Mafya Bozuntusu +18

Bölüm 6

ARKADAŞLAR LÜTFEN OY ATINNNNNNN. OY SAYISI YÜKSELMEDİKÇE BÖLÜM ATMICAĞIMMMM......

Gözümü yavaşça açtım. Etraf simsiyahtı. Başıma bir şey geçirmişlerdi. Oturduğum şeyin üstünde kıpırdanmaya ve bağırmaya başladım. Sağ tarafımdan Heranın sesi geldi.

-Aida nerdesin.

Sesi çok ağlamış gibiydi. Şahsen benimde ondan farkım yoktu. Büyük ihtimal ağlamaktan gözlerim şişmişti.

-Hera korkma ben burdayım. Çok geç olmadan Bora bizi bulur.

Tabi Bora beni nasıl bulucaksa. En son ondan kaçıyordum. En son olan şeyleri hatırlamaya çalıştım. Biz kaçırılmıştık. Allahım sadece kendi içimde yaşamak istiyorum niye başıma böyle şeyler geliyor.

Avazı çıktığı kadar Hera bağırıyordu.

-Yardım edinn. Kimse yok mu. Kurtarın bizi lütfen.

Herayı böyle çaresiz bir şekilde hem ağlarken hem de bağırırken duymak beni çok üzüyordu. Allah kahretsin ki elimden bir bok gelmiyordu. Tam o sırada büyük bir gürültü koptu. Hera da sesi duymuş olucak ki ağlaması ve bağırması bir anda sustu. Ama bu sefer bağıran taraf bendim.

-Kim o lütfen yardım etsinn.

Ayak sesleri benim olduğu tarafa doğru gelmeye başladı. Korkudan sesimi çıkaramadım. Ses daha da yakınlaştı. Bir el benim kafamdaki bezi yukarı doğru çekti. Gözlerim karanlığa alışamadığı için benim başımdaki bezi çıkaran kişiyi göremiyordum. Yavaş yavaş etrafı görmeye başlıyordum. Karşımda iri yarı bir adam vardı. Ağlamaktan gözlerim iyi görmüyordu. Karşımdan bir adam daha geliyordu. Oda Heranın yanına doğru gitti. Ve onun başındaki bez parçasını çıkardı. Heraya baktığımda kendimi çok kötü hissettim onun bu halde olmasının tek sorumlusu bendim. Benim yüzümden bu haldeydi.

Karşımızda iki tane iri yarı adamlar duruyordu. Daha yumuşak olan adama döndüm ve yalvarmaya başladım.

-Lütfen. Lütfen nolusunuz arkadaşımı bırakın. Yalvarırım size onu hiçbir suçu yok.

Adam hiç benim olduğum tarafa bakmamıştı bile. Avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım.

-Bana bakkkk pis adam bizi bırakk.
Adam bağırdığım için rahatsız olmuştu.

-Bana bak küçük hanım ya sesini kesersin yada biz keseriz.

Bu cümleyi o kadar kalın ve sert bir şekilde söylemiştiki çok kormuştum. Yanımda duran Heranın sesi hala çıkmıyordu. Kafasını eğmiş ve ağlıyordu. Güçlü olmalıydım.

-Bana bak adam benim kocam mafya anlıyormusun. BORA BENİM KOCAMM. Ondan beni ya bırakırsın yada Bora tarafından öldürülürsün.

Adam bana döndü ve dalga geçer gibi yüzüme bakıp güldü.
Tam o sırada tanıdık bir ses cevap verdi.

-Kocam mı dedin sen bana.
Borayı görünce sevinçten ağlıcaktım.

-Bora lütfen kurtar bizi. Bizi bu adamlar kaçırdı.

Bora bana doğru yürüdü. Gülüyordu. Daha demin bana gülen adama bir şeyler dedi. Adam Heranın olduğu tarafa doğru yürüdü. Herayı çözdü. Kolundan tutup dışarı doğru çıkardı.

-Bora kurtarsana beni ne bakıyorsun.

-Seni cidden kurtacağımı mı düşündün.

Kaşlarım çatıldı.

-Anlamadım.

-Diyorum ki seni kim kaçırdı.

-Bora ne diyorsun sen.

-Sen gerçekten benden kaçabildiğini mi düşündün. Şöyle ki güzel karım. Telefonunu ben kontrol ediyorum. Doğal olarak meşajlarını da okuyabiliyorum. Ayrıca benim akıllı karıma soruyorum. Sence seni getirirken gözün kapalı bir şekide geldiğin bir yere elini kolunu bağlayarak mı kaçabileceğini mi sandın.

Hıçkırarak ağlamaya başladım. Bana bunu nasıl yapardı.

-Sen gerçekten bir psikopatsın. Gerçekten hiç mi sevmedin beni. Kaç saatten beri ağlamaktan öldüm burda.

-Asıl o soruyu sana sormak lazım. Nasıl kaçarsın benden.

Sesimi çıkaramadım. Bana doğru yöneldi. Elleriyle çenemi tuttu ve kaldırdı.

-Herayı kurtarmak istiyorsan bir şartım var. Ek olarakta benden asla kurtulamıcaksın.

-Söyle şartını. Allahın belası adam. Yeterki Herayı rahat bırak.

-EVLENİYORUZ.