İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Kurgunun genel bölüm akışında böyle bir bölüm hiç var olmadı. İlk kez yazıldı. Arem kötü biri değil, Arem zor biri. Daha önce hiç onun ağzından bölüm yazmadım. Denedim ama olmadı. Baş veliaht çok sessiz, bana kendini hiçbir zaman açmadı. Onu sadece dinledim, onu hiç yazamadım, izin vermedi. Baş veliahtın çok üzerine gidiliyor. Çoğunuz için saçma olabilir ama o benim her şeyim.
Bu bölümü yazan kişi Helin Gül, Helen Gül ya da Mavimsu değil. Bu bölümün yazarı Arem Barkın Soykamer'dir. Arem ile tanışmak için oku. Gerçek Arem burada...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
∞
"Sizin Dünya'da insanlar ," dedi Küçük Prens , "bir bahçede beş bin gül yetiştiriyorlar; yine de aradıklarını bulamıyorlar." Derin nefes al ver. Ve sakın kaldığın yeri unutma! Üstünü çizme, kağıdı katlama, ayraç bırakma. Aklında tut. Sayfa 92...Aklında tut.
Kitabı al. Kitabı tut. Kitabı çalışma masanın üstüne bırak. Eğimi hesapla... Düz dursun! Yoksa, yoksa annem çok kızar.
Adım at. Bilirsin, yatağından çalışma masana 8 adım var. Çalışma masandan-odanın kapısına 12 adım. Oradan anne ve babanın odasına çok adım var...
Kaç adım var? Hiç saymadım. Anne ve babamın odasına ne kadar uzaktım, hiç saymadım. İzin vermediler. Herhalde ondan sayamadım.
İlk kez gidecektim. Çünkü duydum. Çünkü Elena odama geldi. Odama gelmek yasak. Elena niye geldi? Elena bana niye sarıldı? Gideceğiz dedi. Nereye dedim. Bilmiyorum dedi. Neden üzüldün dedim. Şey dedi...
"Sensiz gideceğiz Arem... "
Sonunda gideceklerdi ama bensiz gideceklerdi. Emin olmam gerekiyordu. Kurallara dâimâ uydum. Hiç yaramaz olmadım, hep sustum. Onlar ne istediyse onu yaptım. O hâlde neden ceza aldım?
Kendi odamdan çıkıp anne ve babamın odasına gitmek istiyordum. Kapıdan çıkıp salonun içine giriyorum. Salon gerçekten büyük ve tavanı çok yüksek. Duvarlarda resimler var, birkaç tane tablo da var. Büyük bir halının üstünde duruyorum ve pencerelerden dışarıya bakınca bahçeyi görüyorum. Çiçekler ve ağaçlar var bir de gerçek hayat uzakta.
Salonun bir köşesinde bir şömine ve karşısında büyük bir koltuk var. Şöminenin etrafında süs eşyaları var ve koltukların yanında dev bir kitaplık var. Kitaplıkta bir sürü kitap var. Hepsini okumuşluğum var.
Merdivenlerden yukarı çıkıyorum ve üst katta bir koridor var. Koridorda aile fotoğrafları ve tablolar var. Hiçbirinde ben yokum, fotoğraf çekmeyi sevmiyorum. Benimle fotoğraf çekmeyi sevmiyorlar. Koridor boyunca kapılar var. Kapıların yanında lambalar var ve kapıların kulpları altın renkli.
