Mafya Bozuntusu +18

Bölüm 25

Banyodan çıktıktan sonra hemen üstüme bir bornoz geçirdim. Boranın benim için seçtiği kıyafetleri alıp giymek için yatağın yanına gittim. O sırada Bora da banyodan çıkmıştı. Bornozu üstümden çıkardım. Kıyafetleri giydim. Arkamı döndüğümde Bora da aynı şekilde giyiniyordu.
İşim bittikten sonra tekrardan banyoya gittim. Elime tarak alıp saçlarımı taradım.
Tam o anda uyku bastırmıştı. Elime küçük bir havlu alıp saçlarımdaki suyu sıkarken odaya geri döndüm.
Bora üstüne bir şey giymemiş sadece ayağında bir şort geçirmişti. Yatağa doğru yöneldi.

-Hadi Aida gel uyuyalım beraber.

Uslu çocuklar gibi tıpış tıpış Boranın yanına gittim.
Bora tek eliyle yorganı tutup çekti. Ama çarşafa bakınca ikimizde burda uyuyamıcağımızı anlamıştık.

Tamamen aklımdan çıkmıştı. Ama çarşaf ikimizin de zevk sularıyla kirlenmişti.

Bora bana döndü.

-Tamam karıcım gel.

-Nereye?

-Başka odaya gidelim. Burayı çalışanlar temizlerler.

Yüzüm kızardı. Bu görüntüyü başka kimsenin görmesini istemiyordum. Bora yüzüme baktı.

-Sıkıntı yapma sadece bir kişiye temizlettiririm.

İçim tam olarak rahatlamamış olsa da başımı tamam anlamın da salladım.

Bora beni tek eliyle kaldırıp kucaklamıştı.

-Senin çok uykum var canım. Hadi artık yatalım.

Odadan ikimizide çıkardı. Gerçekten o kadar çok uykum vardı ki yürümemek güzel olmuştu.

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Yanımda Bora vardı. En son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Sanırım Boranın kucağında uyuyakalmıştım.

Yanımda huzurla uyuyan Boraya baktım. Kaslı ve damarlı kollarıyla beni sarmalamıştı. Bazen ona çok kızsam da hayatıma girdiği için kendimi şanslı hissediyordum.

Yüzümdeki tebessümle yataktan kalkmaya çalıştım. Bora uyuyana kadar kahvaltı hazırlamalıydım. Sonrada birlikte işe giderdik. Evde durmak hoşuma gitmiyordu.

Borayı uyandırmamak için yavaşça kalktım. Parmak uçlarımla odadan çıktım. Kapıyı tekrardan kapattığım da derin bir nefes aldım.

İçimde bir mutluluk vardı. Bu yüzden güzel bir kahvaltı hazırlamak istiyordum. Mutfağa girdim. Yapmak için bir şeyler düşündüm.

En iyisi pankek yapmaktı. Hemde muzlu. Kendi evime çıktığımdan beri kahvaltıda en çok yediğim şeydi. Daha yeni keşfetmiştim. Çünkü yetimhanede pankekin ne olduğunu bile bilmiyordum.

Malzemeleri yavaşça çıkardım. Çırpmak için bir kap da buldum. Şarkı dinlemek istiyordum ama Boranın uyanmasını istemiyordum da. Bu yüzden kulaklıkla dinlemeye karar verdim.

En sevdiğim pop şarkıyı açıp dans ederek pankekleri yapmaya başladım.
Kendim dans ederken arkamdan bir el hareketiyle irkildim. Arkama baktığımda Borayı gördüm.

Yüzünde şapşal bir tebessüm vardı.

-Noldu korktun mu?

-Ya Bora insan öyle girer mi?

Gülerek bana yanıt verdi.

-Napıyomuş benim güzel karımm.

Güzel karım kelimesini ne zaman kullansa sersemliyordum. Oda bunu biliyor ve her seferinde bilerek yapıyordu.