MERHABAAAA
HOS GELDİNİZZZZ
Hayırlı bayramlar şimdiden. Güzel çikolatalar yemeniz dileğiyle.
Umarım beğenirsiniz, sizleri seviyorum
İyi okumalar.
17 Nisan
-
Endişeli gözlerle bekleyen onlarca arkadaş, dolu gözlerle saati ritim tutmuş iki baba ve neler olduğunu idrak edemeyen bir eş.
Ameliyathane önünde ki manzara tam olarak böyleydi.
Telefon görüşmesinden sonra adeta bilincini kaybetmiş olan Jungkook'u iki adam getirmişti. Jungkook'un şokuna eşlik eden Gunwoo,eşinin zoruyla biraz da olsa kendine gelmiş ve hamile damadına destek oluyordu. Ya da olmaya çalışıyordu.
Hastaneye geldiklerinde bekledikleri görüntü kesinlikle bu değildi. Taehyung'u görememişlerdi ama burada olan tek aile onlar değildi. Yaralanan sadece Taehyung değildi. Onun dışında 3 arkadaşı daha anlamsızca yaralanmıştı.
Doktor kesin bir açıklama yapmasa da hemşirelerin sessizliği neler olduğunu açıklıyordu az çok.
Jungkook, ameliyathane kapısının hemen yanında yere çökmüş, göz yaşları bilinçsizce yanaklarından süzülürken etrafında olan biten her şeyden habersizdi. Kim Gunwoo sürekli eline su verip kalkması gerektiğini söylese de hiçbirini anlamamıştı. Kulağına gelen her şey uğultudan ibaretti.
Genç çocuk neler olduğunu anlamıyordu... Dün öpüşmelere doyamadığı,sevinçten ağladığı, birlikte sarılarak uyuduğu eşinin eşyaların kucağında dururken tepkisizdi. Taehyung'un kana bulanmış eşyaları bir poşet içinde eline verilirken Jungkook sımsıkı sarılmış,almak isteyen olduğunda sızlanarak kapanıyordu etrafına. Bir süre sonrasında ise pes etmişlerdi. Poşetin içinde ki bilekliği, cüzdanı,kolyesi, telefonu ve evlilik yüzüğü. En çok canını yakan gümüş rengisinde ki yüzüklerinin içinde bulunan oyuntunun kırmızıya bulanmasıydı. Evlendikleri tarih yazıyordu ve kırmızı kan,tarihi daha da belirginleştirmişti.
"Jungkook... En azından bir yudum su iç. Kızlarını düşün."
Başını duvara yaslamış beden duymadı. Duysa da algılayamadı. Göz yaşlarını silerek elinde tuttuğu su şişesini sıkıp koltukta oturan eşine baktı. Her zaman güçlü,yıkılmaz ve ciddi gördüğü adam bu sefer öyle değildi. Gözleri sürekli bir yere takıldı kalıyordu ve o bunun nedenini bilmiyordu.
Yutkunup yanına adımladıktan sonra omzuna dokundu usulca. İrkilip ona bakan adamla göz yaşları tekrar süzüldü gözlerinden. Avcunu açıp elinde ki şişeyi gösterdi.
"Bebeklerine bir şey olacak..."
Kang,derin bir nefes verip suyu aldıktan sonra beton üzerinde oturan çocuğun yanına adımlayıp çekinerek eğildi. Ne yapacağını bilmiyordu. Jungkook belki onuncu defa buradaydı ama kendisi ilk defa oğlunun böyle bir durumuna şahit olmuştu.
Üstelik yaptığı konuşmadan sonra. Gece yaşadıklarından sonra tüm buzlarını eritip sabah sohbet için oğlunu beklerken hastanede olduğu haberini alması onu da derinden etkilemişti. Bunların yanında içinde kötü bir his olduğunu söylemesi,başına gelecekleri bilir gibi konuşup gitmesi ikiye katlıyordu tüm duyguları.
