Tutsak

2.BÖLÜM "karşılaşma"

Ah hayır dışarda kalmam yetmiyormuş gibi birde zil zurna sarhoş sapıklarla uğraşacaktım

"Güzelim bize bak"

Korkuyordum hem de çok.bir anda biri "Defolun buradan"diyerek adamlara bağırdı.Bu da kim?

"Ooo kaan senin kızlarından mı?"

Adamlar güldü

"Ağzını dağıtmadan önce kaybol buradan"

"Bu güzeli alalım gideriz"

Kaan dedikleri kişi adamın suratına yumruğunu geçirdi diğeri arkadaşını kaldırmaya çalıştı adam kalktı ve buradan uzaklaştılar

"Bu saatte burada ne işin var"

Donmuştum cevap vermedim daha doğrusu veremedim.ve adının kaan olduğu öprendiğim çocuk tek kelime etmeden gitti.
Teşekkür etmek için ayağa kalktım ve peşinden gittim ama çoktan üstünde kale yazan ve bar olduğuna emin olduğum bir yere girdi ve bende peşinden girdim.ah bir bara girerken ne düşünüyordum ki sigara kokusu erkeklerin üstünde olan kadınlar iğrençti.sokak lambasının altında yüzünü görmüştüm ve bu yüzden onu tanıdım.kucağında bir kız vardı ve merdivenlere yönelip üste çıktı ne yapacaklarını düşünmek bile istemiyordum bu yüzden barmenin yanına gidip portakal suyu istedim

Barmen: güzelim senin burada ne işin var

Sesi çok tanıdıktı

Saye: biri beni birkaç sapıktan kurtardı ona teşekkür etmek için geldim ama o üst kata çıktı

İstersen hayatını anlat saye diye düşündüm ama iş işten geçmişti

Barmen: kendimi tanıtayım ben bora

Bir dakika kafamı kaldırıp yüzüne baktım ve onu gördüm.çocukluk arkadaşımı yıllardır görmediğim arkadaşımı

"saye?"

"bora?"

"sen nerelerdesin ya"

Tezgahtan çıkıp yanıma geldi bu arada kaanında işi uzun sürmemiş olacakki gelip boradan içki istedi ve bora somurtarak yanımdan kalktı

"şeyy ben saye beni o sapıklardan kurtardığın için teşekkürler"

"birşey değil"

Ne kadar soğuk bir sesi vardı sanki bütün dünyanın yükü onun üstündeydi ama çok yakışıklıydı ah hayır bu kelimeyi ne kadar çok kullanıyordum. Bu adamı sadece iki kere gördüm ve aşıkmı oluyordum

Bora kaans içkisini verdi ve yanıma tekrar geldi.kaan hala yanımdaki sandalyede oturuyordu ve ben bora ya sıkı sıkı sarılıp ağladım.neden ağlıyordum ki neden bu kadar zayıftım.bora saçlarımı okşadı

"güzelim bana bak lütfen ağlama benim tanıdığım güçlü kız nerede"

Boranın babasıyla benim babam ortaktı bu yüzden bebekliğimizden beri beraberdik onunda annesi yoktu ve beni birazcık anladığını düşünüyordum çünkü onun babasıyla benim babam aynıydı sanki birbirlerinin kopyalarıydılar ve 1 senedir birbirimizi göremiyorduk çünkü o başka bir şehirde lise okuyordu .o bana hala sarılıp saçımı okşuyordu ve kaan dik dik bize bakıyordu

"neden barmenlik yapıyorsun?"