Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"geçmişe dokunursan ne olmuş? incinirsen ne olmuş?"
Agust D- People
[Jimin] "Günaydın." Diyip elimdeki kahveleri minik masaya yerleştirdikten sonra üstümdeki kabanı deri koltuğa bıraktığımda o da bana karşılık vermişti. Elimdeki iki kahveden birini kendisine uzattığımda teşekkür ederek bende almıştı.
"Nasıl içtiğini bilmediğim için sade aldım."
"Sade içiyorum." Derken gülümsemişti. Bende gülümsemesine karşılık vererek yanındaki küçük puf sandalyeye oturdum. O da masanın yanındaki çekmeceklerden dünkü defterini çıkardı ve sayfalara tek tek bakarken yazdıklarını inceledi ve aradığı şeyi bulduğunda gülümsedi ve bana uzattı.
"Bu henüz taslak geliştirebiliriz. Dün bana anlattıklarından sonra direkt aklıma bunlar geldi incele sende."
"Tamam bakıyorum." Siyah kağıdın üstünde beyaz kalemle yazılı satırlara bakmış ve okumaya başlamıştım.
"hafif bir esinti Geçmişe deyip geçen Kalbimin derinliklerine işleyen Ben nasıl bir insanım Ben iyi bir insan mıyım? Yoksa kötü biri mi?"
Bilgisayarında bir şeylerle ilgilenen siyah saçlı adama baktım, yaptığının ne kadar derin olduğunu beni ve duygularımı nasıl bu kadar iyi anlayabildiğini düşündüm. Minnet duyuyordum ona beni anlayabiliyordu beni ve hislerimi görebiliyordu.
Benim sadece insan olduğumu anlayabiliyordu, ciddiyetimin sebebini anlayabiliyordu. Bu bile öyle derin bir anlama sahipti ki benim için...
"Park beni süzmeyi bırak lütfen tedirgin oluyorum." Diyip bana döndüğünde transtan çıkmış gibiydim. Gülümsedim. "Üzgünüm dalmışım yazdıkların beni nasıl demeliyim bilmiyorum."
"Yazdıklarım seni anlatıyor ve sen bana minnettarsın ama olma. Çünkü olmanı istemiyorum." Diyip omzuma dokunduğunda; o fazla rahattı, kendinin farkındaydı, önceliklerini öne koyuyor ve anı yaşamak istiyor gibi bir havası da vardı. Hoştu.
"Bana bir beste dinletecektin."
"Aynen, bekle bir dakika." Masanın sol tarafındaki klavyeye dönmüş ve bilgisayara bağladıktan sonra önce akordu ayarlamış ardından sözlerle eşlik etmeden bir iki defa tekrar etmiş ve devam etmişti.
Yumuşak bir tonlamaya sahip bir beste odayı doldurduğunda o da ayağıyla ritim tutmaya devam ederken bana döndü. "Şarkı için en uygun tonlamanın bu olduğunu düşünüyorum."
"Kesinlikle, bu baya iyi olur. Tekrar başlatabilir misin?" Cebimden telefonumu çıkarıp kamerayı açtıktan sonra onun besteyi açmasını bekledim ve önümdeki sözleri melodiye uygun bir şekilde okumaya başladım.
