით დავუდექი, თავი ნელა დავხარე და ხვეული თმები შეუმჩნეველად გადავიწიე გვერძე.
-ლიზა! უბრალოდ თანაშემწე.. გავუღიმე და ნელა ჩამოვშორდი კაცს.
-ლიზა.. ლიზა.. როგორ არ გამიგია! მუძა.. მოფერებით მიმართა კაცმა.
-მამაშენმა მომიყვა ამ არაჩვეულებრივ გოგოზე! და შეხედულებამაც არ უღალატა მის სახელს. ჩაიცინა მოხუცმა და ჯონქუქს გახედა.
-ლიზა! ჯონქუქის ბიძაა ბატონი იტადორი, ქალბატონი ცუნადეს ძმა.. გააგრძელა მუძაკომ და ჯონქუქის ამაზრზენ სახეს გახედა.
-სასიამოვნოა! გავუღიმე მათ და მუძაკოს გვერდით მოვთავსდი.
-არ გიფიქრია? შენც აიყვანო ვინმე ასეთი მიმზიდველი თანაშემწე? ჯონქუქს გახედა ის კი შეუმჩნევლად ჭამდა და ხმასაც არ იღებდა არაფერზე.
-არა მიფიქრია ბიძია.. ამის მერე ვიფიქრებ! ჩაიცინა ყალბად.
-ამის უაზრო ქცევებს არ მიაქციო ყურადღება! გააგრძელა ისევ კაცმა
-გათამამებულ ნაბიჭვრებს საბოლოოდ ასე მოსდით! ჩაილაპარაკა
-ბიძიააა.. თავი ამოსწია ბიჭმა.
-ბიძია, ბიძია.. სულ ასე იცი! და წესიერი გოგო შენ ვერ იპოვე უტვინო! გალანძღა უცებ ბიჭი და ხორცს დახედა.
-თქვენ ლიზა? ხართ რაიმე ურთიერთობაში? ამ კითხვის დასმა და ჯონქუქის თვალების ფეთება ჩემს სახეზე ერთი იყო.
-არა ამ მომენტისთვის არა..ჩავიღიმე და ხორცს ჩანგალი გადავუსვი.
-შენ რა სახით იყურები? ჯონქუქს გახედა.
-ისე უყურებ თითქოს თხუთმეტჯერ გახადე გოგოს გონებაში! ჩაილაპარაკა ხმამაღლა.
-რააა? წამოვიყვირე, ჯონქუქის აწითლებულ სახეს გავხედე.
-ბიძია გეყოს! ხმადაბლა უთხრა ბიჭმა და ახლა მუძაკოს სახეს გახედა.
-ჯონქუქი.. ჩემი ბიჭია! ახლა ხელი გადახვია ბიჭს.
-ციტა აღგზნებული! პენისი და გონება ერთმანეთში ერევა.
-ბიძიიიააა! ხელი დაარტყა ჯონქუქმა მაგიდაზე და ბიძას საშინელი სახით გახედა.
-დამშვიდდი!შენს ასაკში ყველა ასე იყო.. ნუ იძაბები დისშვილო!
ჩაიღიმა მოხუცმა და კბილებში ნელა მოათავსა ხორცის ნაჭერი.
-მე მივდივარ! ორი ლუკმის დაღეჭვის შემდეგ წამოდგა ჯონქუქი და პირი ნელა მოიწმინდა მოყვითალო ნაჭრით.
-სად? მშვიდად კითხა კაცმა.
-სახლში.. შეიძლება? ცინიკურად გახედა ბიჭმა მოხუცს
-არა!არ შეიძლება.. ხალხი აქ ჩვენ დავპატიჯეთ, მასპინძელი კი პირველი არ ტოვებს მაგიდას! ახლა კი.. დაეგდე ამ სავარძელზე სანამ ძალით დაგახეთქე. ნელი ტემბრით უთხრა და ჩემს გაშეშებულ სახეს დააკვირდა.
ჯონქუქი უკან დაჯდა, ჯერ მუძაკოს შემდეგ კი მე შემომხედა და იმედგაცრუება დაეტყო სახეზე.
-თქვენ რას იტყვით საერთოდ ურთიერთობაზე ლიზა? ჩამეკითხა მოხუცი.
-ჩემი აზრით კარგია, მშვენიერი, თუ იმასთან ხარ ვისთანაც მართლა გინდოდა ყოფნა!
გავუღიმე და სასმელის მოსმის წამს..
-სექსი? მაგაზე რას იტყვი?
გადამცდა, ჯონქუქმა კი ისევ იგივე სახე დაკერა, მოგკლავ!
-ჰმმ სექსი..
-ლიზა არაა საჭირო რომ უპასუხო! ხმადაბლა მითხრა ჩუმად მჯდომმა მუძაკომ.
-არა მე..
-ხო არაა საჭირო პასუხი! ამ ბებრეებს რეები არ უტრიალებთ თავში ლამაზი ადამიანის დანახვის დროს, არც წარმომიდგენია.. ჩაიღიმა და ღვინო ნელა მოსვა.
-უბრალოდ ვკითხე ქორწინებამდე სექსის მომხრე თუ არის! წარბები აწია კაცმა.
-კი.. რატომაც არა! საერთოდ არ მაწუხებს ეგ ფაქტი! ჩავიცინე და სასმელი ისევ მოვსვი.
-შენ თუ ხარ ქალიშვილი? ისევ უცაბედად ჩამეკითხა.
-ბიძია მიიჯვი რა! შეგვეცი უკვე ყველას! ფულიანი რომ არ იყო აქამდე ჩაგაბარებდი მოხუცთა თავშესაფარში.ამოიოხრა ჯონქუქმა.
-აი ესაა დისშვილი? და ამის იმედი უნდა ჰქონდეს ჩემს დებილ დას? ჩვეულებრივი დამდნარი ყლე ხარ! ხმადაბლა უთხრა და გაღიმებული სახით გამომხედა, მუძაკო კი მხოლოდ ჩუმად იჯდა და საჭმელს შეექცეოდა, მე კი უკვე მართლა შემცეს! საშინელი სიტუაცია ტრიალებდა რამაც ბოლო მომიღო.
-უნდა წავიდე! ბოდიში! უცებ წამოვიძახე და ჩემს გვერდით მიგდებულ ჩანთას მოვკიდე ხელი.
-ჯონქუქ! დაატკაცუნა ხელი მოხუცმა,
- გოგოს სახლში წაიყვან!
-არა მე წავიყვან! წამოდგა მუძაკი უცაბედად.
-ერთად მივდიოდით და..
-არა მაინტერესებს! გააწყვეტინა უცებ
-შენ ჩემთან სალაპარაკო გაქვს!შენ კიდეე გააჟვი ჯონქუქ და გოგო სახლში მიიყვანე! მიაძახა და უკან დაუბრუნდა საჭმელების დაგემოვნებას
-სასიამოვნო იყო! გავუღიმე მამაკაცს და შავი ჩანთა ხელზე გადავიკიდე, მუძაკომ ნელი მოძრაობით თეძოზე ხელი დამადო და ყელში ტკბილად მაკოცა.
-ხვალე გნახავ! გამიღიმა ლამაზად და ჯონქუქის აწითლებულ და ახირებული სახეს დააკვირდა.
-გოგოს გაბარებ! ჩაიღიმა ლამაზად.
-მაბარებ რა შენი საკუთრებაა? თუ მშობელი ხარ? ხმამაღლა უღხრა და წინ წავიდა, უკან ავედევნე და ყველაფერთან ერთად მისი ბუძღუნის ხმა მესმოდა რომელიც არადა არ წყდებოდა "ყლე" "ნაბიჭვარი"
-შემიძლია ფეხით წავიდე, ჩემი წაყანა საჭირო არ არის. გზაზე დავდექი და მის სახეს გავხედე რომელიც მეუბნებოდა "შიგ გაქვს?"
-დიდი სიამოვნებით გეტყოდი კის, მაგრამ ბიძაჩემი ტვინს მიტყნავს და უნდა წაგიყვანო!
ჩაჯექი ეხლა და არ მახვეწინო რა! ამოიოხრა და მანქანაში ნელა ჩაჯდა.
მისი მოძრაობა გავიმეორე, მანქანაში ჩავჯექი და მის დაბღვერილ სახეს დავაკვირდი რომელიც არადა არ იცვლებოდა.
მანქანა დაიძრა და მალევე გაჩნდა ცენტრალურ გზაზე რისი გავლითაც ჩემს სახლთან მივიდოდით.
-მუძაკო კარგი ბიჭია? ჩამეკითხა უცებ
-კი ძალიან.. მოკლე პასუხი გავეცი და თავი დაბლა დავხარე.
-მასთან ოდესმე კონფლიქტი მოგსვლია? კიდევ ჩაეკითხა გარკვეული დროის შემდეგ.
-არა, ჯერ არა! კიდევ მოკლე პასუხი მიიღო ჩემგან.
-ჩემთან კი სულ ჩხუბობ! ალბათ ჩემზე რომ შეგეკითხონ კარგს არაფერს ეტყვი არა? ჩაილაპარაკა და გზას გახედა.
ჩუმად ვიჯექი და თავს ზემოთ არ ვწევდი მისთვის რომ არ შემეხედა.
-საერთოდ არ გიზიდავ? გააგრძელა საუბარი.
-გთხოვ ამაზე ნუ მელაპარაკები, არ მინდა და მორჩა!
-კი, დამნაშავე ვარ! ცუდ რაღაცეებს გიკეთებდი, ეს არასწორი იყო, მაგრამ ახლა გამოსწორებას ვცდილობ შენ კი შანსსაც არ მაძლევ!
ამოიგმინა და საჭეს ხელი მწარედ მოკიდა.
-შანსი არ არის საჭირო, შენ ასეთი ხარ! ასეთი! ახლა რომ გაპატიოოო რაც არ მოხდება იგივეს გააკეთებ! ტონს ავუწიე, და მის სახეს გავხედე.
-მაძალებდი, გეზიზღებოდი, როგორც დამპალ სათამაშოს ისე მექცეოდიიიიი ნაბიჭვარო! ფეხ ქვეშ რამდენჯერ მიხმარე ჩემს დაუკითხავად? რამდენჯერრრრრრ! დავუყვირე, მას კი ამდენმა სიტყვებმა ძალიან გააბრაზა სახეზე ეტყობოდა, მანქანა ჩიხში დააყენა და ჩემსკენ საშინლად გამოიხედა.
-კარი გამიღე, მე თვითონ წავალ სახლში! კარს ჯაჯგური დავუწყე ის კი უბრალოდ მიყურებდა.
-მოდი აქქქ! მოთეთრო პერანგზე ხელი მომკიდა და სავარძელზე უმოძრაოდ დამაგდო.
ორი-სამი ღილი იმ წამსვე მოძვრა პერანგს, ჩემი დამალული მკერდი გამოჩნდა და შეეგება ჯონქუქის თვალებს.
-არა მინდა რამე გიქნა!არ მინდა.. მაგრამ თავს ვერ ვაკონტროლებ! ეს ძნელია! ძალიან ძნელია.. თავი სავარძელზე დადო და ჩემს გვერდით სირბილეს დაუწყო მუშტების რტყმა.
-თავს ნუ მაცოდებ! ამოვილუღლუღე ხმადაბლა.
-არა გაცოდებ.. ჩაილაპარაკა ისევ.
-მართლა ასეა! თვალები მოხუჭა და უკან სავარძელზე გადავიდა.
-მგონია რომ რაღაც მიქენი, მომაჯადოვე? სულ შენს დამპალ სახეზე ვფიქრობ.. კანკალით თქვა და თავი უკან გადააგდო.
-ამის თქმა მიჭირს, არ მინდა, არ ვაღიარებ, მაგრამ როცა შენს გვერდით ვარ ის ვარ ვინც ვარ! საჭეს თავი ნელა დაადო და შემდეგ ისევ ჩემსკენ მოაბყრო თვალები.
-ეს რას ნიშნავს? ჩავილაპარაკე მალევე.
-არა ვიცი! გააგრძელა და სახე ჩემსკენ მოაბრუნა.
-მუძაკო მძულს, ყველა მძულს შენს სამსახურში რადგან აქვთ იმის შესაძლებლობა მალ მალე გიყურებდეს! მე კი მხოლოდ იმათ ვუყურებ ვისაც ფული ვუხდი! სიცილით ჩაილაპარაკა და ჩემგან პასუხს დაელოდა.
ჩუმად ვიყავი, ძალიან ჩუმად.
-შენგან რაღაცას ველოდებოდე.. მაგრამ რადგან ასეა.. ამოიოხრა და მანქანის საჭეს მოკიდა ხელი, მაგრამ იქამდე სანამ მანქანას დაძრავდა მისი და ჩემი რბილი ტუჩები ერთმანეთს მიეწებნენ.
____________________

დავბრუნდი..
ალბათ ყველაზე მოკლე სათქმელი ეს მაქვს რომ დავბრუნდი და აღარ წავალ ამდენი ხნით..
კარგად ვარ! ვუმჯობესდები! და დიახ ისევ გიბრუნდებით..
მიყვარხართ დაა მხოლოდ მადლობაა იმისთვის რომ ასე უკან არ მომიტოვეთ და არ დამივიწყეთ..
მინდა ყველამ დააკომენტაროს რადგან ვიცოდე რა არის როცა მოგივიდათ ნოთიფიკაცია და ნახეთ რომ ფუნქციის თავი განვაახლე..
დავბრუნდი მტრედებო 💖💖✨✨