GEÇMİŞ Mİ GELECEK Mİ?

1.0

Duman_Her Şeyi Yak

Satır arası yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen

Keyifli okumalarr💘

🎠🎠🎠

Bileğimi bırakıp yanıma geçti. Cebinden çıkardığı sigarasını yakıp dudaklarının arasına aldı.

-"Sen içmiyorsun? Hayret." Kurduğu cümleye karşı bakışlarım onu buldu.

Bana değil ileriye bir noktaya bakıyordu.

-"Sen...sigara içtiğimi nereden biliyorsun?" Soruma cevap vermeyip sessiz kalması sinirimi bozmuştu.

Çok sık içmezdim. Bazen arkadaş grubumla buluştuğumda içerdim. Kimi zamanda canım sıkkınken.

-"İçme. Zarardan başka bir halta yaramıyor." Konuşmasını bitirmesini bekledim. Ardından konuştum.

-"İyi. Sende içme o zaman."

Bir şey söylemek için ağzını açtı. Konuşacağı sırada göz göze gelmemizle sustu. Sigarasını dudaklarına götürdü.

Eee ne olacak şimdi?

Tüm günüm yine bu evde mi geçecekti?

-"Kararını bu gün öğreneceğimi söylemiştin. Kararın ne?"

Bıkkınca bir bakış atıp konuştu.

-"Daha gün bitmedi."

Sigarasını aşağı atıp kolumu kavradı.

-"Hava soğuk. Girelim içeri."

-"Tamam girerim ben. Bırak kolumu."

Beni dinlememiş kolumu bırakmamıştı.

İçeri girince demir kapıyı kilitlemiş amahtarı geri cebine koymuştu.

Merdivenlere yönelip inmeye başladık.

-"Odaya gir sen." Kaşlarımı çattım.

-"Ne odası ya. Yine mi tüm günüm orada geçecek yani?"

-"Hayır. Gir dedim sana. Geleceğim."

Oflayarak arkamı döndüm. Beni izlediğini biliyordum. Odaya girip kapıyı kapattım.

Bir plan yapmalı buradan kaçmalıydım.

Kapının açılmasıyla arkamı döndüm.

Adının Mert olduğunu hatırladığım adam gelmişti.

-"Karan aşağıda seni bekliyor."

Ne ara indi de beni ayağına çağırıyordu?

Başımı sallayarak onayladım. Gitmiyor gelmemi bekliyordu. Önünden geçerek odadan çıktım. Merdivenlere yöneldim. Arkamdan geldiğinin farkındaydım.

Karan, salonda koltuğa oturmuş telefonuna bakıyordu.

Karşısında ayakta durdum.

-"Seni dinliyorum."

Bakışları gözlerime değdi. Koltuğu göstererek oturmamı işaret etti.

Dediğini yapıp oturdum. Konuşmasını bekledim.

Boğazını temizleyip konuştu.

-"Mert!" Bir anda bağırmasıyla korktum.

Mert, koşarak yanımıza geldi.

-"Efendim?" Karan'ın bakışları bana değdi.

Bir gariplik vardı. Bakışları...anlamlandıramadığım bir şekilde garipti.

-"Araç hazır mı?" Sorusu üzerine Mert başını salladı.

Gidiyor muyduk? Neler oluyordu ya?

-"Tamam. Sen adamlara talimatı ver. Bir yanlışlık olmasın sonra. Sende peşlerinden gideceksin. Ben yukarı çıkıyorum. Devamı sende. Zorluk çıkarırsa bağla." Söylediği şeyler üzerine ayağa kalkıp bağırdım.

-"Hey hey! Ne oluyor?"

Karan bir kere bile bana bakmamış, merdivenlere yönelmişti.

Arkasından bağırmaya devam ettim.

-"Bu mu yani planın? Bana doğru dürüst bir şey anlatmadan nereye gidiyorsun sen?!"

Sonunda gözden kaybolduğunda Mert bana doğru geliyordu.

-"Dur. Bak nereye gideceğimizi söyle bari."

Kolumu tutup yürümemi sağlarken konuştu.

-"Karan'ın söylemediği şeyi ben söyleyemem. Ama zorluk çıkarırsan her şey daha da kötü olur."

Bir şey dememe fırsat vermemişti. Evden çıkmış siyah bir minibüse binmiştim. Mert, arkamızdan geliyordu.

Karan mı?

Yoktu.

Şuanda arabada tanımadığım takım elbiseli adamlarla yolculuk yapıyordum.

Sakin durmaktan başka çarem yoktu.

Yoksa olacakları az çok tahmin edebiliyordum.

Arabanın durmasıyla kapı açılmış, inmiştik.

Etrafa baktığımda kaşlarımı çattım.

Bizim havaalanında ne işimiz vardı?

~BÖLÜM SONU~

☆☆☆

Minnak bir bölüm oldu. Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alabilirimm

Sizce Karan'ın planı ne?

Elif'i neden havaalanına getirdiler?

Oy vermeyi unutmayın

Bir sonraki bölüm görüşürüz🌪