BÖLÜM#22#

17 7 0
                                    

"Karan sana gerçekten inanmıyorum sanki basit bir şeyden söz ediyorsun farkındamısın anne ve karnındaki çocugu öldürmeye teşebbüs etmişsin bu kadar soğuk kanlı olmanı anlayamıyorum"

"Yapacak bir şey yok ecmel ben bu evrenin savaşcısıyım bana verilen emiri yerine getirdim vazifem neyse onu yaptım"

"merak ediyorum annemin karnındaki bebeğin ben olduğumu bilseydin o gün beni  kurtarmayıp ölüme terk edermiydin"

Soğuk kanlı bir şekilde kafasına kaldırıp gözlerimin içine baktı

"Ölüme terk etmezdim Eğer yüce leodan öldürmem için emir gelseydi ben kendi ellerimle seni öldürürdüm"

Gözümden aşağıya yaşlar süzülüyordu durduramıyordum kendimi belki de bu cevabı beklemediğinden keşke herşey kötü bir kabus olsaydı acı ama gerçekti

"Karan bana bu evreni savaşmayı sen öğrettin en acısıda ne biliyor musun merhametli sandığım adamın duygusuz acımasız bir katil olması masum insanları öldürmesi sana inanmış güvenmiştim nasıl zevk aldın mı bu durumda susma cevap versene"

"bana verilen görevleri yerine getirdim evet merhametsiz ve duygusuzum ben bu hikayede ki gerçek kötüyüm inanmak istediğin şeye inandın yaşanması gerekenler yaşandı ve bitti yaptığım hiçbirşeyden pişman değilim hepsini zevk alarak yaptım anne babanın katili karşında duruyor ecmel yok et beni durma yapsana"

Göz yaşlarımı sildim kafamı kaldırdım karanın yanına yakalşıp gözlerinin içine bakarak

"O kadar kolay değil ölmek yavaş yavaş yok edeceğim seni karanlıkar efendisi savaş şimdi başlıyor gerekirse kanımın son damlasına kadar savaşacağım bu evreni senin gibi pislikten kurtaracağım buda benim sana yeminim olsun"

"O halde elinden  geleni ardına koyma istediğini yap bu senin en doğal hakkın ecmel"

paralel evrende Aşk⚡❤⚡Where stories live. Discover now