İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Günahların en güzel tarafıyla sevdim seni. Günahların en güzel olanı, seni sevmekti. Yokluğunda yaktım aşk defterini. Sevmek bazen günah işlemek kadar güzeldi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
H. G.
(🎭)
Gül kokuyorsun bir de Amansız, acımasız kokuyorsun Gittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yoğun . Dayanılmaz bir şey oluyorsun, biliyorsun. Hırçın hırçın, pembe pembe Öfkeli öfkeli gül. Gül kokuyorsun nefes nefese.
Gül kokuyorsun, amansız kokuyorsun. Ve acı ve yiğit ve nasıl gerekiyorsa öyle. Sen koktukça düşümde görüyorum onu Düşümde, yani her yerde. Yüzü sararmış, titriyor dudakları. Şakakları ter içinde Tam alnının altında masmavi iki ateş. İki su. İki deniz bazen. Bazen iki damla yaz yağmuru. Mermerini emerek dağlarının. Şiirler söylüyor gene. Ölümünden bu yana yazdığı şiirler. Kızaraktan birtakım şiirlere Büyük sular büyük gemileri sever çünkü. Ve odur ki büyüklük. Şiir insanın içinden dopdolu bir hayat gibi geçerse O zaman ölünce de şiirler yazar insan Ölünce de yazdıklarını okutur elbet. Ve senin böyle amansız gül koktuğun gibi Yaşamanın her bir yerinde.
Gül Kokuyorsun / Edip Cansever
H∞L
07/07/2025
"Bunu nasıl yaparsınız? Sizi defalarca kez uyarmışken hem de."Oldukça sinirliydi. Onu böylesine öfkeli gördüğüm çok nadir anlar vardı. Bugün o anlardan biriydi. Öfkeli olmaya ise sonuna kadar hakkı vardı.
"Sakinleş artık, olan olu. Burada birbirimizi azarlamak yerine çözüm aramaya başlamamız gerekir." Veliahtların hepsi gözümde söz konusu bu konu olduğunda haksızdı. Mert'in haksız olduğunu bildiğim hâlde sözlerine hak veremeden edememiştim. Her ne olursa olsun doğru söylüyordu. Olan olmuştu artık. Bu saatten sonra çözüm bulmamız gerekiyordu . Her şey için çok geç olmadan çözüm bulmamız gerekiyordu.
"Ne çözümünden bahsediyorsun? Ortada çözüm mü kaldı? Ulu'lar öğrendikten sonra artık yapabileceğimiz bir şey kalmamış demektir. Bunu sen de çok iyi biliyorsun." Arem'i ve de geçmek bilmez öfkesini anlyabiliyordum. Endişeliydi. Çok fazla endişeliydi. Bütün sorumluluk ona aitti. Eğer işin sonunda kötü şeyler yaşanırsa muhtemelen hayatını sonuna kadar kendini suçlardı.
"Ulu'ların bunu öğrenmemesi gerektiğini Evren'e defalarca kez söyledim. Beni dinlemedi. Bugün sen bu kadar sinirliysen sebebi kendi damadındır. Öfkeni bizden çıkarmak yerine ona yönlendirmeye ne dersin?" Erdem uzun zaman sonra ilk kez konuşmuştu. Onun hedef olarak gösterdiği Evren, burada değil gibiydi. Bakışları yerdeydi. Sadece zemini izliyordu. Buradaki herkes Evren'e çok sinirliydi. Arem'in kendilerini toplu bir şekilde azarlamak yerine sadece Evren'i azarlaması gerektiğini düşünüyorlardı.
