KALBE MÜHÜR

3.BÖLÜM "VERİLEN SÖZLER"

"Gözyaşlarını gülerek saklayan insanlar,geceleri sessiz hıçkırıklar eşliğinde ağlayan insanlardır..."

Araf karadağ'ın anlatımı.

"Kız güzeldi kardeşim kabul edin şimdi."
Arabaya bindiğimizden beri Pamirin ağzından o kız düşmüyordu sürekli"güzel,kızdı."diyip diyip duruyordu,her defasında uyarmama rağmen susmuyordu bu sefer bir şey demedim,çünkü desem de susmazdı biliyordum ben hala sesiz bir şekilde yolu izlerken Pamir Gine konuştu...
"Ben asıl neye şaşırıyorum biliyormusunuz,"dedi,ben ve Azer'e baktı ve tekrar konuştu...
"Kız sana karşı fazla açık sözlü ve cesurdu,silahı nasıl da elinin tersiyle itip gözlerinin içine baka baka konuştu ama helal valla."dedi ve sustu. Bunu bende merak ediyordum,benden korktuğu o ela gözlerinden belli oluyordu ama,duruşu,konuşması gözlerinin aksine fazla cesurdu,korktuğunu belli etmiyordu. Pamirin sadece bir sözüne katılıyorum oda şu,harbi güzel kızdı. O beyaz teni,omuzlarının biraz daha aşağısına gelen siyah saçları,ela gözleri,ve dud...
sana ne Araf kızın güzelliğinden,sana ne kızın cesurluğundan,neyse bunlar artık beni ilgilendirmiyor bir daha görmiyceğim bir kızın cesurluğun dan bana ne. Hala yoldayken Azerin telefonu çaldı telefonu açıp kulağına koydu ve konuştu...
"Evet."dedi ve bekledi daha sonra aldığı yanıtla tekrar konuştu...
"Eminsin dimi bir sorun yok sağ salim vardı evine."dedi,kiminle konuştuğunu şimdi anlamıştım...
"Tamam kapat."dedi ve mavi irislerini bana doğru çevirdi...
"Araf kardeşim kız sağ salim evine varmış,takip eden kimse de olmamış."dedi hala yola bakarken,tam ağzımı açıp konuşucaktım ki arkadan gelen Pamirin sesiyle susmak zorun da kaldım...
"Ne ne ne,sen naptın Araf kızı evine kadar takip ettirip güvende olup olmadığını mı merak ettin,doğru söyle etkilendin dimi kızdan."dedi zevzek zevzek,gözlerimi devirdim ve önüme döndüm ama it hala susmamış konuşmaya devam etmişti...
"Zaten ben sen nasıl kızı ayartmadın onu merak ediyordum,demek ki kıza vuruldun da bizden gizliyorsun haa,aşk olsun kırıldım."dedi dudaklarını küçük bir çocuk gibi sarkıtarak,ben ise fazlasıyla gerilmiş ve sinirlenmiştim ondan hoşlandığım için değil,arabasına binmiştim ve o kanı bozuk herifler onun arabasına bindiğimi görmüşlerdi,sırf bu yüzden hiç bir suçu olmayan bir insana zarar verebilirlerdi,ben kaşlarımı çatarak bıkınca nefesi mi bıraktım tam Pamir'e doğru konuşucaktım ki Azer beni durdurdu ve kendisi konuştu...
"Pamir kardeşim bugün ağzının yayı fazla gevşedi sanki sus artık, canın dayak istiyorsa,şimdi sırası değil mekanda hallederiz,haa tamam mı."

"Ne alaka oğlum,hem niye benim bundan haberim yok niye bana birşey söylenmiyor."

"Ne söyleyelim lan mal,alt tarafı kız güvenli bir şekilde evine vardı mı diye kontrol ettik lafı başka yerlerinden anlıyorsun."

"Bana ne,siz beni bu aralar fazla dışlamaya başladınız sizi arkadaşlıktan men ediyorum." dedi Pamir ve ellerini bir çocuk gibi göğsünde birleştirip arkasına yaslandı,benim ise yüzümde bir gülümseme oldu. Pamir fazla neşeli biriydi herşeye olumlu tarafından bakardı,ciddiyetini sadece bizim yanımızda bozup bana ve Azer'e kafayı yedirtirdi. Azer ise onun tam tersiydi,oda neşeli bir insandı ama asla Pamir gibi de olmamıştı,heryer de ciddi çatık kaşlı dolaşırdı,Azerle ben aynı sayırlırdık zaten.

Nerdeyse yirmi dakikadır herkes susmuştu kimse konuşmuyordu,taki telefonum çalana kadar sürmüştü bu sesizlik. Telefonu çıkarıp arayan kişiye baktım,bakar bakmaz sinirlerim bozulmuştu,bu piç şimdi niye arıyordu,yine istediği gibi beni öldürememişti,yine hevesi kursağında kalmıştı,daha fazla bekletmeden açtım telefonu...
"Ne var yavşak.!"
"Aaa bak hiç yakışmadı ağzına bu söz,oysa ki ben eski dostu mu geçmiş olsun diye aramıştım."dedi,piç heriff...
"Yada yenilgiyi sindiremeyip aradın haa yavşakkk!."dedim son harfi uzatarak,Barlas Duran durmuycaktı,o durmadığı sürece de yaptığı herşey yenilgiyle sonuçlanacaktı...
"Bir gün yenilen taraf sen olucaksın ve ben kazanan taraf olacağım Araf Karadağ seni kendi ellerimle öldüreceğim sen hiç merak etme,işte o zaman kazanan ben yenilgiye uğrayan da sen olucaksın.!"