Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dudaklarının kıvrımında Ay tutulmasının merkezinde Karanlığın toplamında ben, ulaşıyorum ve dokunuyorum
Troye Sivan- Touch
Bilinmedik, gizli saklı işler yapmak her zaman bana biraz uzak gelmiştir. Yakalanabilirim hissi, başıma kötü bir şey gelirse korkusu ve anın verdiği heyecanla her şeyi batırırsam ne olacağını düşününce korkum iki katına çıkıyordu.
Tıpkı şimdiki gibi ön kapının tamamen medya odaklı insanlar ile dolu olması ve bizim çalıştığımız prodüktörü gizli tutmamız, beni görebilecekleri bile cildimi yakarken sakin olmaya çalışıyordum.
Otoparktaki kapıdan girmem için Jungkook beni uyarmak için aramış ve görünürsem kesinlikle hiçbir soruya yanıt vermemem konusunda da beni uyarmıştı. Aracım otoparka geçerken aklımda Yoongi'yi buraya çağırmak vardı ama daha sonra beni stüdyosuna çağırdığını düşünerek oraya gitmemin daha mantıklı olduğunu düşünmüştüm.
Otoparkın şirketin içine girmek için olan asansörüne binerken acaba niye beni çağırdı diye düşünüyordum, o gece için miydi yoksa başka şeyler için miydi bilmiyorum. Enerjimiz çok uyumluydu, iyi anlaşmıştık ve nedense uzun süredir yakın arkadaşmışız gibi hissediyordum. Asla böyle olacağını tahmin etmezdim.
Asansörden inip onun stüdyosuna doğru ilerlerken aklıma onun evinde yaşadığımız anılar geliyordu, alt katta çalan ve bir fısıltı gibi kulaklarımızı dolduran o şarkının ardından önce bakışlarımızın ve dudaklarımızın buluşması çok özel gibiydi ancak ikimizde bu hiç yaşanmamış gibi hayatımıza devam ediyorduk.
Açıkçası Yoongi'nin benim gibi birini öpebileceğini asla düşünmezdim. Çünkü o, tıpkı şarkılara konuk James Dean'in hülyalı bakışlarına, arkaya yatırılan ve övülen o güzel saçlara ve asla demode olmayacak biriydi. Bense tamamen klasiktim onun sevip sevmediğini bilmediğim bir klasiktim.
'Genius Lab' yazılı kapının önündeydim. Kapıyı çalmama rağmen kimse açmamıştı, henüz şifresini bilmediğim için de içeriye girmemiştim ki zaten bilsem bile girmezdim sonuçta o açmadıysa müsait değildir diye düşünerek bana genelde bulunduğum dediği ikinci odaya doğru ilerlerken beni gören çalışanların selamlarını alıyor ve gülümsüyordum. İnsanlara karşı nazik olmaya çok önem veren biriydim çünkü ne gösterirsem onu göreceğime inanan biriydim.
Şimdiyse Yoongi'nin kapısını açmadığı stüdyosunda olduğunu düşünerek odasının kapısını açıp içeriye girmiştim içerisi tıpkı onun gibi badem çiçeği gibi kokuyordu ve badem kokusunu ondan almaya alışıyor gibiydim çünkü bu kokuyu aldığım her an gözlerimin önüne onun yüzünün siması geliyordu.
Kapıyı açıp içeriye girdiğimde aslında kokunun tam olarak ondan geldiğini anlamıştım. Siyah bir şapkayla kapattığı yüzüne rağmen beyaz teni güzelliğiyle çığlık çığlığa bağırıyordu. Yanında kim olduğunu bilmediğim ama oldukça tanıdık gelen biri vardı ve karşısındaki çocuk onun kulaklarına bir şeyler fısıldamış ve onun kahkahası odaya yayılmıştı.
