ABİMİN ARKADAŞI (TEXTİNG 18+)

2 SEZON 34 BÖLÜM

MERHABA. UZUN SÜRE BIRAKAMADIM SİZİ. YANİ KİTABIMI SEVEREK OKUYANLAR İÇİN BIRAKAMADIM. LİNÇLEYENLERİ ARTIK ÖNEMSEMEMEYİ DÜŞÜNDÜM. VE ODAĞIMI KİTABIMA OKURLARIMA VERECEĞİM. KÖTÜ OYLAMAR UMRUMDA DEĞİL DEVAM EDİN DÜMBÜKLER. NEYSE ÜZÜCÜ VE BİRAZ HAYAL KIRIKLIĞIYLA DOLU BİR BÖLÜM YAZDIM. AMA ÜZÜLMEYİN ELBET KAVUŞACAKLAR

SİZİ SEVİYORUM.

{ 4 YIL SONRA }

Saçlarımdan akan sular bile beni bunaltıyordu. Bu sıcakta duş bile alınmıyordu resmen. Hızla ılık bir duş alarak banyodan çıktım. Bedenimdeki havluyu çıkartarak iç çamaşırlarımı giyindim. Şu yazda pantolon giyememek çok zordu. Ama ölmekte istemiyordum. Üzerime yeşil elbisemi giyerek arkadan fermuarını çektim. Saçlarımı kurutmadım. Havluyla ıslaklığını alarak pürfümümü sıktım. Saçımada bakım spreyi sıkarak telefonumu aldım. Aşağı indiğimde merdivenleri ikişer ikişer zıplayarak mutfağa girdim.

"Anne çok acıktım" mutfakta annem birşeyleri çırpıştırıyordu. "Günaydın kızımm hadi otur baban ekmek alamaya gitdi." Yanına giderek yanaklarını öptüm. "Günaydın sultanımm günaydın" ocağın üstündeki çayı bardaklara doldurarak masaya oturdum. Annemde elindeki yumurtayı tavaya döküyordu. Kapı çaldığında babamın yine anahtar almadığını anladım. "Ah baba şu anahtarıda bir kere unutmasan 3 yıldır geldiğimden beri bu huyunu unutmadım" annem gülerek tavanın kapağını kapatarak "unutmaz o kızım hep öyledir baban" gülerek kapıya yöneldim. Kapı açıldığında babam içeri girdi. Elindeki ekmekleri alarak "ah kızım yine unutdum anahtarı görüyormusun?" Tabi ki unutmamıştı. Sadece benim ona kapıyı açmamı seviyordu. Bunu hepimiz biliyorduk tabiki de. "Tabi babacım görmez olurmuyum hadi gel"

gülerek içeri girdiğimizde ekmekleri doğrayarak masaya koydum. Annem yumurtayıda masaya bıraktığında hepimiz tabağımıza koyarak kahvaltı etmeye başladık. "Ya baba bana şu şirketinden bir iş ayarlasan? Evde oturmaktan bıktım yemin ederim" çayından yudumlayarak ellerindeki ekmek kırıntılarını sofranın kenarına bıraktı. "Ya gece kızım kaç defa söyledim? Paraya ihtiyacın yok ki çalışasın olmaz. Hem bizde seni alıcak yer yok sana para veriyorum al arkadaşlarını yanına git gez" gözlerimi devirerek salatalığı ağzıma atdım. "İyi bende harcarım bütün paranı" annemle ikiside güldüğünde ters ters baktım ikisinede. "Ne? Neye gülüyorsunuz?" Kahkaha atdıklarında masadan kalkarak "size birşey analatanda kabahat benim gibi güzel kızınız varken dalga geçin siz onunla. Geçin geçin dalganızı. Kendi şirketim olduğunda görecem ben sizi" dudaklarımı büzerek geri yerime oturdum. Annem "sen önce bi yuva kurda sonra şirket kurasın" annem yine evlilik konusuna girdiğinde offlayarak çayımı bitirdim.

Tabağımdakileride bitirerek "anne kaç defa dedim açma şu evlilik konusunu" annem birşey demeden başını salladığında babama baktım göz ucuyla. Üzgün görünüyordu. 4yıl bundan önce yaşananlar onu perişan etmişti. Ne kadar belli etmesede beni öyle görmesi onu derinden yaralamıştı. "Tamam yani 23 yaşındasın. Daha erken zaten" gözlerimi şokla açarak anneme baktım. Az önce beni evlendirmek isteyen o şimdide erken diyordu. Hayret annem bu. Masadan kalkarak "hadi size iyi sabahlar ben kızlarla buluşcam" babam elini cebine atdığında "var babacım merak etme" babam hayretlenerek yüzüme baktığında ikisinede öpücük göndererek odama çıktım.

Yatağa oturduğumda gözlerim dolmuştu. Hayatıma kimseyi alamıyordum. Unutamıyordum. Resmen bitmiştim. Ama annemlerin yanına geldikden sonra onların sayesinde iyleşmiştim. Yatakdan kalkarak çantamı aldım. Telefonumla kartımı içerisine atarak aynanın karşısına geçtim. Yüzüm fazlasıyla değişmişti. Zayıflamıştım. Bundan bir kaç yıl öncesine kadar zayıf değildim. Şimdi çok zayıflamıştım. Ama fiziğimi kayb etmemiştim. Odada sıcakdan bunalarak aşağı indim. Ayakabılarımı giyinerek "ben çıktım geç kalmam" diyerek çıktım evden. Telefondan aydanı arayarak açmasını bekledim. Ama nafile! Uyuya kalmıştır şimdi o!