စားသောက်ဖို့အတွက် ဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ကားပေါ်မှာထားခဲ့ပြီး Toilet ထဲကထွက်လာတဲ့ သူတို့သုံးယောက်။
ကားပေါ်သို့ရောက်လည်းရောက်ရော ဝိုင်ကီ အရှည်သည်းစွာဘာစကားမပြောဘဲ ဒီတိုင်းလိုက်လာချေသည်။ အဲရစ် နဲ့ ဝိုင်ကီ ကတော့
တစ်ယေညက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ဝိုင်ကီ့ကို စဖို့ပြင်လိုက်ကြသည်။
"ဟိုင်ကီ ခုနက မင်းကောင်းလား "
"အင်း အရှေ့က မက်မွန်လုံး ကိုမြင်တော့ရှယ်ဘဲ"
အရှက်သည်းနေတဲ့ဝိုင်ကီကသူတို့ကို အော်ပြောလိုက်သည်။
"ကိုကို တို့ရပ်ရင်ရပ် မရပ်ရင် သား စိတ်ဆိုးမှာနော်"
"အဟား စိတ်စိတ်တော့မဆိုးပါနဲ့ကွာ "
အဲရစ် ကသည်လိုပြောတော့ ဝိုင်ကီ အရှက်သည်းရပြန်သည်။ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဒစ်တွေက လည်း ကြီးမားတာပေါ့ သူ့ဖင်ထဲ ထည့်စိမ်ရင်တောင်တစ်ချီပြီးသွားနိုင်သည်ဟု ဝိုင်ကီတွေးမိသည်။
ထို့နောက်သုံးယောက်သား အိမ်ကိုပြန်လာကြသည်။ ဝိုင်ကီက တော့ ခြံထဲကားထိုးပြီးတာနဲ့ ဆင်းသွားပြီး အဲရစ်နဲ့ ဟိုင်ကီက အထုပ်တွေကို သယ်လာလိုက်သည်။အိမ်ထဲကိုရောက်တာနဲ့ ဟိုင်ကီ အဲရစ်ကို မျက်လုံးနဲ့အချက်ပြ ပြီးမီးဖိုချောင်ထဲမှာပစ္စည်းတွေချရင်း ဟိုင်ကီက
"ငါဝယ်လာခဲ့တယ် ဒီညတော့ ကလေးရဲ့ညပဲ"
"အင်း ငါတို့က ချစ်တာချင်းတူတယ် "
"မတူဘူး"
ဟိုင်ကီ့ရဲ့ အသံကြောင့် အဲရစ်က
"သူတောင်းစား တိုးတိုးပြောပါကွ မင်းဟာက-ီးလိုပဲ အော်လိုက်တာ"
အဲရစ်မှ ဟိုင်ကီ့ကို ဆဲပြီးသကာလ ဟိုင်ကီမှ တစ်ခွန်းဆက်ပြောလာသည်။
"ငါကsexကြောင့်မှမဟုတ်ဘူး ငယ်ငယ်ထဲ ကအရိပ်တကြည့်ကြည့်မို့ ဝိုင်ကီ့ကို နားလည်တယ်"
"အေးပါကွာ "
အဲရစ်ရဲ့ စိတ်မရှည်တဲ့လေသံလည်းကြားရော ဟိုင်ကီတစ်ယောက် အောင်နိုင်သူအပြုံး နဲ့ ဝိုင်ကီ ရှိတဲ့ အပေါ်ထပ်က အပေါ်ခန်း ကို သွားလိုက်ချေသည်။
