THE BEGINNING (Series 1)

Chapter 11

"Ayaw ni jazel na malaman ng mga estudyante na siya yung leader." Parang walang pakealam na sabi ni jax. "Ayaw niya na may dumadagsang mga tao sakanya kaya ako yung nagkaka Problema" patuloy na sabi nito.

Napatingin ako kay jazel.
Nasa isang sulok ito habang may naka salampak na headphone sa tenga at hawak hawak ang Cellphone.

Jazel is like a cold man na parang wala siyang pakealam sa paligid niya, at paminsan minsan lang ngumingiti.

Ewan ko kung bakit naging ganito si jazel, cause when we were still kids jazel is a happy man always ngumingiti sa mga tao at palabiro pero nakakapagtaka ng maging cold ito sa mga taong nasa piligid nya maliban sakin.

Saakin lang ito ngumingiti nag bibiro pero pag may ibang tao nagiging cold.

Napa iwas ako ng tingin ng tumingin ito sakin.
Binaling ko nalang ang aking paningin kay jax na kumakanta ng Having you near me.

"Mag papractice na kayo?" Tanong ko kay jax.

"Ay Oo nga pala, jazel May practice tayo ngayon dahil sa makalawa na yung contest" sabi nito kay jazel na tumatayo na.

"Anong contest?" Tanong ko kay jax

"Band Contest" maikling sabi lang nito at saka pumwesto na sa gitna.

Pupwesto na sana ako ng may tumawag na nagpatahimik sa loob.

"Ha?" Tanong ko kay lance na nakalimutan kong nasa labas pala.

"May meeting ngayon ng Altar server, late na tayo" Suplado nitong sabi.

Napamulagat nalang ako ng malamang friday pala ngayon. Tumingin ako kay jax na nakatingin kay lance ng nakakunot.

"Ahh jax pwedeng bukas nalang ako magpapractice? Promise gagalingan ko" Pa cute na sabi ko dito.

"Hayst Sge"

Dali dali kong kinuha ang bag at gitara ko at saka lumabas ng may nakalimutan akong sabihin.

"Jazel! Kita tayo mamaya! Bye!" Sabi ko kay jazel na tango lang ang sagot. Inismiran ko ito at saka lumabas na

Hindi kona hinintay si lance at nag lakad ng mabilis.

Gusto kong mauna kasi baka anong iisipin ni Ate Charity ng makita kaming sabay Pumasok ng simbahan.
Baka sabihin nilang sumali lang ako para makabingwit. Hayst nakakaloka!

"Hoy! Hintayin moko!"

Nakasunod na pala si lance kay mas binilisan ko ang aking pag lalakad ng akoy nadapa.

"Aray! Ansakit kamay ko!" Mangiyak ngiyak na sabi ko habang tinitignan ang aking kamay kung may sugat ba.

Napahinto ako sa pag inspection ng makatinig ako ng tawa. Masama kong tinignan si lance at saka tumayo.

"Hoy! Bakit kaba kasi nagmamadali? Ayan tuloy nadapa" Pigil tawang sabi ni lance.

"Pake mo ba? Tch ewan ko sayo" nagmamadali lang ako sa paglakad hanggang sa maka pasok ng simbahan. Pumasok narin si lance na parang baliw na ngumingiti. Tumingin ito saakin at saka kumindat. Parang manyakis.

Umupo ako sa pinaka likuran dahin yung dapat na upuan ko ay inupuan ng bagong best friend ni bella. Napa buntong hininga nalang ako.

These past few days bella and I, look like Strangers na, Because parati nalang itong wala at pag nagkasabay kami ay parang hindi niya ako napapansin dahil Nasa cellphone na parati ang kanyang atension at kapag meeting hindi na niya ako hinihintay kasi raw nandoon na ang kanyang new best friend.
I just say... She Changed.
It's hurt when you saw your best friend having a new best friend, I was like Ako sana kabiroan niya ngayon eh, ako sana katabi niya ngayon, ako sana yung kausap niya ngayon, ako sana... Ako sana yung Sinasamahan niya ngayon.

Itinoon ko nalang ang aking paningin sa leader at saka nakinig. I was sitting alone in the back ng may tumabi saakin.

It was him Lance...

And that day I feel, I was not alone.

To be continue...

A/N: pasensya na mga nababies tinamad ako kaya ngayon lang ako naka pag update. Sana ma suportahan nyo parin ako.
Don't forget to Vote mga nababies maraming salamat.

One shot Story- Drop of Affliction is Up!