Fortune က ချန်းအာ ကြည့်ရင်းupလိုက်သည်။
...
၂နှစ်ကြာသော်...။
"အွင်းး အားး"
နာရီကို ကြည့်တော့ ၇နာရီထိုးနေပြီဖြစ်တယ်။ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်ဟာမလွယ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီသုံးယောက်အတွက်ပေါ့။
"ကိုကိုတို့ရေ ထတော့"
အဲရစ်နဲ့ ဟိုင်ကီဟာ ဝိုင်ကီ့ကိုဖက်အိပ်နေရာမှ ဝိုင်ကီ့ရဲ့ နှိုးတဲ့အသံလေးကြောင့်နိုးလာခဲ့ကြသည်။အိပ်ရာထခါနီးပုံစံတောင်ချောနေကြတာမို့ ဝိုင်ကီ အချစ်ပိုတာမဆန်းချေ။အထက်တန်းပြီးတဲ့ ညရဲ့နောက်နေ့မှာပဲ ဝိုင်ကီအဖြေဟာပေးစရာမလိုဘဲရှင်းလင်းနေခဲ့သည်။ ဝိုင်ကီ နှစ်ယောက်လုံးကိုချစ်တာ သူကိုယ်တိုင်သိသည်မို့ နှစ်ယောက်လုံးနဲ့တွဲခဲ့သည်။ ရန်ဖြစ်လိုက် ပြန်ချစ်လိုက် နဲ့ နောက်ဆုံးေတာ့လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ ဝိုင်ကီလေး ကိုအချစ်ပိုကာအမြဲခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။
ချစ်ရသူရဲ့နှိုးသံလေးကတော့နှစ်ယောက်လုံးထပြီး ဟိုင်ကီက ဝိုင်ကီလေး ချီပြီး ရေချိုးခန်းမှာရှိတဲ့မှန်ရှေ့မှာချပေးခဲ့သည်။ အဲရစ်ကတော့ သွားတိုက်ဆေးထည့်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် ၃ယောက်သားမျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီး ရေတူတူချိုးခဲ့ ကြသည်။
(ရေချိုးခန်းရဲ့ဘယ်ဘက်နားမှာ သာသာနေပါတယ်)
စံအိမ်မှာ အခန်းခြောက်ခန်းရှိသည်။တစ်ယောက်တစ်ခန်းနေကြသော်လည်း
ဝိုင်ကီနားပဲ ကပ်ချင်နေကြတဲ့အဲရစ်နဲ့ ဟိုင်ကီကတော့အဝတ်လဲမှသာသူတို့အခန်းကိုပြန်လေ့ရှိသည်။
"နောက်ခါ ကီ့ အခန်းထဲ ကိုကိုတို့အဝတ်တွေ ရွေ့ခဲ့လေ"
ကလေး ပြောတာကြောင့်နှစ်ယောက်သားမငြင်းချင်ခဲ့ပေ။ကလေးငယ် ခွင့်မပြုလဲ သူတို့ လာထားမှာသိတာကြောင့်ဖြစ်သည်။ထို့နောက် သူတို့တွေ အဝတ်အစား အသီးသီးလဲ ပြီးအခန်းထဲက ထွက်လာကြသည်။ထို့နောက် ရှည်လျားတဲ့လှေကားထစ်ကို သုံးယောက်သားရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆင်းကြသည်။လူနှစ်ယောက်ဟာအလွန်ချောသည်။သူတို့ကြားထဲကကျားသစ်ပေါက်လေးကတော့ သူတို့မတူ လွန်စွာချစ်ဖို့ကောင်းနေခဲ့သည်။
