GEÇMİŞ Mİ GELECEK Mİ?

4.1

Bölüm şarkısı;
Yüzyüzeyken Konuşuruz~Sen Varsın Diye

☆☆☆

Uzun bir aradan sonra herkese selamm

Bu bölümde kafanız fazlasıyla karışabilir ama her şey yavaş yavaş oturacak. Sabırla okuyun lütfen güzellerim

Neysemm

Keyifli okumalarrღ

Sınır; 300 Yorum

Bol bol satır arası yorum yapın lütfen.

☆☆☆

Karşımda duran iki kişiye baktım. Biri canımdan çok sevdiğim adam diğeri ise öz be öz ablam...

-"Elif! Artık karar vermelisin. Ne olur."

Ablamın ağlamaklı çıkan sesiyle bakışlarımı Karan'a çevirdim.

Her zaman olduğu gibi yine emin bir şekilde yüzüme bakıyor, vereceğim kararı bekliyordu.

İçten içe ne yapacağımı biliyordu. Üstü kapalı söylemiştim de. Ama o tekrardan duymak istiyordu.

İçten içe istemediğini biliyordum. Ama kararlarıma saygı duyduğu için sesini çıkaramıyordu.

Biliyordum.

Şuan da beni omzuna atıp buradan götürmemek için kendini zor tutuyordu.

Derin bir nefes aldım. Yutkundum.

Vereceğim tek bir cevapla ya yaşamımı garantiye alacaktım yada küçük masum bebeği bir bebeği ve annesini düşünerek canımı ortaya koyacaktım.

Günlerce düşünmüştüm. Sonunda da ne yapacağıma karar vermiştim.

Kendimden emin bir şekilde başımı salladım.

Yüzümde ki tebessüm ile ablama bakarak konuştum.

-"Tamam." Gözleri kocaman açılmış, dudakları iki yana kıvrılmıştı.

Tabikide bebeği ve kendi için mutlu olmak onun en doğal hakkıydı.

Bakışlarım Karan'ı, sevdiğim adamı buldu.

Gözlerini yere kilitlemiş tepkisizce duruyordu.

Yanına yaklaştım. Elimi yanağına koydum. Yeni tıraş olduğu için nane kokusu burnuma dolmuştu.

-"Karan..." Konuşmama izin vermemiş gözlerini gözlerime dikerek konuşmaya başlamıştı.

-"Sonucun ne olacağını ikimizde çok iyi biliyoruz Elif. Sende, bende o ablanda senin ameliyattan çıkamayacağını çok iyi biliyoruz." Sustu.

Soluklandıktan sonra devam etti.

-"Bir kere olsun kendini düşünemez misin? Hadi kendini umursamıyorsun, arkanda bıraktığın ben ne olacağım peki? Söylesene Elif?"

Söyleyecek cevabım yoktu. Haklıydı belkide.

Bu kadar şey yaşadıktan sonra mutlu olmayı hakediyorduk. Ama hayat bunu istemiyordu.

Bazı aşklar yarım kalmalıydı.

Elimi yanağından çekip kalbine koydum.

-"Ben her zaman burada olacağım. Tamam mı sevgilim?"