The Atama Effect

Chapter 11:

"There it is. C'mon!"

"O-Oy. Te-Teka lang, Hiroooo!"

Imbis na hintayin ako... mas binilisan niya pa ang takbo. At ako? Pilit siyang hinahabol-Ikr! Double meaning. :3

"Finally." I heard him said in relief habang ako tumatakbo pa din palapit sa kaniya....

...Nang biglang natigilan ako sa pagtakbo at hindi maigalaw ang mga binti at paa ko. Yung tipong na-glue yung paa ko sa kung saan ako nakatayo kaya agad akong nagpanic.

"H-Hiro!" Sigaw ko kay Hiro na nasa di kalayuang malaking puno.

"What? Come on. We need to get the fruits!" Sigaw niya sakin.

"Hindi..." Sabi ko habang umiiling.

"What?" Hindi pa man ako nakakapagsalita ay dali-dali na siyang tumakbo papunta sa akin.

"What happen to you?" Medyo iritadong tanong niya.

"Hindi ako makagalaw." Sabi ko saka ngumiwi at tumingin sa mga binti ko.

"And how was that gonna happen?!" Sumigaw siya sakin though... magkaharap lang kami kaya mas lalong kumalabog yung puso ko at mas lalo akong nataranta.

"E-Ewan ko. H-Hiro...." Paiyak kong sabi.

"Shit!" Saka niya sinabunutan yung sarili niya. "Wrong timing! Wron-" Bigla siyang napatigil kaya nagtaka ako.

"S-Sorry." He mouthed. I just nodded then silence wrapped us.

"Hiro, kunin mo na muna yung kailangan." Sabi ko.

"Ha? But... How about you?"

"Hmm. Ayos lang ako. Kailangan nating matapos to, diba?" Paga-assure ko.

"No. I won't leav-"

"Hiro, alam kong gusto mo na akong iwan dito at kunin yo-"

"No!" Napatigil ako nang tinaasan niya ang boses niya. "I'm not leaving you and that's final!" Napasinghap ako sa bigla niyang pagsigaw.

Katahimikan na naman pagkasigaw niya.

"Ken! Dalian mo! Padapa-dapa pa kasi e. Naunahan na tayo nina Akemi, panigurado!"

"Ah! Shit! Akane, naririndi ako sayo!"

"Aba! Mas nakakarindi ka, Smelly Boy!"

"Anong sabi mo?"

"Wala! Dalian mo na nga! Ugggh!"

Bigla kaming napalingon sa likod nang makarinig kami ng sigawan tsaka bigla kaming nagkatinginan ni Hiro.

Isa lang ang naiisip namin.

He nodded at saka kumaripas ng takbo papunta sa puno. Ako naman, pilit na tinatanggal sa pagkakaglue(not literally;if you know what I mean) yung paa ko.

"Oh, come on! Umayos naman kayo mga paa! Dalian niyo na!" Sabi ko habang hinihigit yung paa ko.

"Akemi, I got it!" Napatigil ako sa paghigit ng mga paa ko nang dumating si Hiro sa harapan ko.

"Good. Tumakbo ka na, Hiro." Biglang nanlaki yung mga mata niya. Okay, ngayon naman... nagpakita siya ng emosyon.

"Are you crazy? Team tayo, Akemi. We need to finish this na tayong dalawa din."

"But.... paano yung paa ko, Hiro? I really don't know what to do." Walang gana at malungkot kong sabi.

Bigla siyang natahimik at saka naman parang napakalalim ng iniisip.