KALBE MÜHÜR

4.BÖLÜM "TEHLİKE ÇANLARI"

"Yanlız kalan insanlar hep en güzel sevenlerdir..."

Araf Karadağ'ın anlatımı...

"Yaa Araf,cidden babam çok sinirlimiydi.?"
Arabaya bindiğimiz andan itibaren Burçe sürekli aynı şeyi sorup sorup duruyordu,ben ne kadar aynı cevabı versem de susmuyordu. Bu sefer Emin abi pekte haksız sayılmazdı, sonuçta kızı karakola düşmüştü,böyle bir durum da nasıl sakin kala bilirdi ki. Burçe ye döndüm ve konuştum...

"Son yarım saattir aynı şeyi en az yüz defa sormuşsundur herhalde Burçe sıkılmadın mı aynı şeyleri tekrar tekrar sormaktan."

"Napıyım yaa,bu sefer kesin çiğ çiğ yiyecek beni."

"Haksız mı,kızım bizim normal bir hayatımız yok anladın mı,biz senin başına o korumaları ne diye diktik hee söylesene niye bir sorun olduğunda onlara haber verme gereği duymuyorsun.!"

"Yaa zaten hemen gelişti olaylar çağıracağım esnada Hazan olaya dahil oldu zaten...Ama kızın cesaretine bayıldım,Araf görmen gerekliydi hadi polisler yokken ki cesareti anlarım ama bir insan polisin önünde nasıl olur da birinin kafasında bardak patlatır ki.?"dedi Burçe hayranlık dolu bir sesle,demek ki ufaklık polisin yanında bile cesaretini konuşturuyordu...

"Adamın kafasına polisin yanında mı bardak kırdı.?"bu olay pek inandırıcı gelmiyordu daha doğrusu,çünkü dışardan onu gören biri güçsüz biri sanardı ama o kız göründüğünden daha fazlasıydı...

"Evet,kız hayran olunucak cinstendi. Ama o şerefsiz de haketti yani,kız onu önce güzellikle uyardı ona kafa tutan oydu."dediğin de evin girişinden geçmiştik, Emin abi benim buraya gelmemi söylemişti ve benimle önlemi bir iş hakkında konuşmak için buraya çağırmıştı. Ne olduğunu merak etmiyordum çünkü az çok ne hakkında konuşucağımızı çok iyi biliyordum. Arabayı park ettikten sonra Burçeye baktım ve ona evi işaret ederek kapımı açtım ve daha sonra ben ve Burçe aynı hizada eve doğru yürüdük,ancak Burçe'nin korktuğu apaçık belliydi, Emin abi sert bir insandı ama asla haksız yere bir insanlara bağırmazdı. Eğer Burçeye bağırsa da bu Burçe'nin bir şeylerin farkına varması içindi,çünkü Burçe çok başına buyruk bir kızdı, Emin abi kızını yaşadığımız şartlara göre eğitiyor ve yaşadığımız şartlar altında onu korumaya çalışıyordu. Evin kapısını çaldık kapıyı evin çalışanı açtı ve bizde içeri girdik,Burçe çalışana bakıp konuştu...
"Esma abla babam nerde.?"demişti ki tam o sırada Emin abinin sesi yükselmişti...
"Buradayım,buraya gelin."demişti Emin Abi'nin sesi oldukça sakin çıkıyordu ama az sonra olacakları az çok bende Burçe de tahmin ediyorduk,benim bir problemim yoktu ama belli ki bu gece Burçeye temiz bir azar çekilecekti...
"Offf kesin bittim yaa."dedi Burçe ve salona doğru yürüdü,bende ellerimi ceplerime yerleştirip onun arkasından salona girdim,önce Emin abiye küçük bir baş selamıyla selamladım ve daha sonra onun karşısında ki koltuğa oturdum. Kısa bir süre sessizlik hakim oldu ortama Emin abi tekli koltukta oturmuştu,kollarını koltuğun kenarlarına koymuştu ve ellerini önünde birleştirip baş parmaklarıyla oynuyordu. Ve en sonunda beklenen an gelmişti, Emin abi Burçe ye doğru bakıp konuşmuştu...
"Eee Burçe hanım bugün ki karakol ziyaretiniz nasıl geçti."dedi imalı bir ses tonuyla, Emin abinin söyledikleriyle dudaklarıma yamuk bir gülümseme yerleştirdim ve Burçeye döndüm, kafasını öne doğru eğmişti,daha sonra kafasını kaldırdı ve babasına baktı...
"Baba çok özür dilerim,hiç birşeyi isteyerek yapmadım cidden."

"Yok birde isteyerek yapsaydın kızım. Yavv biz diyoruz ki başına birşey gelirse bir sorun olursa yanında ki korumalara söyle onlar olaya müdahale etsinler,ama yok küçük hanım kahramanlık yapıp kendisi müdahale ediyor."