The END Season 1 (On-going)

CHAPTER 9: The Unexpectable Offering

DAMEON SAGE'S POV

7:10PM after work. I was having a duty case an two hours ago, and the case was done.

FIVE MINUTES LATER.

Nagmaneho ako ng kotse ko after I picked up my brother. Tumingin ako sa mirror at nakita ko siya nakasandal ang siko niya sa window with arms on his chin nakatingin sa bintana ng kotse namin, mukhang malalim ang iniisip.

"So how's school brother?" I ask him with a glance while I'm driving.

"Still the same answer.." He respond in a cold way. Not in the mood huh?

"Are you okay??" I ask him with a worry tone. Baka kung anong ginawa nila sa bunso ko, cute nga naman.

"I'm fine..something came up." He said after he puts his hands on his pocket sa hoodie niya at umayos ng upo.

Tumingin ako sa pagmaneho bago bumaling sa kanya sa mirror. "Mind if you tell me what came up?" I ask him after I raised my brows on him.

He breathe hardly like he sighed at tumingin sa mata ko, naka poker face. "Just something came up." He answer tsaka tumingin sa bintana ng kotse. "Okay." Tumango ako pagkatapos ko sabihin at tuloy lang ako sa pagmamaneho.

Pagkauwi namin sa bahay, I took off my proffesional attire and wear my house clothes. After that I checked my face ko sa mirror if there is a pimples or not and tsaka ako bumaba sa hagdan.

I smell the food that is coming from the kitchen and there is my brother who is cooking foods for dinner and I prepare two plates, forks and spoons in the table. Naglalakad ako papunta sa kusina kung saan nagluluto ng pagkain ang bunso ko. Sumandal ako sa dingding at pinagmasdan ko siya sa sobrang seryosong mukha niya habang nagluluto aiya ng pagkain. I laugh a bit.

"My turn little brother." Inagaw ko ang spatulang hawak niya ng hindi niya inaasahan at nagsimula akong nagluto ng pagkain gaya ng ginawa niya. "Tskk.." Singhal niya nang sinamaan niya ako ng tingin at tinawanan ko siya. Ang bilis magalit tong bunso ko BWAHAHAHA!

Pinagpatuloy kolang magluto nang naglalakad siya papunta sa dining rook at umupo with hands in a pocket pa, tumingin sa lamesa. Maya-maya ay hinanda ko na ang pagkain sa lamesa at nagsimula na kaming kumain.

"How's the case? na-solve na?" my little brother ask me while we were eating.

I sighed, I stop eating. " Its solved." I answer his question. Tumango siya at nagpatuloy din siyang kumain.

"Hard huh?" I raised my brows as he smirked when he asked me that question.

"It's hard obviously." I smirked too as I answered his question. Its true, my work is hard. Wala namang madali sa trabaho, you just need pure determination and strategy, and of course the mindset.

Pagkatapos kong ubusin ang pagkain sa plato ko, inayos ko yung kutsara at tinidor at nagbuntong-hininga akong sinandal ang dalawang siko ko sa lamesa habang nilagay ko ang baba sa dalawang kamay kong nakahigpit ang hawak at nakangisi akong tumingin sa bunso kong kapatid, Tsk. "Soooo... do you have a girl that'll hook with you?" pang-aasar kong tanong sa kanya.

"Tskk.." Tumawa ako nang bumulong siya at sinamaan niya akong tumingin. He will think that I'm a womanizer cause of talking about GIRLS LOL

Tapos na din siyang kumain at tumayo para kuhanin ang plato niya at yung akin sa kusina tsaka siya naghugas. I stood up at lumingon sa kanya at pinatong ko yung kamay ko sa lamesa with my teasing smile. "I'm just asking little brother, may nahanap ka na bang babae para sayo?" I ask him with a serious tone. Lumingon siya sa akin at tinaasan niya ako ng kilay habang masama parin siyang tumingin sa akin.