GÖRÜCÜ MÜ ?

29. Bölüm

Merhaba

Nasılsınız?

Sınır: 1,5 bin oy 1,7 bin yorum

Önemli duyuru!

Polat imam bey gerçek değildir... Tamamen hayal ürünüdür! Lütfen "BİM'e ne zaman gelir?" diye sormayın.

Duyuru bitmiştir.

İyi okumalar ❤️

Dudakları alnıma değmeden önce gülümsedi ve konuştu. "İşte şimdi tam olarak seninim,benimsin."

"Seninim" dedi.

"Benimsin" dedi.

Kalbim marotona çıkmış gibi çok hızlı atıyordu.

İlk defa bir erkek tarafından sevildiğimi hissediyordum. Ve bu erkek, benim eşim olmuştu.

Gece sanki bana inat çok hızlı geçmişti. Nikahtan sonra bir kez daha halaylar, danslar edilmişti. Ben onları izlerken yorulmuştum. Acaba onlar nasıl yorulmamışlardı. Tırnaklarımı avucuma batırdım ve önümdeki akan yola odaklandım. Eve gidiyorduk...

Yutkundum ve karnıma bir kez daha merhaba diyen ağrıyı önemsememeye çalıştım. Şu sıralar başıma ve karınıma nedenini bildiğim ağrılar giriyordu. Bazen gözüm de kararıyordu ama hızlıca toparlanıp, ani bir düşme tehlikesini yok ediyordum.

"Ne düşünüyorsun?"

Şimdi şöyle-

Polat'ın yumuşak sesi kulağıma geldiğinde ona doğru döndüm. Gelinliğim kabarık olamadığı için rahatça ön koltukta oturuyordum.

Rahatlık eşittir ben.

"Hiç" diye mırıldandım.

Kısaca bana bakıp, geri bakışlarını yola çevirdi. Parmaklarını direksiyona ritmik bir şekilde vurmaya başladı. Bir şey söyleyeceğini anladım ama bir şey demedim. Konuşmasını bekledim.

"Rümeysa'm" Dedi iç çekerek. Hafifçe tebessüm ettim.

"Hmm?" Diye mırıldandım.

Yüzüne hafif bir tebessüm kondurdu. "Seni hiç bir şeye zorlamayacağımı biliyorsun değil mi?" Dedi garip bir tonda söylemişti. Dikleştim ve ona daha büyük bir dikkatle baktım. Ama konuşmamı istemiyormuş gibi tekrar söze girdi. "Tırnaklarını avucuna bastırma. Belki acısını şimdi hissetmiyorsun ama daha sonra sızlar, canın yanar." Dedi.

Söylemek istediğini söylememişti. Tırnaklarımı avucuma batırmayı kesip derin nefes aldım.

"Resmi olarak karı, koca olduk. Bunu göze alarak kendini bir şeylere mecbur hissetmeni istemiyorum. Her ne kadar karı koca olsak ta daha tanışalı bir kaç ay bile olmadı. Belki bana güvenmiyorsun ya da tam anlamıyla bana ait olmak istemiyorsun..." Derin nefes aldı." Lafı daha fazla uzatmak istemiyorum. Bu gece istersen yaşanmaz. Sen hazır olana kadar beklerim. Kendine bunu sorumluluk olarak yükleme. " Dedi.  Ilımlı sesi beni germek yerine rahatlatmıştı.

Cevap veremedim.

Cevabım belliydi. Bütün gece düşünmüş, kendimi hazırlamıştım.

Ama sustum.

Sustuğumu görünce kafasını salladı. Direksiyonu sağa kırdı ve evimizin olduğu semtte girdik. "Cevabımı aldım ben. Sen nasıl istersen öyle olacak." Dedi. Aynı zamanda çenesini kaşımaya başladı.

Ne anlamıştı?

Araba evin önünde durana kadar ikimizden de ses çıkmadı. Ben ne diyeceğimi bilmediğim için konuşmadım. Polat'ın ise neden konuşmadığını bilmiyordum.