Mafirite World(Under Editing)

Kabanata 6:Paro-paro

Clara's Point Of View

Pinangarap ko mapalabas ang aking kapangyarihan ngunit palagi akong bigo. Minsan lumabas pero hindi ko naman kontrol.

Minsan tinanong ko sarili kong bakit ang hirap mag palabas ng kapangyarihan.

"Magandang umaga sa lahat ako pala si Clara Fly." Habang nakaharap sa salamin hindi ko pa alam ang kapangyarihan ko mukha na ako baliw nito. Kinakausap ko ang sarili ko at sumagot naman. Nakakatawa isipin na wala akong kaibigan dahil umiwas sila sa'kin na parang bang may nakakahawang sakit.

Hindi ko maiwasan ma alaala ang panaginip ko sa mag-asawa at bahay nasusunog.

"Ano ba yang palagi na ako nanaginip sa mag-asawa." Pagbaba ko kita ko si Mama Sea naghanda ng agahan.

"Magandang umaga Anak kumain kana rito," masayang bati sakin ni Mama.

Agad akong kumain sarap talaga ni Mama magluto makalipas ang sampung minuto ay natapos na ako kumain.

"Clara ako na maghuhugas." Mahinahong saad.

"Ang bait mo talaga Mama Sea." Masayang saad ko.

"Wag mo na akong bolahin ang mabuti pa ay maligo ka na doon ang baho mo na." Natawang saad.

"Mama pinapalayas mo ba ako,nagkungwaring iyak na saad.

"Nako anak ang galing mo umarte."

"Si mama naman hindi mabiro."
Napatawa naman si Mama.

Umalis ako at nag tungo sa paliguan.

Makalipas ang sampung minuto ay tapos na ako naligo at nakabihis na.

"Mama aalis ako!" Nagmadali ako lumabas hindi kona hinintay na sumagot siya.

Habang nag lakad hindi ko maiwasan ang mangarap.

Pagliko ko sa isang bahagi ng shop at nabangga ko sa isang lalaki.

Bumagsak ako sa lupa na una ang pang-upo.

"Ano ka ba bulag?"Galit kung tanong sa nakabangga Sabay tayo at pinagpag ang nadumihang Pantaloon. Ang laki-laki ng daan"sinalubong mo pa ako." Gigil na saad ko

"Malaki ang daan pero ako pa ang napili mong banggain," galit na sagot ng lalaki.

"Bilib din naman ako sa paraan mo para lang makikila ako," hindi tumatawang saad nito sa sa'kin.

Naningkit ang mga mata ko sa sinabi nito.

"Aba't ang kapal! Hoy! Wala Akong intensyon na makipagkilala sa isang tulad mo!
Itsura nito...,''gigil kung sagot
Sabay pameywang. Ikaw na ang nakasakit.ikaw pa ang may ganang magalit. Hindi na ba talaga uso ang gentleman ngayon?''

"Teka, Babae ka ba o lalaki ?''
Tanong nito na tinaggal pa ang
Suit niyang sumbrero.

Nagpanting ang tenga ko sa narinig. Tiningnan ko ito.
"Aba!"Na tigil ako sa pagsalita
Niya at napalunok ako halos hanggang dibdib lang yata ako nito pero hindi sapat iyon para matakot ako dito.

"Ang yabang mo naman. Hindi ka ba marunong humingi ng paumanhin?"

Sasagot pa sana ang lalaki nang may tumawag dito.

"kuya!"

Sabay kaming lumingon sa pinanggalingan ng Boses. Isang magandang babae ang tumawag dito.

Hindi na ako pinansin ng lalaki.
Tinalikuran ako nito at nilapitan ang babaing tumawag.

"Mayabang!''galit kung saad sabay lakad ng mabilis

"Akala mo kung sino lalaki
Porket gwapo siya at malakas!"sigaw ko.

Habang naglalakad ako hindi
Ko namalayan mali ang dinaanan ko.

Napatigil ako nilibot ang paningin na magtataka nagulat ako at napatakip ng bibig.

"Asan ako." napatalon talon kung sabi may isang malaking bahay na Luma mukha ata na walang tumira dito sabi ko sarili biglang umulang ng malakas.

"Ano ba yang hindi ako nito makakauwi...! gigil kung sigaw.

Pumasok ako sa lumang bahay upang hindi mabasa ng ulan.

"Pano nato hindi ko pa alam ang kapangyarihan ko."

Umupo muna ako nag-iisip kung ano gagawin ko para makauwi ngunit makalipas ang ilang minuto ay nakatulog ako.

...

Sa pagmulat ng mga mata ko subrang dilim wala akong maaninag na liwanag. Nagsimula bumilis ang tibok ng puso ko habang nilibot ang tingin ko.

Narito parin ako sa loob ng lumang bahay nakaupo na may takot. Napalingon sa pintuan na may kumatok ng paulit-ulit. Hindi ko maipaliwanag ang aking naramdaman dahan-dahan ako tumayo. Tumayo ng matuwid habang nakatitig sa pinto.

"Sino yan?"

Ngunit walang sumagot tuloy parin ang pag katok. Dahan-dahan ako humakbang palapit sa pinto. Tumigil ako sa harap nito kasabay sa pagbukas ng pinto. "A-Ahhh..!" Natumba ako sa gulat isang higanting paro-paro ang nasa harapan ko.

"Wag kang matakot. Narito lamang ako upang balaan ka na may panganib sa pag-uwi mo para maiwasan ang panganib na nakaabang sa'yo."

"Anong paraan?" Hindi niya parin maiwasan matakot dahil ngayon lamang siya nakakita ng higante sa tanang buhay niya.

Narinig niya ang tawa ng paro-paro ng kinanoot ng noo niya. "May nakakatawa ba?" inis niyang tanong.

"Meron dahil nanaginip ka lamang. Sa pag gising mo lumikha ng paro-paro," unti-unti naglaho ang paro-paro kasabay sa pag ikot ng paligid kaya napapikit ako sabay sigaw. "Ahhhh." Sa pagmulat ng mga mata ko subrang dilim.

Isa lamang pala yun panaginip. Lumikha ng paro-paro? Pano? Kainis naman. "Baka may ahas dito." Nagmadali ako tumayo dahil sa takot.

"Pano?" Inulit ko ang tanungin sarili ko ngunit may sumagot sa tanong narinig ko sa isipan ko.

'Magtiwala ka Clara na kaya mong lumikha ng paro-paro.'

Hindi ko alam kung sino man ang nagsalita. Kahit hindi ko maunawaan anf kanyang sinabi ay sinunod ko na lamang. Pinikit ko ang mga mata ko at inisip na may paro-paro sa'kin palad.

Nag pokus pa ako na maniwala sa sarili na kaya kong lumikha ng paro-paro.

May parang gustong kumawala na enerhiya sa aking katawan na dumaloy sa kaugatan patungo sa'kin palad.

Hinahayan ko lamang ang pagdaloy nito at may kumalat na enerhiya sa'kin palad na subrang lamig.

Sa pagmula ng mga mata ko may mga paro-paro na yelo nagliwanag sa'kin palad. Napatalon ako sa saga sabay lumipad ang mga paro-paro sa'kin harapan.

"Makakauwi na ako nito. Paro-paro ituro niyo ang daan pauwi." Sabay hakbang ko palabas ng bahay.

Walang buwan ang kalangitan tanging kadiliman ang nakita ko. Salamat sa paro-paro natanaw ko ang daan pauwi sa'min.

Habang naglakad ay rinig ko sa paligid ang mga yabag ngunit hindi ko na lamang pinansin.

Mas lalong nagliwanag ang mga paro-paro ng pumalakpak ako ng limang beses.