Pabucumun BadBoyu|TEXTİNG

4.0

Ayyyy bir çılgınlık yaptım bir texting daha yazdım. Neden durdurmadınız beni...

Şu an tekrar taslağa aldım çünkü mezun senemde iki kurgu gözümü çok korkutuyor.

Pabucumun Badboy'u da bir aya biter diye tahmin ediyorum. O zaman o kitaba geçiş yapabiliriz.

~~~

"Niye geldin ki?"

"Niye geldini mi var kızım? Artık hayatımda senden başka kimim var?"

Dediğine Ecem ve Bartın'ın gülüş sesi eşlik etti.

"Hâlâ kimim var diyor? Kafayı yicem."

"Ben vardım. Evet, haklısın. Ama benim kimsem yoktu onu ne yapacağız? Benim ihtiyacım olduğunda bir annem yoktu. O zaman niye çıkıp benim senden başka kimsem yok diyip gelmedin."

Kendi halimde konuşmam ile teyzem oturduğu koltuktan kalkıp elini omzuma attı.

Yanındayım der şeklindeydi.

"Ayşen sen ne dersen de. Sen benim kızımsın. Benimle İstanbul'a geleceksin."

"Dur orada. Ayşen burada kalacak."

Bartın'ın arkadan konuşması ile benim konuşmama gerek kalmamıştı. Çünkü vereceğim cevap buydu. Ben burada kalacaktım.

"Senin adını neden Ayşen koyduk biliyor musun?"

Sorusu ile olumsuz anlamda kafa salladım.

"Çünkü daha doğduğun ilk hafta neredeyse bir iki defa ağlamıştın. Hep gülerdin. Gülüş seslerin duyulurdu odalardan. Baban seni ay kızım diye seviyordu. Bu şenli haline baban dayanamadı ve adını Ay ile birleştirdi. Sen bizim Ayşen'imiz oldun."

Dediğine olumsuz anlamda kafa salladım.

"Ben sizin Ayşen'iniz değilim. Öyle olsaydı ismimin nasıl verildiğini 17 yaşında değil daha çok küçükken öğrenirdim. Ben ne senin sevgine inanıyorum. Ne de babamın. Hepiniz kendi aileleriniz ile mutlu olun. Daha önce beni nasıl aranıza almadıysanız öyle devam edin hikayelerinize."

Gayet yerinde verdiğim cevap ile annemin tepkisini izledim. Ona daha önce hiç kendime bile sakladığım bu gerçeği yüzüne söylememiştim. Her şeyi açık açık söylemem kısa süreli bir şok etkisi yarattı.

"Ben seni istedim. Hep istedim ama yapamadım."

Annem konuştukça arkam hareketleniyordu.

"Anneliğine tüküreyim."

Aralarında en bariz Ecem'in sesini duymuştum.

"Bir süre bana izin ver. İş yerinden bir süre izin aldım. Yanında kalayım. Buna izin ver. Sonra mahkemede istediğin kişinin yanında kalmasını sen istersin. Lütfen ama bir izin ver beraber kalalım."

Kurduğu cümle ile derin bir nefes verdim.

"Ben buradayım. Hiç bir yere gitmiyorum. Eğer burada kalacaksan bana değil teyzemlere sor."

Oturduğum yerden kalktım ve teyzeme döndüm.

"Ben dışarı çıkacağım biraz."

Teyzem olumlu anlamda kafa sallarken Bartın bana döndü.

"Biz de yanında olalım mı?"

Söylediği cümleye olumlu anlamda kafa salladım.

Düşünmek istemiyordum.